Heather Nova wordt niet ouder. Op de poster van haar nieuwe tour is vrijwel dezelfde vrouw als op de cover van haar doorbraakalbum Oyster uit 1994 te zien. De tijd lijkt geen vat te hebben op haar en al evenmin op haar muziek. Voor haar dertiende album trok ze naar Devon, in Zuid-Engeland, om daar in een paar weken in een kleine studio dertien nieuwe nummers op te nemen.
De studio van producer Chris Bond, die we kennen van Ben Howard, ligt in een verlaten, idyllisch en heuvelachtig landschap vlakbij de kust. Nova en Bond werkten daar grotendeels met z’n tweeën. Alleen Midori Jeager kwam uit Londen over om de cellopartijen in te spelen. Alles op Breath and Air ademt de rust en de schoonheid van de natuur waarin het album is opgenomen. Alleen in “Human Experience” kruipen Nova en producer Bond voorzichtig tegen het experiment aan. We horen een digitaal geluid en een Bon Iver-achtig vervormde stem. Het werkt. Muzikaal houdt Nova het vooral klein. Haar prachtige, ijle stem, een akoestische gitaar en de cello van Jaeger spelen de hoofdrollen. Hier en daar produceert Bond een soundscape, zoals op “November Skies” of de titelsong “Breath and Air”, maar het blijft de achtergrond. Het podium is voor Nova. Zoals zij in “Ghost in My Room” met haar stem schakelt van hees, als een Franse zangeres, naar etherisch hemels… het blijft magie.
Heather Nova groeide op in Bermuda en leefde jaren op een zeilboot. Het verwondert dan ook niet dat de oceaan, net als op eerdere albums, nooit ver weg is. In het openingsnummer roept Nova de god van de zeeën aan. ‘Hey Poseidon, I’ve got so much writing on this love.’ Op het prachtige “Ebbs and Flows” is de zee een metafoor voor het leven. Dat gaat het hele album zo door. De wind ruist. Er wordt gewandeld langs de kustlijn. De natuur geeft het ritme aan.
Waar haar stem en muziek ons meevoeren naar hogere sferen zijn de teksten iets minder verheffend. ‘We all know nothing lasts forever. Life, it ebbs and flows.’ Dat is een waarheid als een klok, maar we schuiven niet direct naar het puntje van onze stoel. Nova noemt het schrijven van teksten een zoektocht naar betekenis en helderheid over wie we zijn en over de wereld om ons heen. Het is jammer dat we dat laatste nauwelijks terug horen. Vrijwel elk lied gaat over de liefde. In “I blame it on myself” vinden we de verklaring daarvoor. ‘I know I’m difficult to love, I am always on the edge of leaving.’ Ja, dan blijft er in elk geval genoeg te vertellen. Dat doet ze ook op het kwetsbare “Magnificent”. Hier vindt ze woorden voor haar onzekerheid en aarzelingen.
Alle nummers klinken even uitgebalanceerd en verfijnd. Heeft de tijd dan inderdaad geen vat op haar en had dit album ook in de jaren negentig gemaakt kunnen zijn? De verschillen zijn klein. De elektrische gitaren heeft ze in de hoek laten staan, de rock heeft plaatsgemaakt voor verstilling en er is ruimte gekomen voor zelfinzicht en berusting. Verder is het toch vooral de Heather Nova zoals we haar al drie decennia kennen en waar we, eerlijk is eerlijk, ook geen genoeg van krijgen. Luister alleen naar het titelnummer en er is geen ontkomen aan: de muziek van Heather Nova ontroert en is beeldschoon. Breath and Air is een prachtplaat. De tijd mag voor Heather Nova in deze vorm stil blijven staan.
De Europese tour, waarbij ze vooral de iets kleinere zalen aandoet, is vrijwel volledig uitverkocht.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Breath and Air”, ons favoriete nummer van Breath and Air, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
