AlbumsRecensies

IDLES – Ultra Mono (★★★★): De botte bijl als verzoenend instrument

Pandemieën leerden ons onlangs dat het lijstje met dingen om naar uit te kijken verkort wordt, maar ook met een kort lijstje valt gelukkig te leven. Albumreleases zijn dezer dagen een fijne troost, en al zeker als bands als IDLES beloven de wereld te verblijden met nieuwe muziek. Ultra Mono werd het derde kind gedoopt, en naar de geboorte ervan werd flink uitgekeken. IDLES is aan een veroveringstocht bezig, nadat van de furieuze actuele uppercuts op tweede langspeler Joy as an Act of Resistance duchtig werd gesmuld door de muziekpers en door het grote publiek.

Nu kunnen we onze tanden zetten in de derde, en we krijgen bijzonder weinig kans om dat schoorvoetend te doen. Opener “War” is een volledig ander exemplaar dan “Colossus”: meteen wordt een muur van herkenbaar chaotisch postpunkgedreun door onze gehoorkanalen gestuwd, waarin IDLES z’n furieuze en fulminerende zelve kan zijn. “Grounds” is dan ook een ietwat vreemd aanvoelend gevolg, met z’n nerveus verloop dat nooit echt een absolute energiepiek kent. De volgorde van de twee eerste nummers had wat ons betreft omgedraaid mogen worden, al zijn we bijzonder tevreden van de kwaliteit ervan.

In wat volgt veegt IDLES weer brutaal de vloer aan met al wat elitarisme en keeping up appearances ademt. Zo krijgt een heel rijtje bekende koppen het ferm te verduren tijdens het sarcastische “Mr. Motivator”, het nummer dat tekstueel het meest de stijlfiguur van Joy as an Act of Resistance benadert. Een verschil met eerder werk, is namelijk dat IDLES op Ultra Mono minder verhalend en zo nog directer te werk gaat. De vleug brutale humor is er gelukkig nog steeds, waardoor de postpunkers nog cynischer brullen dan ze al hebben gedaan. Nee, “Kill Them With Kindness” is nog altijd niet de beste beschrijving van de modus operandi die de Britten typeert.

IDLES gaat door tot op het bot, om zijn punt te maken. Zo is ook “Ne Touche Pas Moi” een meedogenloze dreun aan al wie een ongepaste blik of klauw niet onder eigen knoet kan houden. Vreemd genoeg weet IDLES ondanks de brutaliteit weer een zekere muzikale elegantie in het nummer te leggen, door een moderne postpunkgitaar te verzoenen met klassiekere herrie die de eerste generatie punkbands hun ‘sound’ durfden noemen. Het beukende verloop en de getimede aanslagen op het cimbaal, drillen ons met militaire overtuigingskracht de kernboodschap van het nummer: ‘Your body is your body and it belongs to nobody but you!’.

Met “Reigns” krijgen we, bijna op het einde van de plaat, de muzikaal meest uitgekiende brok te verwerken. De hand van Kenny Beats, befaamd hiphopproducer die meewerkte aan Ultra Mono, is hierop het duidelijkst te horen. Resultaat is een zeer dreigende, vuile song die een zekere underground clubvibe weerspiegelt, maar door z’n uitbarstende refreinen toch perfect binnen de winkel van IDLES blijft passen. Dat verloop en de vlotjes mee te lippen rede ‘Pull on my reigns’ maken dat de Britten een zoveelste bom in huis hebben die na de coronabreak het nodige vuur zal doen ontstaan in kolkende massa’s mensen.

IDLES pikt de draad op waar ze hem lieten liggen, en sluit geen compromissen om identiteit op te geven voor een groter doelpubliek. Het moet gezegd dat de Britten nooit echt drastisch anders gaan klinken dan op vorig werk, maar behalve dat gegeven zijn we snel klaar met onze kritische uitlatingen.  Ultra Mono is een plaat waar de dreiging ons van begin tot eind een aangenaam stressgevoel bezorgt en waarin fulmineren weer de taal is die wordt gehanteerd. Poten worden met grote halen vanonder ongelijkheid, onrechtvaardigheid, xenofobie, seksueel misbruik, … gezaagd, maar de Britten laten nooit na die brutaliteit in te tomen met humor en positiviteit. ‘Fuck you, I’m a lover’ horen we Joe Talbot zelf besluiten. Wat horen we het hem graag zeggen.

Als alles goed gaat stelt IDLES op 12 juni 2021 z’n nieuwe plaat voor in een uitverkochte Ancienne Belgique.

Volg ons op Spotify voor meer nieuwe muziek.

Related posts
InstagramLiveRecensies

IDLES @ Lotto Arena: Een kolkende massa energie

Het gaat snel voor IDLES. Zeer snel! De laatste zaalshows in België tonen deze stijgende curve perfect aan; Trix in 2019, Ancienne…
AlbumsFeatured albumsRecensies

IDLES - TANGK (★★★½): Grijzer en wijzer

Met de tijd verandert de wereld voortdurend en quasi niets ontsnapt aan dat fenomeen, ook bands niet. Meer dan eens merk je…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Declan McKenna, Tom Odell, Brihang en nog 15 nieuwe namen voor Rock Werchter!

Vorige week verklapte IDLES zelf al dat ze op Rock Werchter gaan spelen aanstaande editie en nu heeft de festivalorganisatie dat ook…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.