AlbumsFeatured albumsRecensies

London Grammar – Californian Soil (★★½): Identiteitsverlies

Met een stem van goud trok London Grammar tot twee maal toe naar de oorlog en na lang wachten doet het trio dat vandaag voor de derde keer. Op If You Wait (2013) leerden we via hits als “Strong” en “Wasting My Young Years” de prachtige stem van Hannah Reid kennen. Het vocale werd er vergezeld door een piano, gitaar en zachte elektronica. Die lijn werd verder getrokken op Truth Is a Beautiful Thing (2017) met het verschil dat deze plaat wat meer als één geheel aanvoelde en vaak een iets vollere sound had. Met liedjes als “Rooting For You” en “Hell To The Liars” wist London Grammar ons helemaal te overtuigen. Zo deed de groep ons in spanning wachten op een derde album.

In de aanloop naar Californian Soil kregen we al een handjevol singles te horen. De titeltrack en “America” wisten ons het meest te bekoren. Na een nietszeggende intro (waarop Hannah even haar vocale mogelijkheden toont) krijgen we “Californian Soil” al te horen. Het lied omschreven we eerder al als intrigerend, mysterieus en dromerig en ontpopt zich zo tot een van de beste die London Grammar ooit heeft gemaakt. Dankzij de strijkers krijgt het nummer iets groots en dat is even aantrekkelijk als het minimalistische van albumafsluiter “America”. Dat de groep op meerdere markten thuis is, wisten we al. Op het ingetogen deuntje schittert Reids stem voor de laatste keer. Beide nummers zijn beklijvend op hun eigen manier, maar jammer genoeg is de rest van het album niet even fantastisch.

Doorheen het bestaan van London Grammar hebben Hannah Reid, Dan Rothman en Dominic Major enkele keren samengewerkt met andere artiesten als Flume en Disclosure. Op hun nieuwe album klinkt het soms alsof ze nog wat dj’s hebben binnengehaald, aangezien op nummers als “Baby It’s You” en “How Does It Feel” de elektronica veel zwaarder doorkomt dan we van de groep gewoon zijn. Waar de groep zich in het begin regelmatig richting triphop begaf, lijkt het nu met momenten (platte) pop. De magie van London Grammar is hier ver te zoeken. Waar er eerder met vocale hoogtes en laagtes werd gespeeld op bijvoorbeeld “Rooting For You” (waardoor er enorm veel diepgang in het lied kwam) zingt Reid hier meestal hoog waardoor het wat oppervlakkig overkomt, ondanks dat de zang nog steeds indrukwekkend is.

Vlak voor “America” vinden we drie nummers terug die samen naar een climax opbouwen, waardoor de albumafsluiter als een epiloog aanvoelt. “All My Love” bestaat voor het grootste deel uit een zachte piano en Hannahs vertrouwde stem. Het resultaat is magisch en eens er toch nog een gitaar bijkomt, krijgt het lied nog wat meer diepgang. Op “Talking” komt het aanstekelijke gitaarwerk al wat sneller en eens het tempo wordt opgedreven, neemt ook de spanning toe. Vervolgens bewijzen Reid, Rothman en Major dat ze toch weten hoe een beat te gebruiken en zo krijgen we op “I Need the Night” zin om te dansen. Het trio doet ons met deze opeenvolgende liedjes eerder vermelde singles vergeten en we weten weer waarom we jaren geleden als een blok voor deze groep vielen.

Tussen nummers die we vol enthousiasme op repeat zetten en degene die we met plezier overslaan, bevinden er zich nog een aantal. “Missing” is er zo eentje dat gewoon passeert: het is niet slecht, maar het valt ook niet op. Het triphopverleden schemert hier opnieuw door en de strijkers maken het net iets fijner, maar net als “Call Your Friends” mist het die x-factor die er iets speciaals van maakt. “Lose Your Head” valt op door het uptempo handgeklap en ook hier is de beat aanstekelijk. Langzaamaan bloeit het nummer open, maar dan schiet het plots in een stroomversnelling en verliest de groep ons even vooraleer we tot rust komen tijdens de outro. Het is een bewogen ritje.

Californian Soil is wisselvallig te noemen. Naast enkele hoogtes bevat het album eveneens jammerlijke laagtes. Zoals eerder gezegd is de titelsong een prachtig nummer en de laatste vier liedjes vormen een mooi geheel, maar daartussen verliest London Grammar zichzelf. De artiesten begeven zich meerdere keren richting popmuziek en verliezen zo een groot deel van hun kracht. Charmante, rustige deuntjes worden regelmatig ingeruild voor een redelijk stevige beat, waardoor je zou verwachten dat het om samenwerkingen met dj’s gaat, ondanks dat dit niet zo is. De muzikale meerwaardezoeker is vaak geen grote fan van dj’s en zal zo slechts van een deel van dit album weten te genieten. London Grammar leverde in het verleden twee sterke albums af en laat ons met hun nieuwe plaat hopen dat de volgende weer op dat niveau is.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

1184 posts

About author
braaf zijn hé
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single London Grammar & CamelPhat - "Higher"

Ondanks dat het al een hele tijd stil is rond London Grammar – recentste plaat Californian Soil verscheen in 2021 – ligt er vanaf…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single SebastiAn & London Grammar - "Dancing by Night"

Het is intussen al ruim twee jaar geleden dat London Grammar nog eens iets van zich liet horen na het teleurstellende Californian…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Debuutsingle Dot Major – “Bear”

De naam Dominic ‘Dot’ Major zal je misschien niet veel zeggen. Laat ons dan maar beginnen met London Grammar: die indiepopband, waarvan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.