Opeth heeft een lange en veelzijdige geschiedenis: het begon met progressieve death metal, waarin ze uitblonken in het afwisselen van harde en zachte extremen. Na Watershed wijdde de band zich puur aan progressieve rock, met enkel nog clean vocals. Het laatste album In Cauda Venenum had een meer donker en atmosferisch geluid en deed daarmee wat denken aan het eerdere werk. Met The Last Will and Testament brengt Opeth meer uit zijn metaltijd terug, inclusief death growls, wat ook te horen was in de singles “§1” en “§3”. Het album kan daarom gezien worden als een synthese van het oude en nieuwe werk. The Last Will and Testament is een conceptalbum over een rijke man uit het begin van de twintigste eeuw die een erfenis nalaat aan zijn kinderen.
Het eerste wat opvalt aan de tracklist is dat alle nummers, behalve het slotnummer, een genummerde paragraaf als titel hebben. Hiermee volgt het album het lezen van het testament van de overleden vader. Het verhaal begint met de onthulling dat de man, zonder dat zijn zonen dit wisten, een buitenechtelijke dochter heeft. Hiernaast worden er nog meer familiegeheimen onthuld in het testament. De hevige emoties als woede en verdriet van de vader en andere familieleden in dit verhaal worden uitstekend door de muziek vertolkt. Zoals we gewend zijn verkent Opeth muzikale uitersten, met veel emotionele en dynamische wisselingen. De terugkeer van death metal draagt hier sterk aan bij door de woede van de vader te representeren. Ook zijn er, meer dan op enig ander Opeth-album, lichte, dromerige stukken, die wellicht de nostalgie weergeven naar de tijd dat de familie nog zorgeloos samenleefde. Het album wordt verrijkt door gastmuzikanten, waaronder Ian Anderson van Jethro Tull, die een bijdrage levert in de vorm van fluitstukken en gesproken teksten. Die teksten maken het verhaal beter te volgen, wat helpt om de hevige wisselingen en emoties te begrijpen.
“§2” is een goed voorbeeld van deze hevige wisselingen, waarbij agressieve stukken met veel growls worden onderbroken door een mooie, nostalgisch klinkende passage. Hetzelfde zien we in “§4”, waar een heavy begin plotseling overgaat in een mooi folkachtig stuk. Andere nummers, zoals “§1” en “§7”, focussen vooral op de duistere, heavy kant. Na een lange reeks complexe nummers met veel afwisselingen is het laatste nummer “A Story Never Told” een soort kalmte na de storm. Deze ballad lijkt op eerdere nummers “Burden” en “Lovelorn Crime”, met ook hier een heerlijke gitaarsolo van Fredrik Åkesson tegen het einde.
Het openingsnummer “§1” en afsluiter “A Story Never Told” zijn uiteindelijk ook de beste nummers van het album, en werken perfect als opener en afsluiter. Ook het eerder genoemde “§4” is een hoogtepunt. Het enige nummer dat in verhouding met de rest iets minder goed uit de verf komt, is “§3”, dat afgezien van het intro wat minder spannend is, maar voor de rest zijn alle nummers op zijn minst zeer sterk.
Met The Last Will and Testament combineert Opeth haar nieuwe sound met de eerdere metalstijl, wat resulteert in een intens en complex album met hevige wisselingen. Dit is wederom een heel goed album en heeft nog meer dan voorganger In Cauda Venenum een eigen geluid. Het album is behoorlijk hectisch en op het eerste gehoor wel wat moeilijk te doorgronden, dus waarschijnlijk zal het na meerdere luisterbeurten nog beter worden. Het is daarom voor de nieuwe luisteraar misschien niet het beste album van Opeth om mee te beginnen, maar als je al van de band of van progressieve metal houdt, is The Last Will and Testament zeker niet te missen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “§1”, ons favoriete nummer van The Last Will and Testament, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify
