Vier jaar na Tranquillizer is het Antwerpse viertal Black Leather Jacket terug met een tweede album. Stinger heet de nieuwe boreling die ze boven de doopvont houden, en het plaatje is gezegend met een flinke dosis weltschmerz. Zelf noemen de heren het in hun bio geen wandeling door het park, maar wel een pamflet vol zelfreflectie. De twaalf songs die Stinger rijk is, gaan een voor een over verleidingen, slechte gewoontes, zaken waardoor je met je hoofd tegen de muur bonkt… dingen die je moet meemaken om nadien weer rechtop te kunnen staan. ‘Hunt them, or get killed’, aldus de titeltrack.
Mocht je nu vrezen dat Black Leather Jacket een kwartet schoenpuntstaarders is geworden dat slowcore voortbrengt: geen paniek! De band werd ten tijde van Tranquillizer gemakshalve binnen het containerbegrip garagerock ondergebracht, maar vandaag is de sound groter. En de groei die de heren laten noteren, is vooral erg gedurfd. Onder auspiciën van producer Damien Vanderhasselt (die ook drumt bij Millionaire) mag de furieuze punkrock met instant meebrulbare refreinen ook van andere walletjes eten. Wij constateren uitstapjes naar heavy metal, stoner rock, postpunk en meer. De experimentele drang is het grootst op “Leave Me Alone”, dat met zijn synthpartijen en plastic, breed uitwaaierende gitaarsolo een verre achterneef van Millionaire zou kunnen zijn.
Het meest van al wil Black Leather Jacket met ellebogenwerk een plekje afdwingen in de buurt van voorbeelden als The Sore Losers, Osees, Ty Segall en SONS. Met die laatsten heeft de band twee essentiële dingen gemeen: het vermogen een refrein te schrijven dat meteen meezingbaar is en een niet aflatende, pompende bas- en drumcombinatie die de songs vooruit brandt. Laat het leidende trio “Why” en de singles “Suck it Up” en “Darts” uit je boxen knallen en je begrijpt meteen wat we bedoelen. En doe dit vooral op standje elf, zoals de groep in “Eleven” zelf voorstelt. Live genereert dit ongetwijfeld gebalde vuisten en bierbekers die spontaan de lucht in vliegen.
Black Leather Jacket mag zich dan vooral bekwamen in ultracatchy pakken slaag, in het hart van Stinger durft het ook een andere kant van zichzelf te laten horen. Het tempo mag een klein beetje naar beneden en dan komt de band uit bij “Social Race”. Na een start in het donkere, stevige postpunktijdperk drift de song naar een metalen finale. Hiermee vermijdt Black Leather Jacket in de toekomst weggezet te worden als een dertien-in-een-dozijn-rockband die steeds dezelfde plaat maakt.
Nog een goed voorbeeld van de nieuwe wegen die de band probeert op te zoeken: “Manipulate”. In de strofes mogen de vocals stoer overkomen, terwijl er in de refreinen een effectje op geplakt zit. Dat alles gaat de dans aan met een voortdenderend ritme dat het meest scheurende werk van Triggerfinger in herinnering brengt.
Durven kiezen voor een grootser en tegelijk vuiler geluid loont. Black Leather Jacket steekt met Stinger flink zijn kopje boven het maaiveld uit. Afgelopen zomer stonden de heren – wat ons betreft voor het laatst – op een ontiegelijk vroeg uur op de Backyard van Pukkelpop. Deze songs mogen dan bij uitstek geschikt zijn om op agressieve wijze de laatste slaap uit je hoofd te rammen, ze verdienen een groter podium. Wedden dat Black Leather Jacket daar ook gensters kan slaan?
De groep speelt onder andere op 24 oktober in Het Depot in Leuven en op 1 november in de Antwerpse Cabron. Alle data en ticketinformatie van hun herfsttour doorheen de clubs vind je op de website van de band.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Manipulate”, ons favoriete nummer van Stinger, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
