Foto’s in visual: © CPU
Albums? Check! Tijd voor de singles, want het afgelopen jaar werden er weer behoorlijk wat uitgebracht. We namen de voorbije weken de tijd om alles rustig door te nemen en met een vergrootglas – en vooral een goed paar oren – de beste dertig singles uit ons kleine landje te selecteren. Net als bij al onze vorige edities, vind je ook deze jaargang hier geen singles terug van artiesten die al in onze Belgische album-top twintig werden opgenomen en focussen we vooral op acts die nog niet in the picture stonden, zodat zij, tegen het einde van dit jaar, ook nog één keertje kunnen schitteren.
Ada Oda – “Sotto la Conchiglia”
In 2024 zat Ada Oda niet stil op het vlak van touren, en stond het zo afgelopen zomer ook op Pukkelpop. Volgend jaar brengt de Brusselse band met roots in Italië een nieuw album uit en daar liet ze al “Sotto La Conchiglia” van horen, een plezant nummer waarbij een snelle gitaar ons van begin tot einde vasthoudt.
Amber Broos – “Dance all Night”
Dat Amber Broos een van de nieuwe nationale technogezichten is, is tegen het einde van 2024 al lang oud nieuws. Op releasevlak consistentie tonen blijkt echter nog wel een uitdaging, al was dat op “Dance all Night” het probleem niet: met bombastische big room techno waren de retro-invloeden even zoek, maar toonde de Leuvense waar ze naar snakt: de dansende toekomst tegemoet gaan.
Amelie Lens – “Falling For You”
Naast Daddy Marlon Hoffstadt was er ook een moeder-dj die dit jaar puike producties op de mat legde: Amelie Lens, uit ons land dan nog wel. “Falling For You” leek op het eerste zicht een track die niet per se zou blijven hangen, maar hij rijpte als goede wijn. Met een eerste helft die een klein beetje weg had van Deleriums “Silence” en een beter tweede deel gehuld als een cocktail van dromerige melodie, spontane intimiteit en een vocal die nu al wat tijdloos lijkt, leggen we deze graag nog eens op.
Bianca Steck – “Old Fashioned Parade”
Geboren in Barcelona, roots in Engeland en in Duitsland, en toch in de lijst met beste Belgische singles: Bianca Steck. De jonge zangeres werkt namelijk al enige tijd vanuit het Brusselse aan haar debuutplaat, waarvan “Old Fashioned Parade” een eerste voorsmaakje was. Heerlijk betoverend, prachtig eerlijk en dromerig melancholisch: zowel de warme knuffel in de wintermaanden als die trieste regendruppel tegen het raam.
Black Leather Jacket – “Unity”
Met “Unity” bracht Black Leather Jacket nog een nummertje uit dat recentste album Stinger niet haalde. De band uit het noorden van Antwerpen bewees zo dat zelfs de B-sides het kot kunnen afbreken, maar tegelijkertijd onderstreepte ze dat de Belgische punkrockscene springlevend is.
bwana – “Lonely Happy”
Afgelopen jaar schoot bwana enorm uit de startblokken met haar muzikale carrière, waar haar winst in De Nieuwe Lichting wel bij geholpen heeft. Ze won die wedstrijd met “Lonely Happy“, een dromerig lied waarbij haar unieke stem opvalt en de zomer even terugkeert.
Calicos – “In Motion”
Met het prachtige “In Motion” demonstreert Calicos als band verder te groeien naar een wat rijker gearrangeerde sound. Mijmerend over de liefde, en dan vooral de vergankelijkheid ervan, bouwt het nummer met wat folky americana-toetsen gestaag op naar een kantelpunt in het midden. Vanaf daar zwelt het nummer, gedragen door de piano, steeds verder aan om open te barsten naar een mantra dat geen ruimte laat voor spijt. ‘I’d do it all just the same’, prevelt Quinten Vermaelen opnieuw en opnieuw, tot de verlossing komt en de rust nederdaalt.
Disorientations – “Loner”
Ook new wave is nog lang niet op sterven na dood, zo bewijst het Belgische Disorientations, dat dit jaar met Lost Today zijn tweede studioalbum uitbracht. Vanop die plaat gingen onze wenkbrauwen het meest de lucht in bij single “Loner“. Het nummer transporteert je terug naar tijden waarin die typerende in reverb gedrenkte vocals niet van je walkman weg te slaan waren.
Douglas Firs – “Back To That Day”
Love is in the air! Douglas Firs bracht afgelopen jaar met “Back To That Day” een frisse, romantische single uit die bol stond van warme melodieën en poëtische beelden. Het nummer vertelde over de eerste ontmoeting tussen Gertjan Van Hellemont, de grote man achter de groep, en zijn vriendin, waarbij violen, de stem van Roos Denayer en een onverwachte gitaarsolo de emotie versterkten. Wat een romantiek voor de koude wintermaanden.
Dressed Like Boys – “Nando”
Met “Nando” hebben we een van de knapste nummers van het voorbije muziekjaar gehoord. Innige pianopartij en de zachte, rustgevende stem van Jelle Denturck. De song is als een lentebloempje dat zich door de eerste schuchtere zonnestraaltjes eindelijk opent. “Nando” breekt nog helemaal open op een moment dat je verwacht dat het nummer gewoon lekker zal voortkabbelen. Een rustig riviertje mondt uit in een waterval om weer rustig verder te gaan naar een onbekende, maar stralende horizon. Dat is wat we ons inbeelden wanneer we de single beluisteren.
Equal Idiots – “I Am The Light”
Het werd wel weer eens tijd dat Equal Idiots met nieuw werk zou komen. En boy, oh boy, wat werden we met “I Am The Light” op onze wenken bediend. Het duo had duidelijk tijd genomen om zijn geluid te herontdekken en keerde sterker terug dan ooit. Met ongepolijste energie, schurende vocalen en venijnige gitaren zetten de twee een nummer neer dat recht in je gezicht insloeg. Die trip naar Japan had de heren goed gedaan, want ondanks dat het naamloze album net buiten onze top twintig van het jaar belandde, wist Equal Idiots ons serieus te vermaken. En dat kwam mede door deze knaltrack!
Few Bits – “Brick Houses”
GLINTSAL – “Get U What U Want”
Voor warme vibes met een relaxed rapsausje uit eigen land moest je afgelopen nazomer bij de nieuwe formatie GLINTSAL zijn. Op “Get U What U Want” steeg de temperatuur nog een keer felletjes, met de hoge stem van Glints en de groovy beat van Faisal, inclusief Daft Punk-achtige robotstem. Zonnebril op en cruisen maar!
GOOSE – “Down Below”
GOOSE vierde in 2024 zijn twintigste verjaardag met een best of-album, waarop ook onuitgebracht materiaal zijn plekje kreeg. “Down Below” ontstond tussen de release van Bring It On en Synrise, en capteert daardoor perfect die goeie oude elektrorocksound die de vier zich doorheen de jaren zo eigen hebben gemaakt. Opgepompt, hoekig en tegelijkertijd ook in zekere zin tijdloos: GOOSE op z’n best.
’t Hof Van Commerce – “In De Chalet”
De mannen van ‘t Hof Van Commerce nemen zichzelf niet al te serieus, iets dat ze dit jaar opnieuw bewezen met “In De Chalet“. Op een chille beat gooien de West-Vlamingen oneliners op ons af en zorgen ze voor een iconisch lied. Ze drijven daarmee ook de spot met het verheerlijken van bekende mensen, en die boodschap zal ons nog lang bijblijven; vooral dan de zin ‘Ik zit in de chalet met Timothée Chalamet’.
The Haunted Youth – “In My Head”
In de aanloop naar een tweede plaat loste The Haunted Youth dit jaar twee singles, die evengoed allebei in dit lijstje konden staan. “Into You” moest weliswaar het onderspit delven voor “In My Head“, net omdat dat nummer net dat tikkeltje harder raakt. Joachim Liebens rekent namelijk nog maar eens af met z’n demonen, door zijn gekende dromerige sound te laten overvloeien in een soort death metal-invloed die in de vorm van emotionele schreeuwen en chaos door merg en been gaat. The Haunted Youth snijdt dieper dan ooit.
ise – “Goodbye Letter”
Een andere De Nieuwe Lichting-winnaar in deze lijst, is ise, die ook nog eens Sound Track won en op Rock Werchter stond. Met “Goodbye Letter” bracht ze ook haar debuutsingle uit, een innemend lied waarbij haar gitaar en aangrijpende stem centraal staan. Ze is nog jong, maar het is nu al duidelijk: ise heeft een mooie carrière voor de boeg.
JAZZ BRAK – “SAL TYP”
Exit STIKSTOF (voor eventjes toch), enter JAZZ BRAK. Net zoals bij collega Zwangere Guy lag de focus even op de solocarrière, waarvoor hij voor “SAL TYP” opnieuw met beatmaker Phasm een straatharde track ineen bokste. De Brusselaar heeft het over hoe compatibel hij is met cash, over grote dromen op droombestemmingen, maar ook weer over de blijvende trotsheid op de stad waar zijn rappershart het snelste slaat.
judith – “are u done?”
Twee dingen waren in 2024 heel erg hot: mislukte dateverhalen en lederen cowboylaarzen. De Belgisch-Nederlandse judith combineert deze in haar nieuwste single “are u done?”, wat haar een nominatie voor de Radio 2 Zomerhit opbracht. ‘Wannabe rockstar’ is haar bio op Instagram en aangezien dit countrypoplied zo voor een Dasha-nummer kan doorgaan, hoeft die droom niet eens zo ver weg te zijn.
Marble Sounds – “If You Would Prove Me Wrong Now”
2022 was het jaar van de glorieuze terugkeer voor Marble Sounds. Met een plaat die de naam van de band draagt, was Pieter Van Dessel niet weg te denken uit de eindejaarslijstjes van dat jaar. “If You Would Prove Me Wrong Now” is een van de eerste wapenfeiten na die zegetocht. Het nummer is uptempo met snelle elektronische toevoegingen aan de pianobasis, die de groep sinds enkele jaren kenmerkt. Boven alles is de stem van Van Dessel als vanouds het belangrijkste wapen op een nummer dat de duidelijke emotie niet schuwt. Een fijne toevoeging aan de discografie van de groep.
Margo Raats – “I Wish I Was The Moon”
Doordat ze in de Engelse hoofdstad woont, is Margo Raats aan de andere kant van het Kanaal bekender dan in eigen land, en dat is eigenlijk onbegrijpelijk. Met “I Wish I Was The Moon” leverde ze niet alleen een prachtige debuutsingle af, maar zorgde ze ook nog eens voor een van de kippenvelmomenten van het jaar. De jonge zangeres heeft niet veel meer nodig dan haar stem en een piano om een nummer te creëren dat klinkt zoals de maan je kan doen voelen. Gewoonweg magistraal.
Mitraille – “Good Mornin’ Champ!”
We dachten eind juni voor heel even een oude plaat van de Red Hot Chili Peppers te horen, maar het bleek de intro te zijn van “Good Mornin’ Champ!” van Mitraille. En een goede morgen, dat was de track zeker. De band wist haar gitaren aardig te laten spreken en rockte er flink op los, terwijl de energie van het nummer, de aanstekelijke riffs en de vlotte drums ons lieten moshen in de woonkamer. Eigenlijk hadden we dit jaar onze ogen te weinig op deze band gelegd, want “Good Mornin’ Champ!” verdiende het om veel meer aandacht te krijgen. Laten we dat volgend jaar goed maken, mannen!
Mojo & The Kitchen Brothers – “Mr. Goblin Found the Electric Sugar”
Een muzikale katapult naar de jaren zeventig, toen iedereen coole leren vestjes droeg en olifantenpijpen meer dan de max waren. Mojo & The Kitchen Brothers heeft het in de vingers om verschroeiende (glam)rock uit de instrumenten te toveren en de band doet dat waarlijk fantastisch. “Mr. Goblin Found the Electric Sugar” lijkt wel alsof er vijf songs in een enkel nummer werden gestoken. Het gaat van hier naar daar, van hot naar her. Machtig beestje, die kobold die de elektrische suiker heeft gevonden!
Mooneye – “Out of Place”
Michiel Libberecht is geboren met een melancholie in zijn stem die erom smeekt om herfstige folkmuziek te maken. Come With Me And Hide kwam in februari van dit jaar uit en lijkt ten onrechte wat vergeten. Het album telt weer negen verfijnde nummers om je aan te verwarmen, maar “Out of Place” mag tot primus inter pares uitgeroepen worden. Het nummer schakelt een versnelling hoger zonder het vertrouwde geluid van Libberecht te verraden. Daar bovenop komt nog een refrein dat weinig luisterbeurten nodig heeft om te blijven hangen.
piffy – “fatsucker”
Van onze ‘Grote Beren van Morgen‘ naar de finale van De Nieuwe Lichting tot in het lijstje van beste Belgische singles: piffy heeft er een mooi jaar opzitten. De zangeres maakt al bij al niet de meest toegankelijke muziek, maar net daar zit haar sterkte in verstopt. “fatsucker” werd in dat opzicht misschien wel haar grootste uithangbord, met hoekige beats, een fikse dosis autotune en vooral een dikke uitnodiging naar de dansvloer.
Pothamus – “Savartuum Avur”
Na vier jaar wachten kregen we met “Savartuum Avur” een eerste teken van leven na Pothamus’ geweldige debuutplaat Raya. Voor elk jaar dat we moesten wachten kregen we twee minuten aan muziek, en zo klokt de single af op een respectabele acht minuten. Die looptijd wordt ingevuld met een gestage opbouw die ons lepeltje na lepeltje spanning blijft voeden. Langzaamaan wordt de bas intenser en klinken Sam Coussens’ sjamanistische kreten manischer, tot het geheel na een dikke vier minuten in je gezicht ontploft. Bulldozerende riffs walsen over je zintuigen, duivelse kreten vliegen in het rond en de effectpedalen worden ingetrapt. Dit is waar fans van doommetal, postmetal en misschien zelfs shoegaze van smullen.
Ramkot – “Claim To Fame”
Ramkot is back baby, en hoe! De band leverde in november met Rosa een dijk van een tweede album af, waardoor het bijzonder moeilijk was om uit deze plaat een favoriet te kiezen. Uiteindelijk kozen we de single “Claim To Fame“; tweeënhalve minuut rammen puur sang. Alle instrumenten loeien van begin tot einde op de hoogste stand. Dit is de essentie van Ramkot, dit is hardrock pur sang.
Ricky Bekstok – “ik doe het toch”
Met “ik doe het toch” bracht Ricky Bekstok misschien wel een van de meest chaotische nummers van het jaar – als ADHD een auditieve gelijke had, kwam de single aardig in de buurt. De West-Vlaming schopte het ermee tot in de finale van De Nieuwe Lichting, en scheurde bijgevolg de trommelvliezen van elke nietsvermoedende luisteraar aan flarden. Hoekige beats, schurende gitaren en een absurde tekst van jewelste; het is een recept waarmee de band het met gemak tot in dit lijstje schopte.
Tamino – “Babylon”
Tamino moeten we al even niet meer voorstellen, de zanger heeft doorheen de jaren een plaats in het Belgische muzieklandschap ingenomen en een herkenbare sound gecreëerd. Ook “Babylon” is zo’n typisch Tamino-lied: door middel van een aangrijpende opbouw sleept hij ons zes minuten mee met een akoestische gitaar, strijkers en zijn bijna hemelse stem.
Zwangere Guy – “OVERTREDERS” (feat. Faberyayo & Chuki Beats)
Geen nieuw album van Zwangere Guy in 2024, maar wel een serie waar de man aan meewerkte. En bij een serie hoort natuurlijk een soundtrack. Op PUTAIN horen we met “OVERTREDERS” een nog altijd even scherpe Brusselaar: ‘Dertig kilo minder, fuck Filip De-‘ is een zinnetje dat al snel opvalt, en de rest van de song volgt dat voorbeeld makkelijk. Er gaat geen jaar voorbij zonder dat ZG van zich laat horen, en dat mag tot in de oneindigheid duren.
Wil je nog even een reis door het muzikale jaar ondernemen? We goten alle bovenstaande singles nog eens in een afspeellijst op Spotify. Geniet ervan!
Deze lijst werd samengesteld door alle beren. De recensies werden geschreven door Lucas Palmans, Elisa Cogneau, Koen Dignef, Guillaume Beauprez, Stijn De Belder, Jan-Willem Declercq, Bram De Meyer, Ellen Van den Bossche, Bryan Boomaars en Jan Surquin.
