Hiphop zit vol rebelse figuren, maar JPEGMAFIA is toch wel van een andere soort. Met nummers als “Jesus Forgive Me, I’m A Thot” en “I Cannot Fucking Wait Til Morrissey Dies” verover je al snel wat contraire hartjes. Ook met beats kan je tegen wat schenen trappen, daar heb je echt geen punkerige gitaren en drums voor nodig. JPEGMAFIA’s vorige album All My Heroes Are Cornballs, nog zo’n titel waarvan de au serieux als sneeuw voor de zon verdwijnt, was uitermate sterk. Nee, Peggy is hier echt niet om jou te imponeren, hij entertaint vooral zichzelf. 2020 was ondanks de lockdown een productief jaar voor de rapper uit Baltimore. De ene single kon nog niet bezinken, of de volgende was daar al. Het resultaat van die muzikale marathon waren de eps EP! en EP2!, die meer als tussendoortjes golden tussen het grotere werk door. Hoe doordeweeks je langspeler LP! noemen ook mag zijn, we hebben hier niet met een doordeweekse artiest te maken.
Opener “TRUST!” heeft iets enorm tegendraads als het gaat over hiphop in deze tijd. Door de zeemzoete en bubblegum-achtige synths stralen Peggy’s zelfvertrouwen en zwoele stem. ‘I’m feeling nice / I’m looking good today / I bought a new suit’. Die positieve attitude is niet veel verder ook te horen. Op “WHAT KIND OF RAPPIN’ IS THIS?” voelt hij dat hij moeiteloos kan intimideren. ‘Weak man always got so much issue with me / It just happens, it’s bound’ hoor je over een bevrijdende beat.
“THOT’S PRAYER!” haalt JPEGMAFIA’s liefde voor nineties pop naar boven, want het is in essentie een veredelde cover van Britney Spears’ “… Baby One More Time”. De zware autotune haalt Peggy’s register zodanig naar beneden dat die knus past over het aloude refrein van de klassieker. Een zogezegd harde rapper vol tattoos die naadloos op dezelfde toon de woorden ‘My loneliness is killing me / I must confess I still believe, still believe / When I’m not with you I lose my mind’ kan zingen, dat zijn het soort contrasten die enkel bij JPEGMAFIA werken. Horen om te geloven, mensen.
De andere kant van die contrastenmedaille vinden we dan op “REBOUND!”, weer zo’n stukje moeiteloze intimidatie. En toch, het blijft grappig om te horen hoe zo’n relatieve hoge stem (denk Childish Gambino) kan meegaan op zo’n donderende beat, compleet met plechtige trompetten. “SICK, NERVOUS & BROKE!” is uit datzelfde donderende hout gesneden, maar eindigt met een verbazingwekkend tedere pianoballade. De contrastenmedaille blinkt uitermate hard.
“KISSY, FACE EMOJI” onderstreept nog eens wat voor unieke positie JPEGMAFIA inneemt in de hiphopwereld. Weinigen die op zijn niveau geraken, en toch voelt hij zich achterna gezeten. ‘I feel like hip hop tryin’ put a hit on me / Pussy niggas put me in a box, belittle it’. “BALD!”, waarmee LP! eindigt, is een van de meest hyperactieve en tegelijkertijd catchy nummers uit de volledige JPEGMAFIA-discografie. Als je hyperactief zegt, dien je ook Denzel Curry te zeggen. Dus dat die op zo’n hoogtepunt verschijnt, is een vanzelfsprekendheid op de rand van het retorische. Net zoals kaalwordende Peggy-grapjes ten tijde van All My Heroes Are Cornballs reeds dood en begraven waren, zijn ze met deze eigen parodie van de hand van Peggy zelf nu echt wel overdone. Maar ook dat is Peggy, beating a dead horse tot hij er een eigen stokpaardje van gemaakt heeft.
Op productievlak drukt hij meer en meer zijn eigen stempel, zonder over te gaan naar de spacy, ietwat krakkemikkige beats van vorige albums. Zijn beats zijn nog steeds atypisch, maar ook preciezer en impactvoller. De sampling is nog steeds obscuur, maar meer geïntegreerd in de muziek, minder losstaand ervan. Ook met een versnelling lager kan je nog even hard gaan. JPEGMAFIA is op vele vlakken de perfecte postmoderne artiest. Met een een dikke laag ironie en volkomen 21ste-eeuwse aanpak gaat hij hard, brengt hij kwaliteit, is hij compleet zijn in satijn omhulde zelf en dropt hij de mic met gemak.
LP! is compacter en concreter dan de gebruikelijke JPEGMAFIA-sound, die dusver vaak aan de abstracte en afstandelijke kant zat, zonder iets van de rauwe, chaotische energie te verliezen. Peggy dwaalt op LP! stevig af van de lossere hiphop, waar het vooral tussen de lijnen lezen is. Met die stroomlijning zit hij meer dan ooit helemaal in your face, maar doet hij daar eigenlijk nauwelijks moeite voor. Jij bent degene die je druk maakt. Geloof me, JPEGMAFIA spaart echt geen gedachte voor je uit. Omgekeerde psychologie heet dat dan.
JPEGMAFIA staat op 11 maart in Kavka Zappa.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
