Dansende Beren Maandoverzicht: Mei 2025

Muziek staat niet stil. Iedere dag komen bakken vol met vers uitgebrachte singles uit en wekelijks maken we ons op om weer overspoeld te worden met de nieuwste albums en ep’s. Om te zorgen dat je door de bomen het bos nog ziet, zijn we al onze artikels van de afgelopen maand afgegaan en hebben we alle hoogtepunten (en soms helaas ook de dieptepunten) op een rijtje gezet in de vorm van het ‘Dansende Beren Maandoverzicht’. Zo ben jij in één oogopslag weer volledig op de hoogte van alles wat in de muziekwereld gepasseerd is en kun je met een gerust hart juni in gaan. Met deze keer onder meer aandacht voor een straffe prestatie van een Canadees trio, afscheidsnummers van enkele geliefde bands en een waar popspektakel in het Sportpaleis

Nieuwe muziek

Twee albums in evenveel maanden tijd, je moet het als band maar kunnen. Waar Men I Trust in maart nog uitpakte met Equus Asinus, volgt nu met Equus Caballus de afsluiting van een indrukwekkend tweeluik. Het Canadese trio klonk opnieuw dromerig maar beheerst en koos dit keer iets vaker voor het ruwere randje van hun sound. Donkere grooves, ijle gitaren en subtiele elektronische touches vormen de basis, terwijl de betoverende stem van Emmanuelle Proulx als een constante door de plaat meandert en alles netjes bijeenhoudt. Het is een dromerig ankerpunt, waaraan tracks als “To Ease You” en “Come Back Down” zich gewillig vastklampen. Wij klampen al te graag mee, want Men I Trust blijft ook op dit tweede luik alleen maar overtuigen.

Mei zat vol verrassingen. Eentje daarvan was dat Sleep Token er weliswaar in is geslaagd om een minder goed album uit te brengen. De metalband verovert de wereld beetje bij beetje, maar Even In Arcadia was toch wat slaapwekkend en dus ook beneden hun standaard. Gelukkig waren er genoeg positieve noten om onze aandacht op te focussen. Denk maar aan If You Asked For A Picture, waarin Blondshell ons confronteerde met haar scherpe pen vol pijn en verwarring. Dat allemaal terwijl de nummers toegankelijk en meeslepend bleven! Oliver Symons vertelde een heel ander verhaal en leek op zijn ep Room 74 onsterfelijk, terwijl hij ons met sommige catchphrases toch als een mokerslag raakte.

Ook de fans van het stevigere rockwerk bleven niet met lege handen achter. De Gentenaren van Crowd Of Chairs deden in Breather alle weemoed en nood aan nostalgie van de iets oudere generatie verdwijnen en bliezen nieuw leven in het genre. There’s A Whole World Out There van Arm’s Length klonk dan weer verrassend door het gebruik van de banjo, terwijl Basht. een flinke dosis grunge toevoegde aan de Britpop op Bitter and Twisted. Verder kwam Stray From The Path als een duveltje uit een doosje met de release van Clockworked. Helaas beleven de verrassingen daar niet bij, want tegelijkertijd kondigde de band ook hun exit aan. Een gemis, dat is zeker, al maakte hun nieuwste plaat niet de indruk die het zou moeten doen.

Helaas was Stray From The Path niet de enige band die aankondigde dat het ging stoppen, want ook het Nederlandse For I Am King kwam met het nieuws dat het einde van de band nabij is. Met “Exile” brengen ze vooralsnog hun laatste single ooit, waarna de groep nog enkele shows gaat doen en daarna de boeken sluit. Gelukkig kan het gat in het land der harde gitaren zo worden opgevangen door PRESIDENT, die met “In the Name of the Father” voor het eerst van zich liet horen. Wel moet het nog even oefenen om dezelfde power mee te leveren als For I Am King, maar dat vertrouwen hebben we wel in de band. Een band die wel power leverde was I Prevail, dat met zijn hardste track ooit kwam, terwijl Benson Boone het juist mooi en intiem hield op “Momma Song”. Verder verrees Avicii voor even uit zijn dood met “Let’s Ride Away”, leverde Tate McRae met “Just Keep Watching” een plezante track af en bewees het Noorse girl in red nogmaals waarom we haar deze festivalzomer moeten zien.

De Vergeten Single

Omdat er iedere dag zoveel singles uitkomen, wordt er hier en daar nog wel eens een nieuw nummer over het hoofd gezien. Om daar toch nog aandacht aan te besteden, hebben we in het maandoverzicht een oplossing voor dit probleem bedacht. Met ‘De Vergeten Single’ wordt de spotlight gericht op een lied dat eigenlijk een artikel verdiende, maar helaas door de mazen van ons muzikale net zwom. Dit keer is de 21-jarige Riovaz de uitverkorene. Hij is een opkomend poptalent, maar mengt in zijn single “Everybody’s Gone” invloeden van het underground hiphopgenre jerk beats met drum-‘n-bass. Velen onder ons hadden zelfs nog nooit van dat eerste genre gehoord, dus de combinatie van de twee is al helemaal uniek! Voor wie zich van die benamingen helemaal niks aantrekt: de jongeman heeft ook gewoon een aangename stem om naar te luisteren en steekt een bepaalde flair in de single.

‘De Vergeten Single’ is nu ook in playlistvorm te vinden. Alle singles die ooit in deze rubriek zijn gepasseerd, staan nu gebundeld in één lijst, zodat je ze op geen enkel moment meer vergeet.

Live

Het startschot van de festivalzomer werd in april gegeven, maar in mei was het pas echt raak. Zowat ieder weekend waren we weer op een grasveld, in een zaal of ergens op een boerenerf te vinden voor de festivals. Dat begon op Horst, waar we een dagje ronddwaalden tussen de beats en indrukwekkende kunstobjecten. Verder kwamen we nog enkele dagen op Les Nuits Botanique, waar vooral de metaldag met Zeal & Ardor indruk maakte, trokken we voor onder meer Pennywise en Comeback naar the middle of nowhere tijdens de Reconstruction Tour en bezochten we Badlands, waar we getrakteerd werden op een kneus dagje aan postpunklawaai. Tegen het einde van de maand was het het drukst, maar met festivals als Vestrock, dunk!festival en Clamotte Rock was dat allesbehalve erg. Vooral die laatste kon ons bekoren en hoewel we op het moment van schrijven nog midden in het festivalweekend zitten, kunnen we nu al zeggen dat ons eerste echte Clamotte Rock-weekend meer dan geslaagd is.

Het leven gaat niet enkel over festivals, dus trokken we ook weer de popcentra langs voor een reeks fijne optredens. Levende legende Bent Van Looy bracht met zijn band Das Pop een bezoek aan De Roma, waar het een avond lang nostalgie troef was. Dat was trouwens niet de enige levende legende die De Roma afgelopen maand bezocht. Ook Sloper, met drumgoden Mario Goossens en Cesar Zuiderwijk in de gelederen, gaf een uitstekende show in de voormalige bioscoop, net als S10, die wat later dan oorspronkelijk gepland langskwam. Verder liet The Murder Capital het achterste van zijn tong zien in Ancienne Belgique, liet WITCH enkele weken erna in dezelfde zaal horen dat zamrock toch stilaan een van de beste genres wordt en bracht Elephant in de intieme foyer-zaal van Het Depot een groots geluid.

Minder intiem waren de optredens in de grote jongens van het land, al staken we Twenty One Pilots de grens wel even over. Tyler Joseph en Josh Dun brachten in een volgelopen Ziggo Dome een show met de hoofdletter S, boordevol indrukwekkend vuurwerk, gigantische lichtshows en een massa aan meezingmomenten. Terug in eigen land waren het dan weer The Lumineers en Michel Polnareff die beide Vorst Nationaal op zijn kop zetten, terwijl Inhaler in de Lotto Arena juist tekort schoot. Gelukkig liet Tate McRae bij de buurman horen hoe er wel in de roos geschoten moest worden, want haar Miss Possessive Tour transformeerde het Sportpaleis moeiteloos tot het decor van een wervelend popspektakel. Britney Spears kan definitief haar koffers pakken, want McRae neemt haar plaats als popprinses zonder verpinken in.

Festivalnieuws

Afgelopen maand was het een flink gedoe voor Rock Werchter. Het festival moest op het laatste moment nog alle zeilen bijzetten om een vervanger te regelen voor Shaboozey en het met ziekte gevelde Kings of Leon, maar vond uit eindelijk met MEROL en YUNGBLUD hun vervangers. Daarnaast kregen we deze maand ook heel wat complete affiches. Dour, Absolutely Free Festival, Gent Jazz, Rock Herk en Suikerrock kondigden allen de laatste namen aan om zo tot een volle line-up te komen. Dat allemaal terwijl twee festivals nog maar net de eerste artiesten bekendmaakten. Sonic City pakte uit met onder meer King Hannah en Unwound. Die laatste komt eveneens naar Le Guess Who?, dat verder nog talent uit alle hoeken van de wereld aankondigde. Verder kreeg ook de affiche van de Lokerse Feesten nog wat meer vorm. Met onder andere Snelle en GLINTSAL krijgen we daar zoals gewoonlijk alle verschillende stijlen en genres. Leffingeleuren pakte dan weer uit met Meltheads. Zo werden er weer heel wat artiesten en bands aangekondigd in mei!

What’s next?

De zaalshows maken steeds meer plaats voor de festivals, al krijgen we er nog een paar die de moeite zijn. Lola Young heeft namelijk geen festival nodig om genoeg publiek te verzamelen. Met La Madeleine kiest ze er meteen een van de gezelligste zalen uit. Ook staat er nog een klepper van een Sportpaleis-show op het programma. Pop queen Dua Lipa komt namelijk op bezoek! Later komen ook Lionel Richie en Pitbull daar langs. Die laatste zijn grootste hits dateren misschien van minstens tien jaar geleden, maar nostalgie verkoopt ook. Verder kijken we toch ook uit naar heel wat festivals, zoals Pinkpop bij onze noorderburen, Graspop Metal Meeting en Couleur Café. Wij hebben er alvast zin in!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!