InstagramLiveRecensies

Papa Roach @ Vorst Nationaal: Papa familias

© CPU – Nathan Dobbelaere

Je hoeft nog maar de woorden ‘Cut my life into pieces…’ te zeggen en je weet automatisch wat het vervolg is. Er zijn weinig nummers die zoveel nostalgische emoties opwekken bij millennials als “Last Resort”. Voor Papa Roach betekende het nummer rond de eeuwwisseling de grote doorbraak en uiteindelijk ook de vereeuwiging in het tijdloze rockfirmament. De Amerikaanse band uit het Californische Vacaville scoorde daarna wel nog een aantal bescheiden hits, maar wordt in haar optiek misschien nog net iets te veel gereduceerd tot dat ene nummer. Nadat de groep een aantal jaar geleden wat te kampen had met een kleine populariteitsdip (in 2017 speelden ze haar laatste zaalshow in België in Trix), is het vijftal weer helemaal waar het wil staan. De passage op Graspop in 2023 zal daar in ons land ongetwijfeld een steentje aan hebben bijgedragen en zo stonden de heren gisteren voor het eerst in Vorst Nationaal voor hun grootste eigen optreden ooit in ons land.

Wage War bracht een flinke dosis ervaring en vakmanschap mee om de avond om tien voor acht knallend te openen. De Amerikaanse metalcoreband liet niets aan het toeval over en kreeg zelfs de ruimte om een eigen productie neer te zetten. Vooral de lichtelementen vielen daarbij op, waardoor de band dus op volste sterke kon spelen. Het gebrek aan spanning kon de visuele meerwaarde echter niet verbergen. Ondanks een paar stevige breakdowns bleef het lange tijd wat vlak, waardoor de emotie in de nummers niet altijd volledig doorkwam. Met “TOMBSTONE” gaf de groep eindelijk wat extra gas, en kreeg ze de energie waar ze op hoopte in het publiek terug. “HAPPY HUNTING” viel helaas wat in de clichéval van metalcore, waardoor het te weinig onderscheidend was om te kunnen blijven hangen. “MAGNETIC” had ietwat hetzelfde probleem, al was de breakdown wel sterk genoeg om het publiek weer op te zwepen. De heren sloten af met hun grootste hit, “Manic”, waarmee ze het vuur op de valreep konden aanwakkeren. Hoewel Wage War geen onuitwisbare indruk achterliet, was het op het einde dan toch onderhoudend genoeg.

Teren op het verleden mag al eens, zeker als het omtrent een jubileum is. In het geval van Papa Roach is dat het het vijfentwintigjarig bestaan van Infest. Voor we een collectieve duik in het verleden namen, liet Papa Roach letterlijk en figuurlijk het doek vallen over nieuwe muziek. Om iets na negenen opende het concert op de tonen van de nieuwe single “Even If It Kills Me”. Aan show was er alvast geen gebrek, want de vlammenwerpers draaiden aardig warm en gaven het geheel nog net iets meer cachet. Een wereldnummer zal het nooit worden, maar als opening kon het wel de toon zetten. Een eerste tripje ‘down memory lane’ lag in het verschiet en bracht ons al snel bij “Blood Brothers” en “Dead Cell”. Aan de publieksparticipatie te zien was iedereen snel mee en dat was voor een groot stuk de verdienste van frontman Jacoby Shaddix. De grote toespraken hield hij deze keer voor zich, maar het publiek opjutten lukte hem ook zonder er te veel kak aan te hangen.

© CPU – Nathan Dobbelaere

Het vijftal speelde bij het begin redelijk strak en werd bovendien geholpen door een opvallend goede geluidsmix. “… To Be Loved” klonk volumineus en compleet, en zette de schijnwerpers op de stembanden van Shaddix. De aimabele frontman wierp zich op tot papa familias en groette zijn aanverwanten uitvoerig tijdens het bovenvermelde nummer. Tijdens “Kill The Noise” waagde hij zich als een Mozes die de zee kwam splijten, al was het resultaat toch niet zo indrukwekkend. In het middenplein ging het vooraan goed los, terwijl het publiek in de rangen de voorkeur gaf aan het gebruiken van hun zitvlak. Lang duurde het echter niet vooraleer de band iedereen maande om recht te staan, alleen was de timing misschien niet de beste. Op de tonen van 2Pac’s “California Love” introduceerde Shaddix zijn band, alvorens met “Swerve” meteen erna onverbiddelijk de dieperik in te duiken. Het nummer voelde wat als een fremdkörper aan. Ook “Liar” had wat ons betreft gerust uit de setlist geschrapt kunnen worden, want het nummer klonk plat en raasde ondanks een sitdown niet als schockgolf door de zaal.

Papa Roach is altijd al een band geweest die mikte op de arena’s en de hoofdpodia van de festivals. Nu de groep eindelijk weer in zalen van een dergelijk kaliber speelde, kon ze ook een degelijke productie neerzetten. Net als bij Wage War waren het vooral de lichten die voor coole effecten konden zorgen. Tijdens “Forever”, met een snippet van “In The End” als eerbetoon aan Chester Bennington, koos de groep net voor wat minder show en ging het voor de pure emoties van het nummer. Jacoby Shaddix scoorde punten met zijn toonvastheid en durfde ook zijn gevoelens kwijt op het pakkende en ingetogen “Leave a Light On (Talk Away The Dark)”. Het nummer werd voorafgegaan over een filmpje waarin Shaddix opriep om te praten over je donkere gedachten en te weten dat er professionele hulp is als je die nodig hebt. Om de woorden kracht bij te zetten, doneerden ze een deel van de opbrengsten van de show aan een lokale organisatie die zich inzet om de thematiek bespreekbaar te maken. Knap stukje!

© CPU – Nathan Dobbelaere

Na een ode aan zijn grootvader, kon het concert wel weer wat adrenaline gebruiken. De emoties bleven centraal staan, maar deze keer kon er weer meegebruld worden. “Scars” gaf de band in 2004 een nieuw leven en bleek ook anno 2025 nog een belangrijk ijkpunt in het groter Papa Roach geheel. De stembanden van de fans schoten in elk geval weer in gang en konden met “Help” verder actief blijven. Wat de band bezielde om het flauwe “Born with Greatness” te brengen weten we niet, maar zelfs in de discografie van Imagine Dragons zou deze als te licht bevonden worden. Het was duidelijk dat Papa Roach zijn reserves voor de bisronde bewaarde. Een onopvallende wissel van het kleergoed later werd deze gestart met het immers gesmaakte “Between Angels and Insects”. We waren klaarblijkelijk aangekomen op het moment dat de band nadrukkelijk achteruit keek en de nostalgische opwelling van enkele duizenden waarborgde.

Al bij al was Papa Roach exact wat je ervan verwachte. Hoogstaand was het muzikaal dan wel niet, maar de sfeer en toewijding compenseerden dat ruimschoots. Ook de vakkunde van gitarist Jerry Horton als meesterlijke riffkoning en ondersteunende stem van Shaddix verdient toch nog even een moment van appreciatie, want in zeker opzicht droeg hij als bandleider de rest mee op zijn schouders. Het eindpunt bereikte de groep met waar het allemaal begon: “Last Resort”. Het verwachte hoogtepunt werd bereikt en Vorst Nationaal barste finaal uit haar voegen. Stembanden gingen aan gort, blauwe plekken werden verzameld in de pit en de security had handen vol met werk aam de crowdsurfers. Papa Roach was familiaal, stond dicht bij het publiek en dook op een waardige wijze richting het verleden.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Instagram / Website

Setlist:

Even If It Kills Me
Blood Brothers
Dead Cell
… To Be Loved
Kill the Noise
Getting Away With Murder
California Love (2Pac cover)
Swerve
Liar
Forever
Falling Apart
Leave a Light On (Talk Away The Dark)
Roses on My Grave
No Apologies
Scars
Help
Born for Greatness

Between Angels and Insects
Infest
Broken Home
Blind / My Own Summer (Shove It) / Break Stuff / Chop Suey
Last Resort

2203 posts

About author
Schrijft wel eens iets...
Articles
Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Pukkelpop pakt verder uit met Queens of the Stone Age, Justice en Papa Roach!

Voor de derde dag op rij verblijden de organisatoren van Pukkelpop ons met nieuwe namen voor de komende editie. De afgelopen dagen…
InstagramLiveRecensies

Rise Against @ Vorst Nationaal: Punkers in de pit

Millenials mochten zich deze week in de handen wrijven, want na de passage van Papa Roach eerder deze week te Vorst Nationaal,…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Lowlands maakt komst van o.a. Queens of the Stone Age, Fontaines D.C. en Papa Roach bekend

Je kan er bijna vergif op innemen dat als Pukkelpop met namen komt, dat Lowlands automatisch volgt. Het festival in Biddinghuizen vindt…

1 Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.