Nadat we enkele weken terug al de twintig beste Belgische albums aan je voorstelden, wordt het tijd om ook de dertig beste singles van eigen bodem te analyseren. Zoals bij al onze lijstjes, wordt er ook hier rekening gehouden met alle vorige lijstjes, en dus vind je geen enkele band terug die we eerder al vermeldden bij die van beste albums, beste ep’s of de underrated albums. Op die manier kunnen we meer artiesten in de kijker zetten, want het is belangrijk om iedereen zijn ‘moment de gloire’ te gunnen. Onderstaande lijst toont alvast hoe eclectisch ons land op muzikaal vlak wel niet is.
Amber Broos – “Amok”
Droge, pompende techno: meer dan drie woorden hebben we eigenlijk niet nodig om “Amok” van Amber Broos te omschrijven. Haar debuut op het muzieklabel van Tomorrowland was overgoten met retro-invloeden en bestemd om te knallen in de vroegere uurtjes, wat het dan ook deed: op de mainstage van Tomorrowland, op Garnizoen en zelfs op haar eigen event in de Waagnatie.
Berre – “Kissing Strangers”
In 2022 debuteerde Berre met “Say My Name” en ook dit jaar kregen we een pareltje voorgeschoteld. Op “Kissing Strangers” kiest de zanger voor een catchy beatje in combinatie met een gitaar en natuurlijk zijn prachtige stem. Geen grote verrassingen, maar het maakt van de single wel een aangenaam geheel dat we enkele keren kunnen opzetten zonder het beu te worden, alsook een nummer dat zich snel in ons hoofd nestelde.
Bert Dockx – “Blankets”
Bert Dockx uit zich muzikaal regelmatig met groepen als Dans Dans of Flying Horseman, maar brengt ook solo degelijke muziek uit. Zo ook op “Blankets”, een rustige single van zijn eerste soloplaat met als basis zijn minimalistische gitaarspel. Het straalt een gevoel van kalmte uit, zonder dat het gaat vervelen.
BLUAI – “My Kinda Woman”
Na een kleine rustpauze werd er toch tijd gemaakt in de agenda van BLUAI om in de laatste maanden van het jaar wat nieuws te brengen. De dames kropen de studio in met blackwave.-zanger Willem Ardui en dat resultaat mag er zeker wezen. Met “In Over My Head” als startschot, was het toch hun laatste single “My Kinda Woman” die met de pluimen ging lopen. De rustige deuntjes maken in de loop van de song wat ruimte voor een old school rocktrack, waarbij er op het einde ook iets steviger wordt opengetrokken. Een luttele drie minuutjes puur genieten met andere woorden.
Bobbi Lu – “Metapwhore”
Bobbi Lu bracht dit jaar enkele nummers uit en “Metapwhore” was daarvan de eerste, en tevens haar debuutsingle. Met dit imposante nummer bewees de ex-‘Grote Beer van Morgen‘ en Sound Track-winnaar dat ze die titels meer dan verdiende. Het is een zeer cool nummer dat speelt met verwachtingen en spanning. Bobbi Lu doet helemaal haar eigen ding, al zijn er wel echo’s te horen van Björk en consoorten. De single toonde dat de Brits-Brugse veel in petto heeft; iets dat ze met haar twee andere singles ook bewees.
The Bony King of Nowhere – “Are You Still Alive”
Na een ietwat langere pauze stak The Bony King of Nowhere afgelopen jaar zijn neus terug aan het venster met “Are You Still Alive“. En om het kort te houden: de koning eiste zijn troon simpelweg gewoon weer op. De troon van meeslepende melancholie, maar evengoed van naar de keel grijpende teksten. Een vleugje Radiohead en een postrocksausje lieten ons aan de hand van deze single eigenlijk al vaststellen dat het nieuwe Everybody Knows binnen twaalf maanden zomaar eens in ons lijstje van beste Belgische albums zou kunnen opduiken!
Brutus – “Love Won’t Hide The Ugliness”
Een jaar lang alomtegenwoordig zijn met een album, om het jaar erop alomtegenwoordig te zijn op de podia: Brutus heeft er opnieuw een drukke twaalf maanden opzitten, maar vond toch de tijd om met “Love Won’t Hide The Ugliness” een single te lossen. Dat nummer lag volledig in de nasleep van Unison Life, dus ook hier geldt: gebalde energie, meeslepende melancholie en natuurlijk de uitzonderlijke match made in heaven tussen het triumviraat Mannaerts-Vanhoegaerden-Mulders.
Compact Disk Dummies – “There’s No Sex Without You”
Waar Neon Fever Dream nog verdronk in het coronavirus, lijkt Compact Disk Dummies nu klaar om te knallen voor twee. “There’s No Sex Without You” was afgelopen jaar het eerste voorsmaakje van het nog aan te kondigen derde album van de broers Coorevits, maar ontpopte zich al snel tot de soundtrack van de Vlaamse zomer. Een zwoele baslijn, catchy gitaartjes, een koebel en naar de dansvloer trekkende violen: disco ten top, en dat van eigen bodem!
ECHT! – “Cheesecake”
ECHT! brengt jazz met een duister kantje, al moet het het op “Cheesecake” vooral hebben van grimmige bassen. De single bevat ook wat ‘rustpuntjes’, waarbij een iets lichtere beat het even overneemt. Het viertal voegt er ook nog een orgel aan toe om die duistere sfeer te versterken, waardoor “Cheesecake” meer een ervaring is dan zomaar een liedje.
Gros Cœur – “Monique”
Recht uit onze hoofdstad zagen we Gros Cœur twee keer het mooie weer maken op het Rotterdamse Left of the Dial. Toen speelde de band “Monique” niet, maar dat de maakt de single er niet minder opwindend om. Ruim negen minuten lang zorgen de Brusselaars voor een psychedelische wervelwind, die we zelden in België ondergingen. Vlak voor de eindejaarsperiode hameren we er opnieuw op om Gros Cœur te checken.
Isaac Roux – “Colours”
Het winnen van De Nieuwe Lichting is één zaak, de hype dan ook echt waarmaken is een andere. Isaac Roux lijkt daar bij deze in te slagen, want single “Colours” brengt het beste van invloeden van onder meer The National en Bon Iver samen in een opbouwend en meeslepend geheel. Dat de song live nog meer tot de verbeelding spreekt, mochten we afgelopen najaar nog aanschouwen op de bovenverdieping van de Ancienne Belgique. Perfect voor donkere tijden, maar altijd met dat hoopvol lichtpuntje dat in de verte verstopt ligt!
Iskander Moon – “Saturday Silence”
De nieuwste Studio Brussel-hype van eigen bodem is niemand minder dan Iskander Moon, voormalig frontman van HYPER en (ex-)muzikant bij verschillende andere bands. Het luchtige “Saturday Silence” laat een adembenemende indruk na en vindt zijn sterkte in de sereniteit. Het lied bloeit mooi open, al was dat misschien niet nodig geweest. De sterke productie in het eerste deel van de single had het drama niet nodig in het tweede deel, maar door die dramatische toevoeging wordt het nummer wel een pak meeslepender.
Jack Vamp & The Castle of Creep – “Jack’s Tendency”
We zijn bij Dansende Beren al sinds het begin fan van Jack Vamp & The Castle of Creep, dus echt verrassend is het niet dat “Jack’s Tendency” mee dit lijstje kleurt. Nog minder dat de band met het nummer De Nieuwe Lichting won, daar de song zich binnen de kortste keren in onze gehoorkanalen heeft genesteld. Minder surfrock, maar daarom niet minder spelplezier. Met een zeker je-m’en-foutisme en vooral een hoog plezant dans- en oorwurmgehalte, trekt Jack Vamp ons opnieuw richting dansvloer!
King Viktor – “Riptide” (feat. The Haunted Youth)
Tussen het vele optreden met The Haunted Youth door, vond gitarist Tom Stokx toch nog de tijd om met een eigen project op de proppen te komen. King Viktor bracht met “Riptide” vooralsnog slechts één single uit, maar die wist wel helemaal te betoveren. De song ligt namelijk perfect in lijn met de stijl van eerder genoemde band, en daarbij doet het feit dat Joachim Liebens zijn stem ervoor uitleende er nog een schepje bovenop. Verdrinken in glinsterende gedachten; zo valt “Riptide” misschien wel het best te omschrijven.
LeBlanc – “BOOS” (feat. Woebn)
Studio Brussel-luisteraars leerden LeBlanc afgelopen jaar kennen met “BOOS”, zijn inzending voor De Nieuwe Lichting. De gooi richting eindoverwinning deed hij met een sterk energiek rapnummer, met een drum-‘n-bassachtige beat en vooruitspringende synthesizers. ‘Zie me klimmen uit de goot / Zie me werken voor mijn brood’, rapte de Brusselaar snedig en zelfkritisch over zijn fouten.
Mayorga – “High High Low Low”
Geen twee, zonder drie: ook derde De Nieuwe Lichting-winnaar Mayorga verdient een plekje in deze lijst. Na “Girlcrush” vorig jaar, is het in 2023 de beurt aan “High High Low Low“. Dat nummer werd misschien niet meteen een grote hit, maar heeft wel een gigantische, emotionele waarde voor frontvrouw Helena. Van hoge hoogtes op het podium tot lage laagtes op mentaal vlak: het leven is soms niet zo makkelijk. Mayorga verwoordde dat in een eerlijke song die tegelijkertijd breekbaar en hartverwarmend is.
Meltheads – “I Want It All”
Met een drukke zomeragenda in de bagage, was het voor de mannen van Meltheads niet eens een optie om het rustig aan te doen. Op 9 februari verschijnt namelijk debuutplaat Decent Sex en dat zal er eentje zijn met veel vieze gitaren en de opdracht om zo veel en snel mogelijk uit de bol te gaan. Dat is ook exact wat “I Want It All” met zich meedraagt. Scheurende gitaarriffs en een simpel refrein die je met lichtsnelheid kan meezingen. Het is een zware opdracht om stil te staan op deze single, maar laat dat nu exact zijn wat we het liefst hebben.
Mickael Karkousse – “Hello”
Mickael Karkousse schoof GOOSE afgelopen jaar ietsje meer aan de kant om zo zijn eigen horizonten te verkennen, met debuutalbum Hello als eindresultaat. De titeltrack vat die plaat ook meer dan perfect samen, daar het nummer een beetje in het verlengde ligt van de wereld van zijn hoofdproject. Denk aan een soort Kavinsky-achtige sound die strijkers mixt met een haast visueel hoorbare, elektronische sound, en je snapt wat we bedoelen.
Mooneye – “Lover To Stranger”
In “Lover To Stranger” bezingt Mooneye het pijnlijke verhaal van een relatie die eindigt. De sterkte van het lied zit in de opbouw: een kalm begin met gitaren en zachte drums gaat over in een groter, sterker geheel dat ons helemaal meesleept. Mooneye doet waar het goed in is en dat is ons omverblazen.
Movulango – “Differently”
Mozes Mosuse heeft de wind in de zeilen. De zoon van The Radios-zanger Ronny fungeert als Movulango onder de vleugels van DEEWEE (Soulwax) en dus is het weinig verrassend dat die invloeden ook zijn muziek kleur geven. Toch geeft de jonge artiest er telkens zijn eigen draai aan. Zo zit in “Differently” een soort glitterende melancholie verwerkt, die in de verte zelfs wat aan Oscar and the Wolf doet denken. De toekomst oogt in elk geval veelbelovend voor Movulango!
Noémie Wolfs – “Lonely Heart”
In de aanloop naar Wild At Heart bracht Noémie Wolfs met “Lonely Heart” een single uit die monden deed openvallen. Met een kleine acht minuten op de klok liet de zangeres ons van de ene fase in de andere vallen, want met behulp van elektronica, strijkers en natuurlijk de uiterst herkenbare stem van Wolfs ontdekken we bij elke luisterbeurt wel iets nieuws. Een single die naarmate we er meer naar luisteren, alsmaar meer begint aan te voelen als een warme knuffel.
OYESONO – “Feel It Coming”
Dit jaar debuteerde OYESONO; een duo dat met “Feel It Coming” de zomer muzikaal vertaalt. Billie Leyers en Jasper Maekelberg combineren hun stemmen met een zwoel ritme en gefluit, waarbij stilzitten moeilijk is. Een warm debuut dat ons doet uitkijken naar wat we in 2024 nog meer van de twee mogen verwachten.
Porcelain id – “Rhythm Machine” (feat. Martha Da’ro)
We hebben onze liefde voor Porcelain id nooit echt onder stoelen of banken gestoken en riepen de artiest enkele jaren terug uit tot ‘Grote Beer van Morgen‘. Dit jaar liet de muzikant ons met opengevallen mond luisteren naar “Rhythm Machine“. De samenwerking met Martha Da’ro voelt zo rijk aan als een eclectische goudmijn die toch puur blijft klinken. Een nummer van wereldniveau die om de een of andere manier toch nog een verborgen parel is. Dat is “Rhythm Machine”.
Portland – “Good Girls”
2023 was een bewogen jaar voor Portland, en dat is nog maar licht uitgedrukt. Het vertrek van zangeres Sarah Pepels, de hersentumor bij frontman Jente Pironet… Niet niets. Maar er was ook de release van Departures, met daarop single “Good Girls“. Een nummer waarin we de band van een ietwat andere kant te horen kregen, want aan de hand van een vrij stevig riffje vond de band de middenweg tussen het commerciële succes en goede songwriting.
Used – “WISH I NEVER MET U”
Een nieuwe Used-track met de vaste ingrediënten en een vernieuwende twist, zo zien we ze graag komen. “WISH I NEVER MET U” voldeed volledig aan die omschrijving, met een zelf ingezongen vocal, een fikse voorraad energie en een extreem aanstekelijke melodie. Het water in de mond doen lopen deed de Kempenaar met een kermisachtig Russian-hardbassritme, waarna de tweede drop het skankmomentje van de dag aankondigde.
Warhaus – “Popcorn” (feat. Sylvie Kreusch)
Voor “Popcorn” kon Warhaus rekenen op een comeback van Sylvie Kreusch. Devoldere en Kreusch vullen elkaar perfect aan, al was dat te verwachten, op een zwoele, warme single die o zo vertrouwd klinkt. “Popcorn” betekende daarom een heerlijke terugkeer van de band richting oude successen en ook meteen eentje die bleef hangen.
Will Tura – “Als Ik Terugkijk”
Er zijn weinig Belgen die de legendenstatus meer verdienen dan Will Tura. De ‘Keizer van het Vlaamse Lied’ heeft zijn toga afgelopen jaar echter wel aan de haak gehangen, maar dat deed hij niet zonder nog een allerlaatste single te lossen. Met een titel als “Als Ik Terugkijk” weet je al waar de song over gaat: op een ietwat melancholische manier dankt Tura zijn publiek een laatste keer voor alles, terwijl hij terugkijkt op datgeen hij het allerliefst doet. Groots en emotioneel; een afscheid, maar zéker geen einde.
Willem Ardui – “Mozaïsch”
Splits blackwave. op in een soloproject en je krijgt meteen een hele andere sound. Met “Mozaïsch” zocht Willem Ardui de grenzen op tussen liedjestekst en poëzie. Exit groove, enter melancholische vertelpop, want dat deed hij op een kalme, dromerige lofi-beat en in de Nederlandse taal.
Wrong Man – “Wait”
Wrong Man is een relatief jonge hardcoreband waarvan de leden reeds hun sporen verdienden bij o.a. Partisan en Chain Breaker. Voor dit project keerde het viertal terug naar de muziek uit hun jeugd: nineties hardcore. Op “Wait” vloeit alles liefdevol door elkaar. De single heeft namelijk een melancholische ondertoon, maar zanger Bjorn Dossche zijn hese vocalen geven het ook een undergroundgevoel.
Het Zesde Metaal – “Het Langste Jaar”
“Het Langste Jaar” werd geschreven voor een overleden familielied van Wannes Cappelle, al kreeg het nummer door het overlijden van vriend en bandlid Tom Pintens een onvoorziene, dubbele laag. Veel meer dan Capelles warme stem, een akoestische gitaar en een pijnlijk herkenbare tekst heeft het nummer niet nodig om te raken. Puur en simpel. O zo schoon, maar ook zo hartverscheurend hard.
Al deze singles goten we daarbovenop nog eens in een Spotify-playlist voor eindeloos veel Belgisch luisterplezier!
Deze lijst werd samengesteld door alle beren. De recensies werden geschreven door Niels Bruwier, Lucas Palmans, Stijn De Belder, Elisa Cogneau, Frauke Van Coile, Robbe Rooms, Cédric Ista, Bryan Boomaars en Johannes Hulpiau
