© CPU – Joost Van Hoey
Ondanks dat het alweer even geleden was sinds we iets van de band gehoord hadden, mag het toch gezegd dat Het Zesde Metaal in zekere zin een vorm van nationaal erfgoed is. Nummers als “Naar De Wuppe“, “Gie, Den Otto En Ik” en met uitstek “Ploegsteert” scoren steevast uitstekend in jaarlijkse toplijsten van de Lage Landen, maar dat alles is uiteindelijk slechts bijzaak als het noodlot toeslaat. Zo kwam het overlijden van gitarist/pianist Tom Pintens bij het viertal vanzelfsprekend nóg harder aan dan bij de rest van het muzieklandschap. Samen met hem namen ze afgelopen zomer zelfs nog een nieuwe plaat op; eentje waaruit we met “Het Langste Jaar” meteen ook een eerste voorsmaakje te horen krijgen.
Die creatie heeft meteen ook een emotioneel randje, daar frontman Wannes Cappelle het indertijd schreef voor een overleden familielid. Dat het uiteindelijk een extra betekenis kreeg door het afscheid van Pintens – de band speelde “Het Langste Jaar” ook op zijn begrafenis – maakt het nummer uiteindelijk alleen maar mooier. Met niet meer dan een minimalistische akoestische gitaar als begeleiding grijpt Cappelle je bij het begin namelijk al meteen naar de keel; iets dat nog meer het geval is eenmaal Pintens’ pianotoetsen een extra gevoelige snaar weten te raken. ‘Ben ‘k u voor altijd kwijt?’, klinkt het in de refreinen, waarna “Het Langste Jaar” op een bedje van dromerige melancholie alsmaar verder openbloeit. De nieuwste single van Het Zesde Metaal is er met andere woorden eentje geworden die voor tranen zorgt en je hart breekt, maar het evengoed weer aan elkaar weet te lijmen door zijn schoonheid.
Het Zesde Metaal gaat in het voorjaar van 2024 op tour om hun aankomende plaat voor te stellen. De groep passeert in België en Nederland, meer info daarover kan je hier terugvinden.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
