De zomer van 2019 is in aantocht wanneer een Ierse rockband hun eerste hit weet te scoren. “My Honest Face” kleurt de zomermaanden in en de groep passeert al op Pukkelpop. Een goeie maand later staan ze in een uitverkochte Botanique en dat alles dankzij de vijf nummers die ze op dat moment uithebben? Niet helemaal, want in de concertzaal loop het namelijk vol met mensen met t-shirts van U2 (die andere Ierse rockband). We bevinden ons op het eerste zaaloptreden in België van Inhaler en achter de micro staat Elijah Hewson, zoon van Paul Hewson oftewel Bono. Ondanks dat Inhaler ons in 2019 al wist te overtuigen met een leuke set en een hoop afgewerkte nummers, was het wel nog bijna twee jaar wachten op het debuutalbum. We keken er lang naar uit en was het het wachten waard? Niet helemaal.
It Won’t Always Be Like This opent met de titeltrack (die we ook al in 2019 te horen kregen) en met “My Honest Face”. We beginnen dus bij het begin en het is vooral die hit die weet te overtuigen. Het is en blijft een tof nummer en doet ons meteen al wat vergeten hoe lang de albumopener aansleept. De geluiden in de intro van “It Won’t Always Be Like This” zorgen voor een speelse toevoeging, maar het lied vervalt al gauw in een niet al te speciaal indierocknummer dat wat spanning ontbreekt. Het speelse keert terug doorheen “Slide Out The Window”, een nummer dat nog minder spanning bevat. Na tweeënhalve minuut komt het viertal met een kleine twist die van te korte duur is om er iets mee te bereiken. Ondanks dat het begin van deze plaat meteen al een van de hoogtepunten bevat, is het toch al een voorbode van de weinig verrassende rit die we hierna nog tegemoet gaan.
‘All you do is cheer up baby!’ Ja, we roepen het mee en hopen dat binnenkort eens te kunnen doen op een optreden. (Zijn we te optimistisch als we willen meeroepen op Pukkelpop?) “Cheer Up Baby” is een frisse song die dopamine en energie doet vrijkomen. Met dat gelukshormoon nog in ons hoofd maken we spacy bewegingen tijdens “A Night On The Floor”. Het lome tempo zorgt ervoor dat het wat aanvoelt als een drugstrip en gitarist Josh Jenkinson weet op dit nummer zijn hoogtepunt te bereiken met een mooie gitaarsolo. Het is een van de weinig niet-singles (en dat is de minderheid) die ten volste weet te overtuigen.
“When It Breaks” mag dan wel vorige herfst zijn uitgebracht, het is alweer een zomers nummertje. Fijn, maar het voelt aan als nog een “Cheer Up Baby” of “My Honest Face”. “Totally” is een leuk liedje om op de radio te horen passeren, maar wanneer het passeert tijdens It Won’t Always Be Like This brengt het nog weinig nieuws met zich mee. Het wordt gewoon meer van hetzelfde. Op het debuutalbum van het Ierse viertal vinden we al zes singles terug, met daarnaast slechts vier nieuwe volwaardige songs. Doordat we de overgrote meerderheid al op voorhand konden beluisteren, is de ‘ontdekkende fase’ van dit album eigenlijk al grotendeels gepasseerd.
Er staan zeker goeie en leuke liedjes op It Won’t Always Be Like This, maar wanneer we het album als een geheel bekijken, dan zien we dezelfde dingen net iets te vaak terugkomen. Er staan enkele leuke hitjes op dit album en na al die maanden (of zelfs jaren) zijn deze nog steeds fijn om te beluisteren. Hier en daar zit er wel een goede twist in de muziek, maar vaak hebben we dat lied dan al als single te horen gekregen en is de verrassing er nu wel af. Inhaler heeft zichzelf wat de das omgedaan door ruim de helft van hun debuutalbum al op voorhand uit te brengen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
