In 2018 zag de Canadese emoband Arm’s Length het levenslicht. Zanger en gitarist Allen Steinberg, de gebroeders Jeremy en Jeff Whyte en Benjamin Greenblatt brachten hun eerste wapenfeit uit in 2019 in de vorm van de ep What’s Mine Is Yours. Sindsdien groeien de heren gestaag, en hebben ze ondertussen al een heel erg mooie fanbase in de Verenigde Staten en Canada. Hoewel ze vorig jaar al de neus aan het venster staken met een mooie passage op het Engelse gerenommeerde festival Slam Dunk Fest, vermoeden we dat 2025 het jaar zal worden waar de Canadezen echt zullen doorbreken in Europa. Hun tweede full length album There’s A Whole World Out There brengen ze uit bij Pure Noise Records, waar onder andere ook New Found Glory, Stateside en Slow Crush onderdak vinden.
Debuutalbum Never Before Seen, Never Again Found dateert ondertussen al van 2022, en liet zich kenmerken door rauwe emoties. Op dit elan gaan de Canadezen lustig verder. Tekstueel worden onderwerpen zoals verlies, persoonlijke gebeurtenissen en het zoeken naar een uitweg in moeilijke periodes niet uit de weg gegaan. Songwriter Steinberg geeft aan dat hij mentaal erg slecht in z’n vel zat tijdens het schrijfproces van There’s A Whole World Out There. De nummers waren vooral voor zichzelf geschreven, en niet onmiddellijk bedoeld voor iemand anders. Voor de productie werd opnieuw samengewerkt met Anton Delost. In het verleden werkte hij al samen met bands zoals Mayday Parade, State Champs en Cleopatrick.
Het is toch al even geleden dat we op het Europese werelddeel warm liepen voor bands zoals The Wonder Years en konsoorten. Toch zit het genre de laatste jaren in de lift. One Step Closer wist al enkele malen hoge ogen te gooien op Ieperfest, en kon vorig jaar het Antwerpse Kavka mooi vullen. Recent trok labelgenoot Stateside onze aandacht met enkele voortreffelijke singles als voorloper van hun nieuw album. Arm’s Length past wat ons betreft perfect in het rijtje. Centrale bouwstenen voor hun muziek zijn zonder twijfel catchy, emotionele zanglijnen en overtuigend melodische instrumentatie. “The World” is een erg mooie binnenkomer waar er na een rustig begin een perfecte balans wordt gevonden tussen het willen starten van een moshpit om vervolgens te stoppen en uit volle borst mee te zingen. Het basisrecept van het genre wordt ook in “Funny Face” tot in de perfectie uitgevoerd, met een melodieuze gitaarlijnen en overtuigende vocals. “Halley” kan in dit rijtje eveneens niet ontbreken.
Tot onze grote blijdschap kleurt Arm’s Length niet enkel binnen de gekende lijntjes. Zo maken ze in There’s A Whole World Out There geregeld gebruik van additionele instrumentatie die buiten het gebruikelijke valt. Voor het kalmere “Palinopsia” werd er samengewerkt met Bonnie Brooksbank, die door de toevoeging van viool extra dimensie geeft aan de bridge van het nummer. Op vlak van songwriting is dit alvast een heel erg sterke song. Het golft enkele malen van een zacht akoestisch begin tot een ruiger tussenstuk om halverwege dankzij de viool op een verfrissende manier opnieuw gas terug te nemen vooraleer de eindsprint wordt ingezet. “Early Onset” is het absolute rustpunt in het album, en na een intro die ons aan Passenger deed denken, etaleert Steinberg zijn mooie stemkleur. Het gestripte nummer met kleine instrumentatie is de perfecte ondersteuning om z’n zangcapaciteiten volledig tot z’n recht te laten komen.
Opvallender dan het gebruik van viool is misschien de toepassing van een banjo. Tijdens “You Ominously End” wordt er ingezet en geëindigd met een banjosolo. Vooral hoe er van de intro magistraal wordt uitgebarst in een emosound volgens het boekje getuigt van zeer sterke songwritecapaciteiten. Ook verder in het nummer blijft de banjo geregeld opduiken, soms subtiel, soms uitgesproken. In “Attic” wordt naast opnieuw de banjo ook nog gebruik gemaakt van piano, waarvoor samengewerkt werd met Alex Scalzo-Brown. Door te starten met het een melancholische pianoriedel is er meteen een verrassende sfeer, waarna het nummer verder opbouwt. Opnieuw past alles zo goed samen en wordt er een ijzersterk geheel gecreëerd.
Met hun tweede langspeler There’s A Whole World Out There maakt Arm’s Length de weg vrij om in Europa het grotere publiek voor zich te winnen. Op een stevige basis van emotionele meebrulbare zanglijnen en clevere melodische instrumentatie weet het Canadese quartet ons geregeld positief te verrassen met toffe toevoegingen. Vooral het gebruik van de banjo, en de manier waarop die op een perfecte manier blend, weet te bekoren. Op geen enkel moment voelt het vreemd, of ongepast. Globaal is het album een fantastische mengelmoes van erg solide emosongs en songs met een twist. Sommige nummers zoals “The World” en “Morning Person” barsten van de energie. Andere zoals “Attic” en “Early Onset” zijn klein en vormen rustpunten. Tussenin ligt er nog een breed scala van sferen en accenten.
Wie op 18 februari 2026 nog niets op de agenda staan heeft, rept zich beter onmiddellijk naar de website van Trix om z’n plaatsje te verzekeren.
Ontdek “Attic”, ons favoriete nummer van There’s A Whole World Out There in onze Plaatje van de Plaat-playlist op spotify.
