Dansende Beren Maandoverzicht: Februari 2025

Muziek staat niet stil. Iedere dag komen bakken vol met vers uitgebrachte singles uit en wekelijks maken we ons op om weer overspoeld te worden met de nieuwste albums en ep’s. Om te zorgen dat je door de bomen het bos nog ziet, zijn we al onze artikels van de afgelopen maand afgegaan en hebben we alle hoogtepunten (en soms helaas ook de dieptepunten) op een rijtje gezet in de vorm van het ‘Dansende Beren Maandoverzicht’. Zo ben jij in één oogopslag weer volledig op de hoogte van alles wat in de muziekwereld gepasseerd is en kun je met een gerust hart maart in gaan. Met in dit tweede maandoverzicht van 2025 onder andere aandacht voor een flinke genrewaaier aan albums, een volle bak aan toffe singles en talenten spotten in de Trix.

Nieuwe muziek

Sommige bands zijn jarenlang een belofte, andere zijn die status na slechts één album al ontgroeid. Met Glutton For Punishment bewijst Jojo Orme, het gezicht achter Heartworms, dat ze tot die laatste categorie behoort. Waar we in 2023 al kennismaakten tijdens het postpunkige A Comforting Notion, kiest ze op haar nieuwste plaat om die jas deels uit te schieten en haar duistere, beklemmende sound te versterken met elektronische invloeden en groots geproduceerde refreinen. Het resultaat is een plaat die kinderlijk eenvoudig balanceert tussen dreiging en euforie en bouncet van het ene uiterste naar het andere. Van de dansbare onheilspellendheid van “Mad Catch” tot de loodzware spanning van “Smugglers Adventure” en de onverbiddelijke dreiging van “Warplane”; geen enkel moment weet Orme ons te vervelen. Misschien is de songtekst van “Glutton For Punishment” nog de beste omschrijving van de plaat, want met de zinsnede ‘All I wanna do is dance, dance, dance’ kunnen we enkel instemmen.

Februari bracht een brede waaier aan albums, waarbij de genres alle kanten op schoten. Sam Fender koos op People Watching met sfeervolle melancholie en grootse arrangementen voor een vertrouwde koers, terwijl The Murder Capital terugkeerde naar zijn rauwe postpunkroots met Blindness. Verder trok Squid op Cowards flink de experimentele kaart met een gedurfde mix van postpunk, jazz en synthpop, verruilde Inhaler zijn indierockgeluid voor radiovriendelijke pop op Open Wide en bracht Youth Lagoon met Rarely Do I Dream een melancholische en surreële trip vol nostalgie. Ook was er Heather Nova, die met Breath and Air een sterk staaltje minimalisme afleverde waarin haar breekbare stem, subtiele arrangementen en de rust van de natuur samenkomen. Haar inmiddels twaalfde album ademt een en al tijdloosheid uit, waarbij iedere noot doordrongen is door haar drie decennia aan ervaring.

Bij ons in de buurt was er eveneens een flink scala aan stijlen te bespeuren. Droom Dit debuteerde sterk met Het Hart Bestaat Niet en de Rest Ook Niet, een speelse maar rake synthpopplaat die flirt met de intensiteit van Spinvis en de dansbaarheid van elektronische pop, terwijl De Toegift voor een plaat zorgde die melancholie en introspectie perfect wist te vangen. Verder was het ook flink beuken op het nieuwste werk van Joost, bracht ‘Grote Beer van Morgen‘ Jean Valery met ABOUT DAMN TIME! een energieke solodebuutplaat uit en verfijnde Ada Oda op Pelle d’Oca zijn eigenzinnige mix van Italiaanse pop en postpunk. Voor goede, harde gitaren konden we zowel in Nederland als in België terecht, want waar bij de Noorderburen Noctambulist met een sterk album op de proppen kwam, was in ons landje Pothamus daarvoor verantwoordelijk. Op Abur bouwde de groep een bezwerende geluidswereld waarin repetitieve ritmes en loodzware gitaren je langzaam maar zeker in een trance trekken, waarna de spanning gestaag wordt opgevoerd tot aan een allesomvattende ontlading.

De maand bracht niet alleen sterke albums voort, maar ook verschenen er een reeks singles waar we onze vingers – inclusief duimen – bij konden aflikken. Benni bewees met het dromerige “Coma” dat haar indiefolk zowel intiem als groots kan klinken, terwijl Judith met “hi, how’s your girlfriend?” een poprocktrack afleverde die zich moeiteloos tussen je oren nestelt. Aan de zwaardere kant van het spectrum toonde Amenra zich opnieuw meedogenloos met “Forlorn”, een song die een fluisterende dreiging opbouwt tot een allesverzengende storm, en bracht SPARE KID met “Run” de perfecte soundtrack voor een hardlooprondje. Daarnaast was er nog nieuwe muziek van onder meer Blondshell, Sam Smith en Robin Kester, waarna Kensington met zijn tweede single sinds de comeback kwam. Ook liet Billy Idol op “Still Dancing” horen dat hij het dansen nog niet moe was en leverden Mark Pritchard en Thom Yorke met “Back In The Game” een subtiele maar intrigerende elektronische samenwerking af. Geef ons nog maar zo’n maandje!

De Vergeten Single

Omdat er iedere dag zoveel singles uitkomen, wordt er hier en daar nog wel eens een nieuw nummer over het hoofd gezien. Om daar toch nog aandacht aan te besteden, hebben we in het maandoverzicht een oplossing voor dit probleem bedacht. Met ‘De Vergeten Single’ wordt de spotlight gericht op een lied dat eigenlijk een artikel verdiende, maar helaas door de mazen van ons muzikale net zwom. Met deze maand een gloednieuwe band: Isogram. De Noord-Hollandse groep laat er geen gras over groeien en bracht afgelopen maand meteen twee nummers uit, waarvan debuutsingle “Something Is Wrong” toch wel wat extra aandacht verdient. Hoewel de track een fijne, muzikale jaren tachtig-onderlaag heeft, zijn het vooral de vocale kunsten van frontman Paul Glandorf die indruk maken. Zijn stem zweeft ergens tussen melancholie en vastberadenheid, met een rauw randje dat de emotie in de song versterkt. Fijn debuut en met het tempo waarmee deze groep muziek uitbrengt, kunnen we nog voor de start van de zomer een volledige platenkast aan dit soort muziek verwachten.

‘De Vergeten Single’ is nu ook in playlistvorm te vinden. Alle singles die ooit in deze rubriek zijn gepasseerd, staan nu gebundeld in één lijst, zodat je ze op geen enkel moment meer vergeet.

Live

Februari leek wel de maand van de grote zalen, want meer dan eens waren we in de arena’s van ons land te vinden. Dat begon al op de eerste dag van de maand, toen de Lotto Arena voor één avond veranderde in Vlaanderens grootste Irish pub tijdens de show van Dropkick Murphys. Een week later zetten de titanen van Bullet For My Valentine en Trivium diezelfde zaal op zijn kop met een avond vol zware gitaren, terwijl we een deur verder twee nachten lang stonden te raven tijdens Rampage. Ook brachten we een bezoek aan de ING Arena voor een avondje K-pop in de vorm van ATEEZ, maar waren we vooral aan de andere kant van Brussel vaste gast. Daar zagen we op het podium van Vorst Nationaal onder meer Rise Against, Papa Roach en Pantera met succes de gitaren boven halen, terwijl Toto bewees dat klassiekers nog steeds moeiteloos een zaal kunnen vullen. Met een show vol hits, meezingmomenten en straffe solo’s liet Joseph Williams en co. het publiek moeiteloos doorheen de tijd reizen, waarbij “Africa” als ultieme afsluiter de gehele zaal in een zee van meezingende stemmen veranderde.

De mens wil altijd groter en groter, maar soms zijn de kleine concerten juist de leukste. Dat bewees The Heavy Heavy wel, dat voor slechts een handvol mensen speelde alsof ze een uitverkocht stadion voor zich hadden. In een iets grotere zaal en voor een stuk meer mensen deed Tramhaus in Cactus Club exact hetzelfde en ook hun landgenoot Eefje de Visser maakte een goede beurt in ons landje. In De Roma wist ze samen met haar band de zaal in een magische sfeer te houden, waarbij haar nieuwe nummers naadloos aansloten op het gekende werk. De zaal lag de muzikanten deze maand sowieso goed, want ook gitaarkunstenaar Tomatito en Tommy Emmanuel wisten beiden te schitteren op het Antwerpse podium. En dan was er natuurlijk ook nog Jack White, die in de Ronda van TivoliVredenburg opnieuw bewees dat zijn gitaarwerk en energie geen grenzen kent.

De weg richting Ancienne Belgique was voor ons afgelopen maand weer een bekende route, want het popcentrum in het hartje van onze hoofdstad diende meerdere malen als speelterrein. Zo zagen we Thee Sacred Souls een liefdevolle tijdreis maken, bracht Cage The Elephant een explosieve set richting de zaal en was het de legendarische band Opeth die ons meenam op een reis door de duistere dieptes van zijn recentste album The Last Will and Testament. Ook bezochten we weer de Trix in Antwerpen, waar we in de Zaal High Vis zagen vlammen, terwijl we enkele weken later The Devil Wears Prada op de eerste verdieping hetzelfde zagen doen. We Are Open hield zich niet zo aan de regels van de verdiepingen en nam een weekend lang het volledige gebouw over, waar we vervolgens bekende en onbekende talenten aan ons voorbij zagen passeren. Hoogtepunten waren er veel en een enkeling uitkiezen is lastig, dus het is zeker de moeite waard om doorheen de verslagen te gaan.

Festivalnieuws

Zelden kregen we zoveel festivalnieuws als afgelopen maand te verwerken en het leek er met momenten op dat iedereen tegelijkertijd zijn nieuwe artiesten naar buiten wilde brengen. De meest dominerende factor was duidelijk Pukkelpop, want het Kiewitse festival bleef aan de lopende band nieuwe namen droppen. Als eerste headliner kondigden de Limburgers Chappell Roan aan, om vervolgens de daarop volgende dagen uit te pakken met A$AP Rocky en Queens of the Stone Age. Daar bleef het echter niet bij, want ook namen als The Last Dinner Party, Vampire Weekend en Pommelien Thijs werden op de poster van Vlaanderens grootste popfestival gezet. Met succes, want alle tickets zijn nu al zo goed als op!

Niet alleen Chokri Mahassine strooide met namen, ook Cactusfestival maakte een sloot aan acts bekend. Het festival gaat op de eerste dag afgesloten worden door 2manydjs en ook onder meer Glints, The Bony King of Nowhere en Bolis Pupul komen deze zomer af richting Brugge. Verder kwam Suikerrock nog met o.a. Snow Patrol, Kaiser Chiefs en Nelly Furtado aanzette, maakte Rock Werchter de namen van The Slope bekend en was het Left of the Dial dat voor het eerst dit jaar een tipje van de sluier lichtte. Hoogtepunt voor ons is de terugkeer van Bruise Control naar het Rotterdamse ontdekkingsfestival, want de band wist afgelopen editie een verpletterende indruk achter te laten.

Dour schoot eveneens met scherp. Het alternatieve festival nabij de grens met Frankrijk kondigde halverwege de maand met namen als Marc Rebillet, Sylvie Kreusch en Pendulum, weliswaar in dj-vorm, een flinke lading artiesten aan, maar pakte pas op het einde van de maand echt uit. Toen werd namelijk FKA twigs bekend gemaakt en daarmee haalde het Waalse feestfestijn misschien wel een van de grootste festivalsuccessen van komende zomer binnen. De Britse gooide in januari grote ogen met hitalbum Eusexua, wat ongetwijfeld goed zal doen op de weide van Dour. Ook was er nog Clamotte Rock dat in één klap twintig namen bekendmaakte, kwam Lokerse Feesten onder meer met The Damned en Soulwax op de proppen en haalde Gent Jazz met Norah Jones een zeer grote vis binnen. Of het een mooie zomer gaat worden zal van het weer afhangen; aan de festivals zal het in ieder geval niet liggen.

What’s next?

Langzaam maar zeker werken we ons richting de festivalzomer, maar nog voordat het zo ver is, duiken we ook in maart eerst nog de concertzalen in. Zo zijn we onder meer aanwezig bij de deathcoreformatie Distant in Trix (2 maart), songfestivalkoningin Loreen in Ancienne Belgique (5 maart) en Sam Fender in Vorst Nationaal (19 maart), terwijl we later in de maand bij een van de muzikale diensten van Amenra aanwezig zijn. De groep rondom Colin H. van Eeckhout mag vijf keer achter elkaar richting de AB komen om de nieuwe ep’s De Toorn en With Fang and Claw te presenteren. Toch lijken vijf optredens nog altijd niet voldoende, want geen enkel ticketje is nog bij de box office te vinden.

Onze platenkast gaat de komende maand weer in de breedte uitdijen, want er staat weer een lading albums voor de deur. Zo brengt op Lady Gaga op de zevende haar plaat MAYHEM naar buiten, ziet een week later Moonlight Concessions van Throwing Muses het levenslicht en is het op de 28e de beurt aan Mumford & Sons om zijn nieuwste telg Rushmere aan de wereld te tonen. Op die dag brengt ook A Day To Remember zijn nieuwe plaat naar buiten, al is deze nu ook al te beluisteren op vinyl, en staat ook de release van Deafheavens nieuwste plaat Lonely People With Power op de planning. Volle maand voor de boeg, dus maak die agenda nu al maar vrij!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!