Je kan hem misschien kennen als drummer van Barno Koevoet & The Duijmschpijkers, maar voor zijn soloproject pakt Mathias Grymonprez ietwat anders aan. Hard blijft het sowieso, maar het gekkigheidsgehalte schiet wel serieus de hoogte in, zo bewees de man bijvoorbeeld al tijdens de Sound Track-voorrondes in Leffinge. We vatten zijn doortocht toen samen als ‘Een rit in een botsauto: Je weet nooit waar je uitkomt en waarom je het doet, maar toch kruip je telkens opnieuw achter het stuur’; een lijn die makkelijk werd doorgetrokken in debuut-ep OINK OINK. Die verscheen weliswaar nog geen maand geleden, maar daar is het gezelschap al opnieuw met het zowaar nog gekkere “ik doe het toch”.
‘Ik kan geen blokfluit spelen, maar ik speel het toch.’ Meer heb je niet nodig om te begrijpen wat we met onze botsautoquote bedoelden. Een kleine drie minuten knalt Ricky Bekstok langs alle kanten je gehoorkanalen binnen, waarna blutsen en bulten geen uitzondering meer zijn. Een vleugje elektronica, een new wave-gitaar, maar vooral een intensieve muur aan lawaai in de refreinen zijn de basisingrediënten van een knotsgek nummer dat zo absurd klinkt dat het goed wordt. Een mix tussen dat sappige West-Vlaamse accent en intense geschreeuw maakt daarbij ook nog eens dat “ik doe het toch” gigantisch verfrissend aanvoelt en zich zo wel eens tot een van de hypes van het jaar kan ontpoppen. En die kan meteen beginnen met StuBru’s De Nieuwe Lichting.
Op zaterdag 3 februari staat Ricky Bekstok op ons Dansende Beren Feest in BarBroos in Gent.
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
