De magische muzikale band tussen Jente Pironet en Sarah Pepels was duidelijk van bij de start, toen ze als Portland vijf jaar geleden bekroond werden als winnaars van De Nieuwe Lichting. Al snel groeide de band uit tot een vaste waarde in het Belgische muzieklandschap met haar dromerige indiepop, waarmee ze sindsdien steeds weer weet te betoveren. Als bewijs daarvan viel debuutalbum Your Colours Will Stain uit 2019 sterk in de smaak, bevestigden de twee hun plaats op grote podia in België en Nederland, en lieten ze fans reikhalzend uitkijken naar meer. Na enkele jaren vol met gelauwerde concerten, zoals op Rock Werchter en Pukkelpop, dook de band vorig jaar terug de studio in voor een vervolg op haar succesvolle parcours.
De chemie tussen de stemmen van Jente en Sarah is opnieuw voelbaar op het splinternieuwe tweede album Departures, de drie singles “Sensational”, “Good Girls” en “Stardust” zijn daar getuigen van. Helaas kunnen we spreken van een echt ‘departure’, want enkele weken voor de release van de plaat koos Sarah ervoor om uit de band te stappen. De druk op de samenwerking tussen de twee werd té groot en verliep niet altijd zo magisch, klonk het bij haar, met een vertrek als gevolg. De band Portland blijft met de huidige leden wel verder bestaan; de tijd zal uitwijzen hoe omgegaan wordt met het vertrek van Sarah haar songwritingskills en engelachtige stem.
Op Departures kunnen we wel nog in overvloed van die stem genieten. Op een van de voorsmaakjes van het album, het delicate “Stardust”, kregen we namelijk al een nummer waarin Sarah de hoofdrol speelde. Verpakt in een dromerig jasje draaide die song rond het ontgroeien van een relatie om terug tot bij jezelf te kunnen komen. Toen wist nog niemand dat dit een zekere voorbode kon zijn van haar vertrek uit de band, maar doorheen het album is het een thema dat we vaak horen terugkomen. Zo kabbelen opener “Where Did Everybody Go” en het mooie “How It Is” verder op die golf: zelfs met de hechtste band is het mogelijk om je alleen te voelen en onzeker te zijn over de toekomst van een relatie. Die laatste geeft ons daarnaast een surplus aan wat we gewoon zijn van Portland: een gebalanceerd samenspel van instrumenten en hemelse stemmen. Een akoestische gitaar, strijkers en een vleugje blaasinstrument vormen de achtergrond voor de naadloos samenvloeiende stemmen van Jente als Sarah, die elkaar complementeren als perfect afgemeten puzzelstukken.
De grootste oorwurm en tevens eerste single van de plaat, “Sensational”, vormt dan weer een sprankeltje hoop dat over een catchy gitaarlijn ons iets vertelt over wat de moeite waard is in het leven: beangstigende dingen doen, risico’s nemen, daar de vruchten van plukken en vooruitgang boeken. “So Sweet” volgt in dat sentiment van je comfortabel voelen en beseffen dat iets de moeite waard is. Zo doorprikken toch enkele nummers het melancholische album met het gevoel van mooie zaken te koesteren en te appreciëren, zelfs tussen minder positieve en kwetsbare momenten door. Muzikaal echter zijn de meeste nummers te veel van hetzelfde om verrast te kunnen worden.
Met “Serpentine” horen we voor de eerste – en eigenlijke enige – keer op Departures een licht experimenteel vertrek van de traditionele Portland-sound. Het nummer voelt muzikaal iets donkerder aan dan we van het duo gewoon zijn, voornamelijk door een wat zwaardere gitaar en baslijn die ons doet denken aan de stijl van Tamino. Krachtig en tegelijk kalmerend vormt het volgens ons het enige hoogtepunt van de anders vrij eentonige plaat.
Het thema van mensen of relaties ontgroeien is echter nooit ver weg op Departures. De emotioneel geladen teksten van “Last Trip” en “A Little Bit Closer” maken pijnlijk duidelijk dat er een afstand kan ontstaan in vriendschappen of tussen partners, waardoor je tot het besef kan komen dat het scheiden van wegen misschien wel de beste optie zou zijn. Bij dat tweede nummer horen we een herkenbare riff dat zo uit een Clouseau-lied kan komen als intro en refrein onder de stemmen van Jente en Sarah zweven. De boodschap van het album wordt door afsluiter “No Man’s Land” kracht bijgezet op alweer een zachte gitaarlijn onder vooral Jentes stem. Daardoor voelt die song als laatste nummer van het album echt aan als een onvermijdelijk, maar toch spijtig, afscheid van het duo.
Departures betekent voor Portland dus helaas een echt afscheid van hoe de band er stond, met Sarah en Jente als gesynchroniseerd vocaal duo. We lazen door de tekstuele thema’s een bepaalde profetie in Departures, waaronder de melancholische ondertoon en de hints naar een verbreking in bepaalde relaties, waardoor het inhoudelijk een bitterzoet geheel vormt. Op muzikaal vlak is het album echter geen nieuw vertrekstation qua sound voor Portland en is het meer een verlengstuk op wat we van hen al gewoon waren, namelijk een kwetsbaar samenspel van dromerige instrumenten en de delicate stemmen van Jente en Sarah. Mooi, maar te veel van hetzelfde om ons te kunnen overtuigen van meer.
Portland stelt Departures op woensdag 19 april voor in de Ancienne Belgique. Intussen staan er nog enkele showcases en try-outs gepland in Gent, Bilzen, Hasselt, Diksmuide en Eeklo.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek “Serpentine”, ons favoriete nummer van Departures, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
