Mooneye brengt met Come With Me and Hide zijn tweede langspeler uit. De band rond Michiel Libberecht won in 2019 de Nieuwe Lichting en Big Enough was een aangenaam debuut, dat vertrouwd aanvoelde zonder echt grote potten te breken. Gezellige indiepop met folkinvloeden, leunend op een mooie stem en sterke melodieën. Zoals wel vaker het geval is bij de moeilijke tweede, lijkt Libberecht ervoor gekozen te hebben het geluid van het debuut te perfectioneren. Muzikaal klinkt Big Enough namelijk vrij gelijkaardig, al worden de scherpe randjes er nog wat meer afgevijld. “Out of Place” is het soort melancholische popnummer dat Libberecht met “Bright Lights” al bewees in zijn vingers te hebben, “Too Young to Have Regrets” is een klassieke fingerpicking ballade en ook “Branches” is toffe gitaarmuziek van het kampvuurtype, in drie vierde maatsoort.
Het zijn nummers die stuk voor stuk goed geschreven zijn en aangenaam wegluisteren, maar op zich weinig echt grote indruk nalaten. Wellicht hadden de goede melodieën wat meer baat gehad met scherpere arrangementen en een minder gelikte productie. Het is dan ook lichtjes ironisch dat Libberecht op “Another Fool” zingt: ‘I don’t want to be that guy colouring within the lines and playing by the rules.’ Dat is namelijk wat we hier vaak horen: een artiest die goed is in wat hij doet, maar zichzelf nét niet genoeg uitdaagt en soms herhaalt.
Dat betekent niet dat Come With Me and Hide een slechte plaat is. De momenten waarop de arrangementen de nummers ruimte geven om te ademen, zijn onmiskenbaar de hoogtepunten. “Girl Like You” is wat donkerder en onmiddellijk veel beklijvender, met als vanouds een goed refrein, maar ook een groovy bas die wat meer ruimte mag opeisen. Ook “Too Fast” is een binnenkopper (opnieuw in drie vierde trouwens). Beide nummers delen spaarzaam ingezette pianotoetsen.
Het hoogtepunt van de plaat is echter de single “Lover to Stranger”. We kunnen het moeilijk echt gevaarlijke muziek noemen, maar de lange opbouw met gitaren en drums aan het einde van het nummer is gemakkelijk het sterkste instrumentale moment van het hele album. Een voorbeeld van hoe een effectief gebruik van dynamiek muziek naar hogere niveaus tilt. “Fix The Heater” van het debuut, part two, zeg maar.
Come with Me and Hide is met negen nummers en een speelduur van een goeie dertig minuten een zeer compacte plaat. Less is more, zeggen ze dan, en wij skippen inderdaad geen enkel nummer. Toch hopen wij de volgende keer op wat meer durf en muzikale uitschieters. Libberecht vindt op Come with Me and Hide het wiel niet heruit, maar toont aan nog altijd over zeer mooie velgen te beschikken. We hopen echter dat ze niet verder gepolijst worden. Soms zijn wat krassen en ruwheid zeer charmant.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Lover to Stranger”, ons favoriete nummer van Come With Me and Hide, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
