40. Bicep – Isles
Eind januari dropte het Noord-Ierse duo Bicep de langverwachte opvolger voor zijn titelloze debuutplaat uit 2017. In de aanloop naar die tweede langspeler bouwden de twee heren gestaag aan een uiterst interessante livereputatie. Op Isles weerklinkt in ieder geval duidelijk de sound van nieuwe muzikale invloeden, in combinatie met de gekende percussie en repetitieve vocals die je van Bicep mag verwachten. “Apricots” en “Atlas” blijven als een huis boven het muzikale water staan, maar ook de rest van de plaat weet moeiteloos te boeien. Bicep nam de tijd om een muzikaal geheel te kneden, waarbij je je de ene keer in een zweverige roes bevindt om vervolgens niet te kunnen blijven stilstaan op de pompende technobeats. Dat werd overigens uitvoerig bewezen tijdens de dubbele passage in de Ancienne Belgique afgelopen jaar.
39. Celeste – Not Your Muse
Vorig jaar verwierf Celeste de titel van BBC Sound of 2020. Een prestigieuze prijs waarmee ze in de voetstappen trad van artiesten als Adele, Florence + the Machine en Sam Smith. Op een podium voor een livepubliek kon ze die titel nog niet verzilveren, maar op plaat is ze daar duidelijk in geslaagd. Haar debuutalbum Not Your Muse is ongetwijfeld een must-have in ieders platencollectie. Met haar warme stem weet ze zowel intieme als grootste momenten te creëren. Nummers als “Strange” en “Stop This Flame” zijn nu al klassiekers.
38. King Gizzard & the Lizard Wizard – L.W.
Het begint bijna vervelend te worden hoe goed deze Australische groep werkelijk is. Zelfs na dit zeventiende album kom je met het woord ‘achteruitgang’ nog niet in hetzelfde zonnestelsel als deze band. Integendeel, Stu Mackenzie en zijn vijf kompanen lijken eigenlijk nog maar net begonnen. Microtonaliteit, net zoals op vorige plaat K.G. het grote kernwoord hier, doet al wie belang hecht aan zulke techniciteit al snel watertanden. Wat L.W. echter vooral vertegenwoordigt, is een band die zijn creatieve piek nadert en op zoek gaat naar genres veel verder dan zijn neus lang is om dat te kunnen bewijzen. Met veel ambiance, schwung en oprecht enthousiasme toont King Gizzard & the Lizard Wizard ook dat het zijn vlag wel overal kan planten en zijn unieke identiteit daarvoor niet hoeft te verliezen.
37. Julien Baker – Little Oblivions
Little Oblivions wist vriend en vijand te overtuigen. Op haar derde langspeler klinkt Julien Baker grootser dan ooit, terwijl ze balanceert tussen ondeugd en overtuiging. De Amerikaanse nam ons mee in haar hersenspinsels en kroop bijna letterlijk onder onze huid. Baker vindt zichzelf telkens opnieuw uit, zonder een te grote kloof te creëren met haar eerder werk. Langs kippenvel en introspectie bereiken we een innerlijke rust, waarvan we niet wisten dat we er nood aan hadden. Daarmee profileert de singer-songwriter zich meermaals tot de vriendin die we af en toe in onze armen willen sluiten. Little Oblivions blinkt uit door keer op keer weer verrassend uit de hoek te komen en ijzersterke teksten als rode draad te hanteren. Een album om van de eerste tot de laatste noot te beluisteren!
36. Wine Lips – Mushroom Death Sex Bummer Party
Een lijst met vijftig albums maken, is altijd tamelijk voorspelbaar. Zo zijn de populaire en goede platen altijd wel te vinden in de meeste lijstjes, maar ook zitten er overal verrassingen in die je niet meteen had zien aankomen. Zo ook deze Mushroom Death Sex Bummer Party van Wine Lips. De band uit Canada bracht met deze tweede plaat net iets meer dan dertig minuten riffs, gitaarsolo’s en vooral een heuse dosis power. Dat je de titel van het album al kan gebruiken als referentie voor wat de groep serveert, toont meteen aan waarom deze plaat blijft hangen. Nergens wordt er gas terug genomen. Gaande van bij opener “Eyes” over “Get Your Money” tot afsluiter “Kamikaze“: ze bevatten stuk voor stuk een grote portie kracht. Daardoor zijn we ervan overtuigd dat de band gewoon bleef hangen bij iedereen die de plaat van begin tot eind beluisterde.
35. Halsey – If I Can’t Have Love, I Want Power
Het vierde album van de eigenzinnige popster Halsey is ongetwijfeld een van de belangrijkere platen van het jaar, omdat het op succesvolle wijze een indrukwekkende brug slaat tussen de popwereld en de alternatieve muziekscene. Het eindresultaat is een conceptplaat over zwangerschap en geboorte – zowel de glorieuze hoogtepunten als de pijnlijke momenten errond – die werd geproduceerd door het gerenommeerde duo Trent Reznor en Atticus Ross. Alsof dat nog niet genoeg is, schakelde Halsey nog een indrukwekkende lijst gastmuzikanten in, waaronder Dave Grohl, Lindsey Buckingham en Dave Sitek. Samen met hen mengt ze geloofwaardige alternatieve rock in catchy popnummers. If I Can’t Have Love, I Want Power werd zo een imposant album, dat meandert tussen stijlen als een rivier tussen veranderende landschappen. Toch klinkt het geheel erg samenhangend en zorgt een logische opbouw ervoor dat het conceptalbum goed tot zijn recht komt.
34. Madlib – Sound Ancestors
Wat krijg je als je Four Tet de beats, loops en experimenten van Madlib aan elkaar laat mixen? Juist ja, een steengoed album. Sound Ancestors neemt ons mee op muzikale reis doorheen Madlibs geniale hersenspinsels, met experimentele beats die gaan van hiphop over jazz tot zelfs reggae en rock. Zelf omschrijft Otis Jackson, Jr. het album als een zestien nummers lange ode aan zijn muzikale voorvaderen, maar evengoed is het een compacte samenvatting van de verschillende sounds waaraan de Amerikaanse producer zich al waagde. De twee artiesten vuren een salvo aan lofi-drums, funky baslijntjes en logge boombap-beats op ons af, dat tot een geheel gesmeed wordt door wat gegoochel met samples. Dit alles maakt van Sound Ancestors een album waarin elke muziekliefhebber zijn gading wel kan vinden en het dus minstens een keer moet beluisteren dit jaar.
33. TV Priest – Uppers
TV Priest stond meteen van bij zijn debuutsingle “House of York” hoog aangeschreven bij iedereen die binnen het (post)punk genre op zoek is naar vers bloed. Het Londense viertal bleef tijdens 2020 de sterke singles maar aaneenrijgen en voelde zich begin dit jaar bereid om deze debuutplaat Uppers uit te brengen. Oké, potten worden hier niet echt gebroken, maar met sterk, pulserend drumwerk, moddervette baslijnen en een geweldig zangtalent in frontman Charlie Drinkwater, krijg je toch zeker al wat barstjes in die potten. TV Priest wordt een van de bands van de toekomst, dat bewijst het vandaag al.
32. Snail Mail – Valentine
Valentine is het tweede wapenfeit van de Amerikaanse Snail Mail en ondanks dat het niet haar beste werk is, verdient het toch een plaatsje in onze top 50. De indierockartieste gaat op Valentine een iets rustigere richting uit, waardoor ze alleen in de titeltrack vocaal voluit gaat. De eerder intieme aanpak zorgt ervoor dat de vaak mooie teksten beter naar voren komen en geven Snail Mail de ruimte om eens te experimenteren met een voor haar nieuw instrument. De nieuwe synths zorgen voor wat extra kleur op Valentine en maken een luisterbeurt net iets fijner!
31. Lingua Ignota – SINNER GET READY
De laatste jaren waren blijkbaar wederom geen sinecure voor Kristin Hayter. De geschoolde zangeres, die haar stijl vormde rond haar persoonlijke ervaringen van misbruik, beschuldigde onlangs haar ex Alexis Marshall, frontman van Daughters, van mentale, emotionele en seksuele mishandeling. Dit maakt haar bezwerende derde plaat SINNER GET READY des te krachtiger. Zoals eerder blijft ze als Lingua Ignota ver weg van wat ze noemt ‘gedwongen patriarchale modellen van beschaafde vrouwelijkheid’. Ze draait het script van het ‘gore’-genre om en zoekt andere manieren om te overleven. Ignota gebruikt klassieke muziek vol woede en wanhoop als basis voor de emotioneel rauwe benaderingen van geweldsthema’s in haar teksten. SINNER GET READY is haar meest veelzijdige, evenwichtige en volmaakte album. Specifiek houdt ze een allegorische spiegel tegenover folkloristische religie. Het is een aangrijpende en verontrustende analyse, genuanceerd, maar hartstochtelijk vertaald in Appalachische instrumenten en verteld met veel bloed en drama, zonder het onderwerp volledig tot verdoemenis te veroordelen. Hoewel het best complex is om te beluisteren, brengt SINNER GET READY bij iedere luisterbeurt nieuwe reinigingen en rugrillingen met zich mee.
(Ontdek albums 30 tot 21 op de volgende pagina!)
