“Strange”, de prachtige compositie waarmee Celeste doorbrak, zorgde ervoor dat ze het bij ons een dik jaar geleden tot Grote Beer van Morgen schopte. Acht dagen later won de zangeres BBC Sound Of (de Britse variant van De Nieuwe Lichting) waarmee ze onder meer Adele, Florence + the Machine en Sam Smith opvolgde. Diezelfde dag bracht Celeste “Stop This Flame” uit en het werd meteen een hit. Doorheen 2020 bracht ze een hele hoop singles uit, waarvan de meeste niet terug te vinden zijn op haar debuutalbum. Desondanks is Not Your Muse een plaat van formaat.
Jaren vooraleer “Strange” voor het eerst over de radiogolven gleed, werkte ze al samen met onder meer Avicii en tekende ze bij het platenlabel van Lily Allen waar ze met “Daydreaming” haar solodebuutsingle uitbracht. Later veranderde Celeste van label en trok ze de aandacht van onder meer Michael Kiwanuka, Elton John en James Cordon. Er volgde een ep met daarop onder meer “Lately” en wat later bracht de in Amerika geboren, maar in Groot-Brittannië getogen zangeres “Strange” uit.
Een heel rustig gitaartje opent Not Your Muse. De kleurrijke stem van Celeste komt erbij en we smelten haast meteen. De eerste helft van “Ideal Woman” is fragiel. Het is niet alleen een voorbode voor wat nog komen moet, maar het zorgt er ook voor dat je als luisteraar aan je platendraaier gekluisterd zit. In de tweede helft komen er brushes bij, waardoor het lied een voller geluid krijgt en toch heel rustig blijft. Daarna komt het magnifieke “Strange” aan bod en hoewel het lied werkelijk perfect klinkt, is het wat vreemd dat het nog op Celestes debuutalbum staat. De single stond al op Compilations 1.1 waardoor we denken dat bijvoorbeeld “I Can See The Change” misschien beter geschikt was als tweede lied op deze langspeler. Nu ja, dit is muggenziften.
Celeste bewees in het verleden al dat ze niet alleen trage liedjes kan maken. Onder andere “Stop This Flame” werd met peper bestrooid en ook “Tonight Tonight” is een aanstekelijk, uptempo nummer. Na twee nummers naast de zakdoekendoos is het tijd om met een grote glimlach te zitten bewegen en meezingen. De Britse muzikante toont vrijwel meteen hoe veelzijdig ze is en of het nu een traag en minimalistisch liedje of een vrolijk feestnummer is, de stem van Celeste schittert als de zonnebril van Elton John.
In het verleden werd Celeste op onder andere “Little Runaway” vergeleken met Adele, maar ook Amy Winehouse werd al genoemd in dezelfde adem als deze ster in wording. Waar je je ook bevindt op het spectrum tussen Adele en Winehouse: je zit er goed, want die twee zijn niet voor niets iconisch. Net als de twee eerder vermelde muzikantes zingt Celeste ook regelmatig over de liefde. Op “Love Is Back” wordt de de zangeres bijgestaan door trompetten, maar toch is het de subtiele bas die het hem hier doet.
Subtiliteit is een van de kernwoorden op Not Your Muse. De zachte strijkers op “A Kiss” bloeien samen met Celestes stem open en ondersteunen haar waardoor de zangeres in de spotlight blijft staan, maar omringd lijkt te worden door een magische sterrennacht. Het is niet omdat het vocale de show steelt, dat de rest ondermaats is. Doorheen het album is de productie van een hoogstaand niveau en hier en daar krijgen we leuke extraatjes zoals fluitende vogeltjes op “The Promise”. Nog een kleine maar magnifieke toevoeging is de haast kinderlijke ‘hello’ die we na het zacht gezongen ‘So goodbye and hello’ te horen krijgen op de albumafsluiter.
We hebben er lang naar uitgekeken en het was het wachten waard. Not Your Muse is een fantastisch debuutalbum. Elk lied is prachtig. Of het nu intiem en kwetsbaar is of groot en kleurrijk of rustig begint en openbloeit, Celeste overtuigt keer op keer. Net als op ouder werk van de Britse (of singles die niet op het album zijn terug te vinden) zit het hem vaak in de details. Een subtiele bas of zachte viool creëert meerdere keren een wereld van verschil. Dat dit album voor veel artiesten een muse mag zijn.
Facebook / Instagram / Twitter
