Onder de aardbodem bevinden zich miljoenen zaadjes die naar dat ene druppeltje water smachten dat hen doen ontkiemen zal. Eindeloos planten de bewoners van onze planeet ideeën, waarvan de meerderheid op onvruchtbare grond. Anderen klitten zich vast en kweken wortels die zich door klei, leem en kruid heen wroeten. En dan is daar de levensvatbaarheid die hen eindelijk doet ontspruiten. Zo zag ook Disorientations vijf jaar geleden voor het eerst het daglicht. Eerder deden Lukas Van Camp, Tomas Serrien en Niels Elsermans elders al het een en ander groeien, maar het trio besloot in 2019 haar akkers om te ploegen en nieuwe oogst te zaaien.
Met haar debuutsingle “Close to Disappearing” maakte de Antwerpse postpunkband een indruk die zijn sporen naliet. Voor nieuw werk van het drietal zijn we al meermaals in onze pen gekropen, onder andere toen in 2020 de gelijknamige debuut-ep verscheen. De vrienden ontwikkelden een karakteristieke stijl, die met invloeden van onder meer The Cure, Echo & The Bunnymen en Interpol in feite eerder in de jaren tachtig thuishoort. Dat hoorden we al op eerste langspeler Memory Lanes (2022), maar wordt nu met opvolger Lost Today nogmaals bevestigd.
Vorige maand liet Disorientations ons alvast proeven van wat ons te wachten staat met “Loner”, dat nu meteen ook als opener van de plaat dienst mag doen. Die komt meteen als een vuurspuwer binnen en maakt ons nog warmer dan we aanvankelijk al waren. Een ijzersterk riff introduceert de song. Deze galmt na met een vibrerende reverb terwijl vocalist Elsermans met een volle, imposante stemklank aan zijn eerste strofe begint. De solide baslijn klinkt nu goed door. Het ensemble ontbreekt ook niet aan een forse drumpartij. Er vormt zich een rode draad voor wat komen gaat, maar zonder onmiddellijk alles weg te geven. Dat maakt van “Loner” een zeer geschikt openingsnummer.
In het werk van weleer konden we al waarnemen dat Disorientations diep in zichzelf keert om haar songs te schrijven. Het drietal geeft haar muziek vorm door middel van het brede spectrum aan emoties dat boven water komt terwijl ze naar aangrijpende onderwerpen graven. Niet alleen via Elsermans’ stem wordt die kwetsbaarheid vertaald; om de meeslepende gitaarriffs en baslijnen danst een zwaarmoedige sfeer heen. Hoewel doorheen het hele album een consistentie wordt bewaard, drukt elke song op een andere manier uit hoe Disorientations’ leden moeilijk te begrijpen gebeurtenissen een plaats proberen te geven. De tegenstrijdigheid die men daarbij kan ervaren, kunnen we waarnemen in de atypische composities. “Not Here” bijvoorbeeld schakelt tussen relatief gedeisde momenten en bombaste, instrumentale chaos. Echter werkt die scherpe clash allesbehalve storend. De contrasterende intensiteit weerspiegelt perfect hoe we ons proberen navigeren in tijden waarin alle hoop verloren lijkt.
Die hoop keert na verloop van tijd wel weer terug. Althans, dat is wat we bij “Mother” wel ervaren. Het is wellicht het meest rustige – in Disorientations normen dan – nummer op Lost Today. Door een liefdevolle luchtigheid is de song iets makkelijker te verteren, maar ze komt nog steeds even sterk binnen. De kernzin ‘Oh mother, I owe it all to you’, spreekt boekdelen. We worden een diepgaande dankbaarheid gewaar. Opvolger “Drift” wijkt zelfs nog iets meer van de centrale sound van de collectie af. De gitaren klinken anders en nemen daarmee een ander soort rol op zich. De vocals blijven innemend, maar zijn minder snijdend. Bij het aanbreken van het einde van de langspeler maakt chaotische onrust zijn terugkeer. De snaren staan strak gespannen in “Momentary”. Dat pakt uit in een straffe eruptie waarbij ook de drums meedogenloos worden beslagen. Er wordt eens stevig geramd, om daarna omarmd te worden door ontlading en verlossing.
Lost Today is een getuigenis van drie jongelingen die het oneffen pad des levens bewandelen. Al lopen ze eens verloren, ziet het ernaar uit dat Disorientaties stillaan haar plekje blijkt te vinden. Dan hebben we het niet alleen over de ontwikkeling van een overtreffende, karakteristieke sound. We zouden het meer dan terecht vinden als deze nog ondergewaardeerde band op termijn in het rijtje van Belgische toptalenten komt te staan.
De komende maanden kan je het trio vijfmaal spotten, met een eerste show op 2 mei in de Rotterdamse Maassilo in het voorprogramma van Cranes. Op 10 mei stelt Disorientations haar nieuwe album voor in Trix in Antwerpen. Daarna volgt een optreden in De Snuffel in Brugge op 1 juni. Op 24 augustus treed Disorientations op in Passendale op Paspop. Tenslotte maakt de band een laatste stop op Pelter Skelter Indoor Fest in Pelt op 28 september.
Ontdek “Loner”, ons favoriete nummer van Lost Today, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
