We durven nogal eens nostalgisch worden over de tijden dat we ongedwongen maar bomvol energie naar festivals slenterden waar The Jesus Lizard, Sonic Youth, Rollins Band of Fugazi ten dans in de moshpit speelden. Het was de puurste noiserock en we waren fier op onze bloedneuzen en gekneusde ribben. Misschien ligt het volkomen aan ons, waarschijnlijk zelfs, maar opeens leek dat muziekgenre, net zoals onze vermolmde neus, doodgebloed te zijn. Heden ten dage lijkt het reukorgaan gestelpt en verwelkomen we een kleine horde Belgische bands die die schitterende noiserock helemaal omarmt. Een daarvan is Crowd Of Chairs – heel coole naam voor een band trouwens – uit Gent. We zijn beleefd opgevoed en stellen daarom graag eerst de protagonisten voor: Mitch Van Laecke investeert in plectrums, kabels en versterkers als gitarist en hij is tevens zanger. Arjen Verswijfelt vinden we ook voor een gitaarversterker terug en Benjamin Caes moet slechts pakjes met vier snaren aanschaffen. Manu Mahie heeft als drummer sowieso het meeste opstel- en afbreekwerk voor en na elk optreden.
In 2019 werd Fuck Fuck Fuck al aan de man gebracht en in 2020 Mod Kid With Dog. Met Defluencer werd een potige ep met zes nummers van in totaal vijfentwintig minuten uitgegeven, maar voor het gemak tellen we deze plaat als derde in de rij van het oeuvre van het viertal. Crowd Of Chairs stelt dus graag zijn vierde langspeler voor aan de wereld en die heeft de titel Breather gekregen. Laat ons daar al mee beginnen: adem sportief heel lang in en uit voor je deze verwoestende noise door je oren jaagt, want een rustpauze wordt door de band niet gegund. Het is vertrekken en dan keihard beginnen sprinten om je compleet in de vernieling te spurten tot de eindmeet. Verwacht je aan een route met hoogtes en laagtes, ook met uiterst vlakke wegen zo glad als een vers gegoten beton, maar ook met stukken waar de kiezels je rond de voze kop zullen vliegen.
Het eerste nummer op een plaat moet altijd een weloverwogen keuze zijn. Het is zoals een eerste indruk wanneer je iemand voor het eerst ziet: ofwel ben je volledig mee, ofwel knap je af. “Amends” is de opener en die begint snoei- en snoeihard! Het zet de toon voor de hele plaat, die je pokkehard bij het nekvel grijpt om niet meer los te laten. Crowd Of Chairs heeft, zoals op de vorige platen, dat heel schrille gitaargeluid dat geruggensteund wordt door dikke, vette bassen en zeer stevige drumpartijen. Bij de sound van “Sudden Advice” moeten we onwillekeurig aan Trompe Le Monde van Pixies denken en dan vooral aan “Alec Eiffel”. Wat heel erg opvalt bij het viertal is de spanningsboog die ze in elk nummer weten te proppen. Er wordt aan een song begonnen, maar dan kan het echt alle kanten uit. En dat, dat is dé sterkte van deze vier: het feit dat er ontzettend veel dynamiek zit in de songs. Om ergens te raken worden er bochten genomen, wordt er geklauterd, wordt er keihard gevallen en weer opgestaan tot je opeens aan een of ander eindpunt bent terechtgekomen … Om weer tot bloedens toe verder te sprinten.
De titelsong “Breather” is van een iets andere orde. Deze song klinkt veel ‘funkier’, maar dan eerder zoals bands als Primus, Cop Shoot Cop en The Butthole Surfers klonken. De bas is hier meer aanwezig en wordt terdege naar voren gemixt. Of wacht, wacht, dit nummer zou super staan op Red Medicine van Fugazi! Toch blijft het onmiskenbaar Crowd Of Chairs. En dat gitaargeluid! Hoe fier moet je niet zijn als gitarist als je dat uit je snaren getoverd krijgt om zo op tape te zetten. Bij “Floods” laat de band zien dat ze ook iets melodieuzere stukken bij elkaar gepend krijgt, maar een constante blijft wel die brulboei van een stem van Van Laecke. Toegegeven, het is maar net wat je van een melodie verwacht natuurlijk. De plaat is echter zo zalig hard dat de tussenstukjes van een paar luttele seconden enkel en alleen gitaar de longen toch drie seconden broodnodige zuurstof geven. En het is nodig, want we zijn er nog lang niet!
We willen graag nog even aangeven dat het viertal echt zijn stinkende best doet om bij de muziek toffe clips te maken. Check zeker de video van “Become” bijvoorbeeld eens, een song die in 2022 werd uitgebracht op Defluencer. Of die van “Ibogaine“, een nummer van Fuck Fuck Fuck. Wat een titel ook! Maar goed, terug naar de verse lp nu! Het minst gecompliceerde, rechttoe rechtaan rocknummer op dit album is ongetwijfeld “The Watcher”. Gewoon lekker rocken zoals het in de handleiding voor rockmuzikanten staat: keihard drammen en dreunen, stampen en steunen, lopen en leunen, kraken en kreunen. Amai, santé pistolet, wat een fantastische rockdeun. De eindspurt wordt ingezet, maar wees opnieuw gewaarschuwd dat het een spurt is na het lopen van een marathon. “Giving In” zijn de laatste noten op de notenbalken geworden. Mogen we zeggen dat het schelle gitaargeluid hier wat wegheeft van Editors? Evenwel, de strijd is gestreden, de voetzolen liggen volledig open, de winnaars zijn Crowd Of Chairs en de mensen die deze plaat hebben kunnen leren kennen.
De nostalgie uit de eerste alinea is ondertussen verdwenen. We beseffen terdege dat er ook in de toekomst nostalgie moet zijn voor de jonge gasten die nu ten volle kunnen genieten van deze band. En ben je van een oudere generatie? Mis je Minor Threat misschien? Zucht je eens diep wanneer je terugdenkt aan Black Flag? Welaan, zet dan deze plaat op en dat op een onverantwoord volume. Crowd Of Chairs zorgt er zonder verpinken voor dat je de weemoed onmiddellijk vergeet. Wat zeggen we dan? Dikke merci, kwartet uit Gent, merci voor de vette deunen!
Ga voor alle info over optredens van de band gerust eens kijken naar de website van de agent, Toutpartout. Klik gerust eens verder naar de website Labelman, want er wordt veel meer coole muziek uitgebracht dan we ons soms realiseren. Feestje!
Ontdek “Sudden Advice”, ons favoriete nummer van Breather, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
