AlbumsFeatured albumsRecensies

Lana Del Rey – Chemtrails Over the Country Club (★★★½): De regen slaat nog steeds tegen het raam

Lana Del Rey is een godin, laat dat iets zijn waar niet over te twisten valt. Zeker de laatste paar jaar was er gigantisch veel op til in haar zodanig mooi geschapen realiteit, vol met pastelkleurige wolken en zwart-witte taferelen van regen die tegen de ramen slaat. Haar tot nu toe al wondermooie muzikale waterloop raakte in 2019 nog maar eens in een stroomversnelling, toen de Amerikaanse met Norman Fucking Rockwell! een sublieme langspeler op de wereld losliet. Nog op de geboortedag van dat album, kondigde Lana haar volgende al aan die White Hot Forever zou gaan heten. Groot jolijt bij de fans, maar alles op zijn tijd.

Tussen de door corona veroorzaakte “Summertime Sadness” door hield ze zich vooral bezig met poëzie. Haar eerste audioboek Violet Bent Backwards Over the Grass kon op veel lovende kritieken rekenen, waardoor de opvolger zich schijnbaar ook al in een laatste fase bevindt. Lana Del Rey heeft niet stilgezeten, al had het allemaal nog sneller kunnen gaan. White Hot Forever werd op de lange baan geschoven en onderging enkele plastische ingrepen. De titel werd gewoon weer een lyric op “Tulsa Jesus Freak” (wegens uitspraken met al dan niet racistische intenties (Lana staat omringd door haar ‘witte en Mexicaanse vriendinnen, dus dat kon niet racistisch zijn)) en ondertussen ging “Chemtrails Over the Country Club” met de pluimen lopen. 

Elizabeth Woolridge Grant heeft haar persona doorheen de jaren uitgewerkt tot een waar fenomeen. Lana Del Rey is meer dan een zangeres; ze is de patenthouder van het dromerig voor zich uit staren, de CEO van de melancholie. Het is dan ook belangrijk dat de muziek die ze maakt steeds weer binnen die grenzen dobbert. Iets waar ze keer op keer in slaagt, maar iets dat op termijn ook begint te knagen aan het innovatieve aspect. Kortom, je weet intussen wel wat je kan verwachten als de Amerikaanse een album aankondigt. Chemtrails Over the Country Club is geen uitzondering op de regel, met opnieuw melancholie als hoofdingrediënt. Als er dan nog eens een topproducer als Jack Antonoff (ook achter de knoppen op Norman Fucking Rockwell! en onlangs nog maar eens bekroond met een Grammy) in het complot zit, dan kan het haast niet meer mislopen.

‘When I was a waitress / Wearing a white dress / Look how I do this’, perst ze eruit op “White Dress”, waarmee ze alle instrumentatie degradeert tot louter bijzaak. Op wat bestempeld wordt als een van de meest trieste nummers uit haar discografie, lijkt het wel alsof we een terugblik werpen op het parcours dat de Amerikaanse al heeft gereden. Opmerkelijk: als conclusie vraagt ze zich af of ze niet beter af was als dienster die op haar dooie gemakje naar de gloriedagen van The White Stripes en Kings of Leon luisterde. Een lichtelijk gevoel van ongelukkigheid, dat op “Chemtrails Over the Country Club” uiteindelijk wordt ontkracht.

In totaliteit hoor je ook wel dat het personage Lana Del Rey anno 2021 gelukkiger is dan pakweg vijf jaar geleden. Zo had “Yosemite” zich oorspronkelijk genesteld op de tracklist van Lust for Life, maar dat feestje ging uiteindelijk niet door wegens te vrolijk. Van zo’n groot belang is het totaalplaatje. De akoestische ballade heeft op Chemtrails Over the Country Club misschien zelfs een passender plekje gevonden, waarin zowel het mooiste als het ondraaglijkste gevoel op aarde centraal staat: de liefde. Datzelfde thema steekt de kop op op “Wild at Heart”, al drukt ze hier al wat regelmatiger op de grootse melancholieknop. Ook het feit dat er dankzij dit nummer interactiviteit in Lana’s discografie is – het nummer vormt een vervolg op “How to Disappear” (Norman Fucking Rockwell!) – is zeker een meerwaarde.

‘The best one’s lost their mind / so I’m not gonna change / I’ll stay the same’, klinkt ze zelfreflecterend op “Dark But Just a Game”. Veel van haar idolen zouden – in haar ogen dan toch – een ander persoon zijn geworden door de faam. Doordat ze het al zo vaak zag gebeuren, en er bijgevolg het hart van in was, belooft ze ons dat het haar nooit zal overkomen. Lichtelijk ironisch dat ze haar belofte uiteindelijk een keer niet nakomt, al zal ze van één maal zondigen niet in de hel belanden. Zo doet het ongebruikelijk grote aandeel van autotune op “Tulsa Jesus Freak” ons toch even de wenkbrauwen optrekken.

Terwijl het intrigerende ‘white hot forever’ nog even nazindert, zijn we toe aan de interessantste samenwerking van de plaat: “Breaking Up Slowly”. Doordat Nikki Lane countryzangeres van beroep is, heeft dat een interessante invloed op Lana’s sound. Prachtig intiem, zeer minimalistisch en toch o zo melancholisch; een goed verstopt pareltje, waarop de Amerikaanse lichtelijk uit haar comfortzone sluipt. Zo hebben we het ook eens graag, al valt het jammer genoeg niet vaak voor.

Zoals gezegd weet je ondertussen wel wat je kan verwachten als Lana Del Rey een album uitbrengt. Chemtrails Over the Country Club brengt dan ook geen grote verrassingen met zich mee; er staan echter zeker een paar potentiële hitjes op. De koningin der melancholie onderstreept haar titel nog een paar keer, maar kan ons niet echt meer verrassen. We kunnen haar in elk geval niet ontnemen dat het totaalplaatje weer tot in de puntjes lijkt te kloppen en dat is en blijft misschien toch nog wel de hoofdreden waarom Lana Del Rey muziek maakt.

Wie uiteindelijk nog niet voldaan is met Chemtrails Over the Country Club kan al in zijn handen beginnen wrijven. Lana Del Rey gaf al aan dat er opnieuw een album in de steigers staat; dit keer zou het gaan om een coverplaat vol country- en folknummers. Naar de precieze releasedatum blijft het nog even gissen.

Update: Een dag na de release van Chemtrails Over the Country Club kondigde Lana nóg een nieuwe plaat aan. Rock Candy Sweet verschijnt op 1 juni.

Facebook / Instagram / Twitter / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

2089 posts

About author
't is oke.
Articles
Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Bleachers - Bleachers (★★★): Gewoon gezellig

Als je z’n Wikipedia-pagina even doorneemt, is het eigenlijk onbegrijpelijk dat de naam Jack Antonoff niet per se een belletje doet rinkelen…
2023Featured albumsFeaturesInstagramUitgelicht

De 50 beste albums van 2023

De laatste maand van 2023 is alweer bijna halfweg, dus naar goede gewoonte liggen er ook bij Dansende Beren tal van eindejaarslijstjes…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Bleachers - "Alma Mater" (feat. Lana Del Rey)

Het is nog niet zo gek lang geleden sinds Bleachers zijn neus terug aan het venster stak, al is bezieler Jack Antonoff…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.