30. Gojira – Fortitude
De band gaat al 25 jaar mee, maar nog steeds is er geen roest gekomen op de goed geoliede machine die Gojira heet. Vernoemd naar de alom bekende reuzehagedis, is de Franse metalband intussen zelf een reus geworden in het genre, met Fortitude als het voorlopige hoogtepunt. Op net geen uur de tijd haalt het viertal het onderste uit de kan om ons te overtuigen van zijn kunnen, maar dat is eigenlijk al lang niet meer nodig. Naar goede gewoonte halen ze thema’s als de klimaatproblematiek aan, en dat met scheurende gitaren, beukende drums en snijdend geschreeuw. We hebben vijf jaar moeten wachten op een nieuw album van Gojira, maar Fortitude maakt dat meer dan goed.
29. Clairo – Sling
Na het succes van haar debuutalbum Immunity, verraste Clairo ons dit jaar met Sling. Voor het maken van deze muzikale parel, wist ze de alom bekende producer Jack Antonoff te strikken. Het breekbare dat Clairo’s stem zo typeert, leek een ideale combinatie te zijn met een simpele piano en wat akoestische gitaren. Thema’s zoals zelfliefde en moederschap werden meermaals aangekaart, waardoor deze langspeler ongelooflijk fragiel en eerlijk klinkt. De nog maar 23-jarige zangeres liet ons op een onovertreffelijk poëtische manier een kijkje nemen in haar meest donkere gedachten en overtuigde ons hiermee al snel van haar mentale volwassenheid. Het resultaat is een hartverwarmend, maar tegelijk hartverscheurend meesterwerk, dat je ongetwijfeld met kippenvel en tranende ogen achterlaat.
28. JPEGMAFIA – LP!
Voor JPEGMAFIA was de release van zijn derde langspeler, met de toepasselijke naam LP!, een bewogen bedoening. Wegens zijn liberale visie op sampling kon hij voor verschillende nummers op de plaat geen goedkeuring krijgen om ze op diverse platformen uit te brengen, met als gevolg dat Peggy dan maar twee versies van het album uitbracht. De offline versie, die enkel op Bandcamp te beluisteren is, is alleen al door “Hazard Duty Pay” overduidelijk ook de superieure van de twee. Peggy weet als geen ander om extravagantie en virtuositeit op vlak van productie tentoon te stellen op LP!. Zo horen we samples gaande van Britney Spears (“THOT’S PRAYER”) tot de progmetal van Animals As Leaders (“END CREDITS!”). Keer op keer weet hij zijn vorige werk te overtreffen. Drie op drie voor JPEGMAFIA.
27. Psychedelic Porn Crumpets – SHYGA! The Sunlight Mound
‘HOPZE! Dat knalt hier goed door’. Dit zou een Nederlandstalige alternatieve titel kunnen zijn voor SHYGA! The Sunlight Mound, het laatste wapenfeit van onze goeie vrienden van Psychedelic Porn Crumpets. De band uit Australië stelt eigenlijk zelden teleur en dat is ook te merken aan deze plaat. De band smijt de riffs in het rond, en door dat zo weelderig te doen, kan je niet anders dan goesting krijgen om volledig te knallen. Een nummer als “Pukebox” heeft alvast een vuile titel en muzikaal stelt het allerminst teleur. Van bij het begin heb je een energie waarmee je heel België van gratis stroom kan voorzien, en dan hebben we het nog maar over één nummer. Doorheen heel de plaat blijft de band op dit niveau presteren, waardoor een 27ste plaats in deze top 50 meer dan verdiend is.
26. Godspeed You! Black Emperor – G_d’s Pee AT STATE’S END!
Al tweeënhalf(!) decennia geleden startten deze ondertussen legendarische Canadezen met het uitbouwen van een blauwdruk van hoe postrock vanaf dat punt zou klinken. Het rustig laagjes leggen naar beklijvende climaxen, met als drijfveer een politieke, haast apocalyptische urgentie werd zo ontzettend vaak gekopieerd in de jaren die volgden, totdat door die imitators de geïmiteerde zelf de imitator begon te lijken. Toch weet Godspeed You! Black Emperor binnen de contouren van zijn zelf opgebouwde geraamte een sterke nieuwe ervaring te brengen, al is dat misschien te linken aan de huidige tijdsgeest. G_d’s Pee AT STATE’S END! kan namelijk dienen als soundtrack voor deze slopende tijden, waarin de band vooraan triomfantelijk hoop betuigt vanuit de ruïnes van het verval.
25. girl in red – if i could make it go quiet
‘Do you listen to girl in red?’ Het zinnetje fungeerde jarenlang als codetaal om je seksuele geaardheid kenbaar te maken. Anno 2021 ging die geheime betekenis echter wat verloren, doordat het muzikale project van Marie Ulven helemaal ontplofte. De reden was natuurlijk de release van haar langverwachte debuutplaat if i could make it go quiet. Op een dik half uur tijd neemt de Noorse je mee op een reis door het hoofd van de gemiddelde tiener en gaat ze geen enkel taboe uit de weg. Gaande van mentale problemen en zwarte gedachten tot liefde en seks, girl in red ontpopte zich het afgelopen jaar tot de stem van een generatie. Geen wonder dat haar volledige wereldtour in een vingerknip uitverkocht.
24. Sufjan Stevens & Angelo De Augustine – A Beginner’s Mind
Als trotse eigenaar van een ‘A Beginner’s Mind Movie Club Card’ zal deze review wellicht niet helemaal onbevooroordeeld zijn. Het komt dan ook niet vaak voor dat twee geweldige artiesten elkaar vinden in een project dat zo uniek en tegelijk zo onnozel is én gewoon steengoede muziek oplevert. Ook al heb je geen enkele van de films gezien waar Sufjan en Angelo naar refereren, dan nog kan je zalig wegdromen bij “Reach Out” of “Olympus”. Vaak zijn de films gewoon springplanken naar delicate folknummers of diepgaande pianoballads. Op “Cimmerian Shade” gaan ze op zoek naar het menselijke gezicht achter seriemoordenaar Buffalo Bill. De afschuwelijke B-film Bring It On Again levert dan weer een delicaat folknummer (“Fictional California“) op dat de lichtheid en onzekerheid van high school cheerleaders perfect weet te vatten. A Beginner’s Mind lijkt op een uit de hand gelopen grap tussen Sufjan Stevens en Angelo De Augustine, maar het resultaat getuigt van zo’n branie, lef en empathisch vermogen, dat we enkel met veel genot en bewondering kunnen luisteren en wegdromen.
23. Sault – Nine
Het Britse muziekcollectief Sault was altijd al een mysterie, maar met Nine overtroffen de artiesten toch zichzelf. Het album kwam uit op 24 juni en was beschikbaar tot 2 oktober. Na deze datum zijn de tien nummers van het internet verdwenen, waardoor enkel fans die het album fysiek hebben gekocht er nog van kunnen genieten. Jammer, want zo is een van de beste albums van het jaar niet meer (officieel) te beluisteren. Toch maakt het Nine nog wat sterker, wat ook gereflecteerd wordt in nummers die racisme en ongelijkheid aankaarten. De muziek van Sault mag dan wel verdwenen zijn, vergeten is ze zeker en vast niet.
22. IDLES – CRAWLER
IDLES is terug, en dat zal je geweten hebben. Het vijftal uit Bristol brengt ons ondertussen al meer dan tien jaar bijzonder furieuze postpunk. Je zou zelfs kunnen stellen dat IDLES het genre mee op de kaart hielp zetten. Jammer genoeg was Ultra Mono (2020) een net iets te makkelijke herhaling van eerder succes Brutalism en Joy as an Act of Resistance. Ultra Mono was goed voor de fans, of fans van hardere gitaren, maar daar hield het ook mee op. Gelukkig wisten Joe Talbot en zijn kompanen op tijd een nieuwe koers te varen, hun repertoire uit te breiden én zichzelf verder te ontplooien zonder ook maar een beetje hun eigenheid te verliezen. CRAWLER is exact de plaat die het moest zijn. Crawler klinkt uitstekend!
21. Billie Eilish – Happier Than Ever
We zagen Billie Eilish in een mum van tijd uitgroeien tot een tieneridool, maar ondertussen is ze zelfs die naam ontgroeid. Anno 2021 is Eilish een sterke, jonge vrouw die haar stem niet langer gebruikt om haar eigen demonen te verdrijven, maar ook die van de rest van de wereld. Na een quasi perfecte debuutplaat met WHEN WE ALL FALL ASLEEP, WHERE DO WE GO? stond de Amerikaanse voor een opdracht die zelfs voor haar niet vanzelfsprekend was. Het resultaat mag er echter zijn, want met Happier Than Ever brengt ze een plaat die iets meer tijd nodig heeft om zich vervolgens – zonder dat je het goed en wel beseft – zachtjes een weg naar je hart te banen. Zo zijn het ditmaal vaak kleine elementen die ons opeens een heel andere richting op sturen, want wie had bij de eerste noten van titeltrack “Happier Than Ever” een dergelijke plottwist verwacht? Billie deed het weer, maar dan anders. Hopelijk wordt 2022 het jaar waarin we in levende lijve kunnen meemaken wat voor een schokgolf “Oxytocin” live teweeg brengt.
(Ontdek albums 20 tot 11 op de volgende pagina!)
