Goldband – “Noodgeval”
De heren van Goldband omarmen alles wat fout is. Met “Noodgeval” brengen de Nederlanders ons enorme catchy europop in een hedendaags jasje. Dansen en jezelf niet te serieus nemen is dan ook een must bij dit nummer.
Green Lung – “Leaders of the Blind”
De stonerrockers van Green Lung brachten dit jaar een van de betere rockalbums uit. Het album haalde de 50 beste albums van 2021 niet, maar gelukkig is er in deze lijst toch een plaatsje weggelegd voor de Britten. Verwacht je aan riffs, profetisch gezang, tonnen fuzz en zelfs een orgel. Als de single je bevalt, luister het album dan zeker ook eens!
Heartless Bastards – “Photograph”
De Amerikaanse band Heartless Bastards is al bijna twee decennia een vertrouwde naam in de roots rock. Ondanks de diepe tradities in het genre, klinkt deze nieuwe muziek opvallend fris en avontuurlijk!
Ichiko Aoba – “Asleep Among Endives”
Ichiko Aoba weet als geen andere een gevoelige snaar te raken met haar enorm rustige gitaarmuziek en Japanse teksten. “Asleep Among Endives” is hier geen uitzondering op en naar goede gewoonte lijkt de singer-songwriter doorheen het nummer een feeëriek schilderijtje te schilderen. Prachtig.
illuminati hotties – “MMMOOOAAAAAYAYA”
illuminati hotties is niet te stoppen. Dit jaar leverde Sarah Tudzin en haar band opnieuw een collectie nummers af waar de energie en gevatte humor van af spat. Onze favoriet is het over the top “MMMOOOAAAAAYAYA”.
Inhaler – “Cheer Up Baby”
Voor de release van het ietwat sobere debuutalbum It Won’t Always Be Like This kregen we dit jaar ook de uitgave van de oude publieksfavoriet “Cheer Up Baby”. Ondanks weinig vernieuwende lyrics creëerde de Ierse indierockers een strakke gitaarsymbiose met zoete basmelodieën. Hopelijk krijgen we in 2022 ook een andere kant van deze band te zien.
Jack White – “Taking Me Back”
Voor het eerst in drie jaar tijd kwam Jack White dit jaar nog eens met een nieuw solonummer. “Taking Me Back” is wat we verwachten van de rockster en de stevige gitaarsolo op het einde is als een handje vol kersen op de taart.
James Blake – “Say What You Will”
“Say What You Will” was de aankondiging van James Blakes Friends That Break Your Heart en het was er meteen boenk op. Met zijn engelenzangstem voert James ons op een zachte wolk mee richting de hemel, waar we verblijd worden door zijn gekende, maar rustige elektronica. Het hoogtepunt komt evenwel op het einde van het nummer, waar we door strijkers naar een van de vele hemels boven de zevende gebracht worden.
John Carroll Kirby – “Rainmaker”
John Carroll Kirby is een artiest die zich meestal achter de muzikale schermen bevindt, maar op Septet trad de multi-instrumentalist nog eens op de voorgrond. “Rainmaker” bestaat uit een uiterst groovy baslijn en kleurrijke overige instrumentatie uitgerekt tot een nummer van zeven minuten, en dat is echt geen minuut te lang. Een muzikaal idee omgevormd in een uitermate catchy jamsessie.
Jorja Smith – “Addicted”
Geen langverwachte tweede plaat van Jorja Smith in 2021, maar wel een muzikaal intermezzo dat album één en twee aan elkaar doet kleven. De topper uit Be Right Back was het dromerige “Addicted“. Een nummer waarin de Britse r&b-/soulzangeres haar eigen grenzen verlegde en op die manier een nog mooier plekje in ons hart veroverde.
Jungle – “Keep Moving”
2021 was een jaar vol muzikale comebacks. Daar zaten Tom McFarland en Josh Lloyd, het duo beter bekend als Jungle, ook voor iets tussen. Na drie jaar bracht de band zijn derde album Loving in Stereo uit, met wederom een verzameling dansbare nummers. Op “Keep Moving” horen we Jungle op zijn gekende manier; zwoele bassen en een zomerse beat waar je niet op kan stilzitten.
KennyHoopla – “hollywood sucks//” (feat. Travis Barker)
Over de grote plas wordt KennyHoopla gezien als een van de grootste talenten van de recente poppunkrevival. Hij gaat als voorprogramma geregeld op tour met Machine Gun Kelly en verkoopt op zichzelf ondertussen ook vlotjes zalen uit. “hollywood sucks//” klinkt hoe Blink-182 anno 2021 zou klinken, mochten de mannen nooit geëxperimenteerd hebben. Dat Travis Barker ook hier achter de knoppen en drums plaatsneemt, verklaart ook al veel natuurlijk. Ook al scoort dit nummer qua originaliteit niet bijster hoog, als het voorbijkomt op de radio gaat het volume toch een paar streepjes hoger.
Khruangbin & Leon Bridges – “B-Side”
Het einde van 2020 bleek gelukkig niet het einde van de chemie tussen Khruangbin en Leon Bridges. Na Texas Sun trokken de twee hun groovy lijn door richting het donkerdere broertje Texas Moon, dat begin volgend jaar verschijnt. Eerste voorsmaakje “B-Side” doet zijn naam in elk geval geen eer aan, want de track staat zeker op zichzelf. Zwoele baslijntjes, catchy refreintjes en vooral heel veel feel good vibes!
Kings of Convenience – “Rocky Trail”
Wie had durven denken dat Kings of Convenience na twaalf jaar afwezigheid nog zou terugkeren? Wij niet, maar toen we “Rocky Trail” hoorden leek het even alsof het Noors indiefolkduo nooit was weggeweest.
Kiwi Jr. – “Waiting in Line”
Een goede twee plaat en de eerste die via Sub Pop uitgebracht werd, dat bereikten de heren van Kiwi Jr. tijdens dit tweede coronajaar. Helemaal niet slecht voor een groep jonge snaken. Ook de single “Waiting in Line” was helemaal niet slecht. Verwacht je aan een vrolijk gitaartje, warm gezang en een algemeen sixtiessfeertje. Meer heb je soms niet nodig.
L’Imperatrice – “Hématome”
2021 was het jaar van de Franstalige muziek, en in het specifiek die van L’Impératrice. De band uit de lichtstad bracht met Tako Tsubo een uiterst degelijk album uit, met deze “Hématome” als een van de hoogtepunten. Verwacht je aan zwoele beats en de zeemzoete stem van frontvrouw Flore die je in trance zullen brengen!
L’Rain – “Two Face”
L’Rain overwelmde ons met een psychedelische waas van soul en progressieve pop op Fatigue. Kiezen is verliezen bij zo’n goed en eclectische album, maar laten we dan toch gaan voor de tegendraadse melodieën van het abstracte “Two Face”.
La Femme – “Foutre le Bordel”
‘Foutre le bordel’ vertaalt zich in het Nederlands onhandig als ‘verneuk het’. La Femme neemt zichzelf gelukkig niet al te serieus: zo rijdt in de psychedelische video van “Foutre le Bordel” een slang op een brommer en doet een vrouw aan autofellatio. In een alla breve ritme zingen de Fransozen over hard gaan en mensen choqueren aan de Moulin Rouge. Op deze Franse synthpunk kun je niet blijven stilzitten!
Lana Del Rey – “Chemtrails Over The Country Club”
We vragen ons af wanneer Lana Del Rey de tijd vond om te slapen in 2021, want ze bracht met Chemtrails Over The Country Club en Blue Banisters nog maar eens twee nieuwe platen ter wereld. Het was vooral die eerste die ons kon overtuigen en meer bepaald de titeltrack. Daarin toont de Amerikaanse zich wederom van haar meest melancholische kant en wist ze de hitlijsten alweer te betoveren. Lana mag dan wel voor het zoveelste jaar op rij uit hetzelfde vaatje tappen, “Chemtrails Over The Country Club” is er toch eentje voor in de geschiedenisboeken.
The Lazy Eyes – “Where’s My Brain???”
Er staat zowel een lange als korte versie van “Where’s My Brain???” op de tweede ep van The Lazy Eyes, accuraat getiteld EP2. De retropsychedelia klinkt als een kind van Tame Impala en King Gizzard & The Lizard Wizard. Er moet iets in dat Australische water zitten, want het zijn allemaal natuurtalenten.
Lees en luister voort op de volgende pagina.
