De ep wint dezer dagen steeds meer aan belang en dat ligt vooral aan het feit dat de samenleving vlugger wordt. Alles moet sneller gaan en een ep kan je op die manier ook al snel eens luisteren. Veel bands gebruiken deze drager dan ook om zichzelf te profileren en om zich voor een eerste keer in de kijker te zetten. Soms staan er zelfs wereldhits op, of kan een band in vier à vijf nummers een volledig verhaal vertellen. Wij stelden onze veertig favorieten van het afgelopen jaar samen in onderstaande lijst, alfabetisch zonder specifieke rangorde.
Avalanche Kaito – Dabalomuni
Kaito Winse is een percussionist en griot (dichter-muzikant) uit Burkina Faso. Samen met een Brussels duo vormt hij Avalanche Kaito. Dit jaar debuteerden ze met zowel een ep als een album. Het materiaal dat er op te vinden is, vormt een energieke mengelmoes van absurdistische bliep bloep, complexe mathrock (La Jungle, maar nog gedeconstrueerder) en de Burkinese invulling van Kaito. Het is elektronische noisepunk met veel durf en eigenheid. Kijk bijvoorbeeld al eens een keertje naar het grafisch ontwerp van de hoes. Redelijk experimenteel allemaal, maar vooral iets dat we nooit eerder hoorden.
BLUAI – Junkyard
We merkten Bluai voor het eerst op in 2019. Sindsdien scoorden ze op Sound Track 2021, De Grote Beren van Morgen 2022, Dansende Beren Feest 8, De Nieuwe Lichting en Humo’s Rockrally. Dit jaar losten ze ook een beknopt repertoire dat ons ervan overtuigde dat Bluai een blijver is op de dagradio en de Belgische festivals. Hun debuutep Junkyard bulkt immers van de knappe songs en vaardige uitvoeringen. Het vrouwelijke viertal situeert zich braaf binnen de traditie van zweverige indierock, maar maakt zo energie vrij voor samenspel en persoonlijkheid. Met de lichte stem van Catherine Smet heeft Bluai zeker en vast een sound beet die in de nationale scene nog ontbrak!
Coach Party – Nothing Is Real
Een van de leukste bands van het moment is ongetwijfeld Coach Party. Het Britse viertal heeft met zijn catchy poprock al flink wat indruk op ons weten te maken. Zo hebben we eerder genoten van de ep’s Party Food en After Party, maar de groep heeft zichzelf overtroffen met Nothing Is Real. De songs op deze kortspeler zijn stuk voor stuk ijzersterk, met het boze, anti-patriarchale “FLAG (Feel Like A Girl)” en het slome, shoegazey “Nothing Is Real” als de twee ultieme hoogtepunten. Het is een ep die barst van het zelfvertrouwen en energie, waarbij er onder de frustraties en woede over de maatschappij ook iets van een sprankeltje optimisme schuilt. We kunnen niet wachten om te zien wat er in 2023 staat te wachten voor Coach Party, en kunnen weinig anders voorspellen dan dat het veel goeds zal zijn!
Cryalot – Icarus
De Londense Sarah Bonito is zich ondertussen al een decennium aan het opwerken tot een heel prominente plek in het hedendaagse muzieklandschap met haar electropoptrio Kero Kero Bonito. Tijd dus voor een soloproject. Het cute bubblegum-basskarakter is ook in dat project, Cryalot, terug te vinden. “Touch the Sun”, waarin Bonito de Icarusmythe uit de doeken doet, is een banger van formaat. “See You Again” is een emotioneel nummer met heerlijk noisy productie. En toch is het vooral “Hell is Here”, de eerste single die dit project inluidde, dat deze ep zo bijzonder maakt. Er circuleert al geruime tijd een grap doorheen het internet over de gelijkenissen tussen enerzijds fans van de onschuldige pop van Kero Kero Bonito en anderzijds de aanhangers van het ruige industrieel hiphoptrio Death Grips. “Hell is Here” is de muzikale belichaming van deze grap. Muzikaal klinkt het echt als een combinatie van de twee, maar dan gemaakt door Sarah Bonito zelf. Misschien is het dan toch niet zo onlogisch fan te zijn van beide artiesten?
Divided – Riser
Het West-Vlaamse Divided heeft een absoluut topjaar achter de rug. De vier vrienden hebben er namelijk hun eerste Europese tour opzitten en kregen de kans te openen voor hun idolen: STAKE. Hiernaast brachten ze ook hun eerste ep Riser uit bij het Belgische postrock- en metallabel Dunk! Records. Een verzameling van beukende dynamische nummers die Divided onmiddellijk op de kaart zette in het Belgische metallandschap. Als je het ons vraagt dus verplicht luistervoer voor iedere liefhebber van post-metal en de reden waarom de jongens niet in deze lijst mochten ontbreken.
Divorce – Get Mean
Het is nog niet al te lang geleden dat we voor het eerst de loftrompet voor de Britse bende van Divorce bovenhaalden. Het kwartet uit Nottingham kwam dit jaar voor het eerst piepen en speelde zich met twee sets helemaal in de kijker op het Rotterdamse showcasefestival Left of the Dial. Eind november volgde met Get Mean een eerste kleine verzameling nummers waarop de band zijn geluid met veel bravoure heeft kunnen ontplooien. De postpunk met een folky invalshoek doet hier en daar wat denken aan Big Thief, mede ook door de geweldige samenzang tussen Felix Mackenzie-Barrow en Tiger Cohen-Towell. Luister maar eens naar het geweldige “Checking Out” en je zal begrijpen waarom heel wat blogs Divorce in hun ‘one’s to watch’-lijst van 2023 hebben gezet.
Ellie Bleach – No Elegant Way to Sell Out
Al sinds 2017 verschijnen er zo nu en dan singles van Ellie Bleach. De singer-songwriter uit Londen bracht weliswaar pas dit jaar haar eerste ep uit. Vijf nummers lang laat de zangeres een bepaalde sfeer van barok en humor overheersen en dat doet ze op zo’n doordachte manier dat je volledig wordt ingepalmd. Al van bij opener “Tupperware Party” hang je aan haar lippen en de rijke productie met vele klanken geeft je oren ook nooit rust. Met sterke vocale uithalen en zelfs een aanstekelijk refreintje op “Doing Really Well Thanks” heeft No Elegant Way to Sell Out alles voor de liefhebbers van emoties en barokpop.
ELLiS·D – EP II
Soms moet je iets doen om op te vallen en bij ELLiS·D is dat een vreemde interpunctie in de naam in combinatie met een niet mis te verstane boodschap als je de naam luidop zegt. Toch is het eigenlijk gewoon een woordspel met de naam van Ellis Dickson, de bezieler van het project. De ex-drummer van Strange Cages bracht vorig jaar zijn eerste kortspeler uit en vervolgde dat dit jaar met het toepasselijk getitelde EP II. Daarop horen we psychedelische rocksongs met een bepaalde urgentie en ook de unieke vocals van Dickson. Met invloeden van Ty Segall en Osees laat hij zijn gitaren volledig losgaan, maar evengoed wat meer dromen. In twintig minuten word je volledig meegenomen in de trip en hiermee bewijst de man alleszins zijn talent.
Folly Group – Human and Kind
Om de een of andere reden blijft Folly Group ons verbazen met geweldige ep’s. Het viertal uit Londen wist ons vorig jaar al te charmeren met het debuut en ook dit jaar doet het dat trucje met gemak over. Hoe de band dat doet? Door postpunk te brengen en daarbij de grenzen van het genre op te zoeken. Zo krijgen we op hoogtepunt “I Raise You (The Price of Your Head)” hoekige gitaren, de donkere vocals en vooral heel wat plezier en dansbaarheid te horen. De single springt eruit door het catchy refreintje dat je na één keer luisteren al kunt meebrullen, terwijl de titeltrack dan weer een heel andere kant van de band laat zien. In vijf nummers laat Folly Group je alvast proeven van alles wat het in zijn mars heeft en dat kan alleen maar meer groeien.
Froukje – Uitzinnig
Vorig jaar stond de debuut-ep van Froukje, Licht en donker, in deze lijst en dit jaar doet ze dat met Uitzinnig opnieuw. De Nederlandse slaagt er telkens weer in om emoties die moeilijk te omschrijven zijn of waarover niet genoeg gepraat wordt om te zetten in knappe teksten en strakke muziek. Ze vertelde ons eerder dit jaar dat het maakproces bij deze ep wat moeilijker verliep, gezien alles drukker was en sneller vooruit diende te gaan. Daar horen we niets van, want nummers als “Een teken” en “Zonder gezicht” (de samenwerking met S10, dat ander Nederlandse muziekwonder) staan stevig rechtop en komen ook live goed tot hun recht. Onder andere in De Roma mochten we daar al getuige van zijn. Staat ze volgend jaar weer in deze lijst? Driemaal is scheepsrecht, maar wat ons betreft mag dat ook eens met een langspeler zijn.
Lees verder op de volgende pagina!
