Le Ren – “I Already Loved You”
Le Ren stelde dit jaar haar eerste plaat voor met Leftovers. De single “I Already Loved You” bewees alvast dat de songs meer waren dan overschotjes, want Lauren Spear brengt op die song namelijk wondermooie indiefolk in een emotioneel jasje, die bij iedere luisterbeurt beter wordt.
The Linda Lindas – “Oh!”
Ze zien er misschien onschuldig en braaf uit, maar de meisjes van The Linda Lindas komen op “Oh!” wel verrassend stevig uit de hoek. Het catchy gitaarnummer is er eentje waarop je makkelijk kan meeschreeuwen en de ‘Oh! Oh! Oh! Oh!’ blijft al gauw hangen.
London Grammar – “Lose Your Head”
Zelfs na drie albums blijft de stem van Hannah Reid nog altijd betoverend mooi. Toch zakte London Grammar met Californian Soil enkele plaatsjes in onze ranking, gezien de band haar eigenheid verloor en wat meer richting pop begon te neigen. Singlegewijs was dat natuurlijk een hele goeie zet, met “Lose Your Head” als orgelpunt. De frontvrouw speelt als vanouds de hoofdrol, maar de vele elektronica en aanvullende trompetjes tillen het geheel alsnog naar een hoger niveau. Een van de fijnste popliedjes van het afgelopen jaar en dus meer dan terecht opgenomen in deze lijst.
Lorde – “Solar Power”
Net zoals vele andere artiesten waagde Lorde zich dit jaar ook aan een comeback. Het was sinds 2017 geleden dat we nieuwe muziek van de zangeres te horen kregen. Voor “Solar Power” bundelde ze de krachten met Phoebe Bridgers en Clairo, die instaan voor de backings, en leverde ze een zomers en energiek nummer dat nog een lange tijd in onze hoofden nazinderde.
Los Bitchos – “Las Panteras”
Binnen een dikke maand verschijnt het debuutalbum Let The Festivities Begin! van Los Bitchos, maar het instrumentale feestje begint al in het derde deel van het lied “Las Panteras“. Vanaf het begin word je ook al overvallen door Oosterse en Latijnse invloeden, maar voor meer info over de inhoud moet je bij de idiosyncratische video zijn!
LUMP – “Animal”
Laura Marling en Mike Lindsay sloegen dit jaar de handen andermaal ineen. De twee talenten leverden heel wat ijzersterke songs, waaronder het spannende en overtuigende “Animal”.
Marina Allen – “Oh, Louise”
Ieder jaar duiken er wel nieuwe ‘indiefolk darlings’ op, maar deze Marina Allen sprong er al van bij haar debuut meteen uit. Met “Oh, Louise” bracht ze het midden tussen een opgewekte melodie en mooie harmonieën die laten wegdromen. Met zijn korte tijdsduur is de repeatknop zo ingeduwd.
Maston & L’éclair – “Swiss Franc”
L’éclair uit Zwitserland bracht dit jaar twee albums uit. Eentje daarvan was een samenwerking met het Amerikaanse Maston. Samen maakten ze het gezellig instrumentale “Swiss France” dat je meteen aan de zomer doet denken door zijn zwoel tempo, maar evengoed een soort van rust in je hoofd brengt. Psychedelische pop van de puurste zin.
Michelle – “SYNCOPATE”
Onze Grote Beer van Morgen van dit jaar mag zeker niet ontbreken in deze lijst. Het zeskoppige Michelle levert met “SYNCOPATE” een lekker zoet dreampopnummer af, waar je niet op kan blijven stilzitten. Het enige mindere puntje van het nummer is dat het net geen twee minuten duurt, naar onze mening had het minstens dubbel zo lang mogen zijn.
Middle Kids – “Questions”
De enige vraag die wij ons stellen telkens we “Questions” van Middle Kids horen, luidt als volgt: ‘Hoe komt het dat dit nog steeds geen wereldhit is?’ Het nummer van de Australiërs is een oorworm van de puurste vorm en na één keer te luisteren zit de melodie voor de rest van de dag in je hoofd. Je bent gewaarschuwd!
Mitski – “The Only Heartbreaker”
Op “The Only Heartbreaker” toont Mitski hoe je met een frisse neus 80’s retromuziek maakt. De drumbeats zijn echter niet het meest opvallende aan deze bitterzoete single. De vrolijke melodieën groeien namelijk langzaamaan uit tot een baldadig crescendo. Zo bewijst de Japans-Amerikaanse opnieuw een van de meest interessante artiesten van haar generatie te zijn.
The Murlocs – “Francesca”
Dat de leden van King Gizzard & The Lizard Wizard ook naast het hoofdproject druk bezig zijn, werd ook dit jaar bewezen. In The Murlocs zitten twee leden en ze brachten dit jaar al een derde album uit. De ode van de frontman aan zijn moeder bleek daaruit het hoogtepunt. Garagerock volgens het boekje met de nodige psychedelische invloeden, het moet soms niet meer zijn.
My Morning Jacket – “Love Love Love”
My Morning Jacket is zo’n band die nooit teleurstelt. Ook op het nieuwste album werd er weer ferm in het rond gerockt en deze “Love Love Love” bewees dat de groep ook nog veel liefde kan verspreiden. Gitaarsolo’s, de prachtige stem van Jim James en een refrein dat je zo kan meezingen zijn de ingrediënten voor de mooiste liefde van deze plaat.
Nolan Potter – “Stubborn Bubble”
Music Is Dead verklaarde Nolan Potter op zijn debuutalbum onder die naam. Maar dat “Stubborn Bubble” het tegenovergestelde bewijst, zal hem worst wezen. De man brengt in bijna negen minuten heerlijke psychedelische garagerock die vanaf het begin helemaal gas geeft door een overvloed aan fuzz en uiteindelijk in het midden volledig aan het trippen slaat. Uiteindelijk sluiten de riffs dit feestje volledig af.
Nu Genea – “Marechià” (feat. Célia Kameni)
Oorspronkelijk uit Italië en tegenwoordig opererend vanuit Duitsland, laten we je kennis maken met het duo Nu Genea. Samen met Célia Kameni brachten ze het geweldige “Marechià” uit. Een zomers deuntje dat nu-disco mixt met funk, brengt Franse en Italiaanse vocals samen en laat vooral de zon schijnen. Laat je hart dus verwarmen door dit heerlijk zonnig liedje, dat de regen meteen laat verdwijnen.
Olivia Vedder – “My Father’s Daughter” (feat. Eddie Vedder & Glen Hansard)
Dochters van bekende artiesten moeten meestal een carrière in de muziek nastreven en zo ook Olivia Vedder. Samen met haar vader en Glen Hansard bracht ze een prachtige ballad uit waarmee ze aantoont dat muzikaliteit wel in de familie zit. Een ode aan haar vader die door merg en been gaat, wij zeggen geen nee.
Pa Salieu – “Glidin'” (feat. slowthai)
Wat krijg je als twee van de beste Britse talenten zonder muzikale grenzen de handen in elkaar slaan? “Glidin’“! De samenwerking tussen Pa Salieu en slowthai is er eentje die de temperatuur door het plafond jaagt. Zwoele beats zorgen voor de gulden middenweg tussen de UK grime en afrosound die de twee uitstralen, waardoor stilstaan niet tot de mogelijkheden behoort.
Parcels – “Comingback”
2021 was het jaar waarin Parcels zijn rol van ‘veelbelovende band’ helemaal waarmaakte. De naar Berlijn uitgeweken Australiërs brachten met Day/Night een leuk dubbelalbum uit, dat uitpuilde van de in muziek omgezette zonnestraaltjes. Een beste single kiezen was dan ook geen sinecure, als stak “Comingback” er net dat tikkeltje bovenuit. Een hoog tempo, heel wat zonnige instrumentatie en de dromerige stemmen van de vijf heren doen de temperatuur met gemak stijgen!
Placebo – “Surrounded By Spies”
Acht jaar lang was het ijzig stil rond Placebo, maar in 2021 stapten Brian Molko en Stefan Olsdal terug in de schijnwerpers. Volgend jaar verschijnt er een nieuwe plaat, en aan deze “Surrounded By Spies” konden we al afleiden dat de twee hun streken niet zijn verleerd. Een klassieker in wording binnen de discografie van de band, die nog voor de rest van de dag door je hoofd spookt!
Polo & Pan – “Ani Kuni”
Wat krijg je als je een Indiaas kinderliedje onder handen laat nemen door een Frans elektropopduo? Juist ja, een heerlijke zomerhit. Polo & Pan zorgt er met “Ani Kuni” voor dat de zon zelfs op de meest bewolkte dagen kan doorbreken. Bovendien kunnen de stijfste harken onmogelijk blijven stilzitten op dit zomers nummer. Nog meer van deze dansbare nummers zijn terug te vinden op Cyclorama, hun langspeler die de zomer goed inzette.
Lees en luister voort op de volgende pagina.
