© CPU – Karen Van Lierde
Muziek staat niet stil. Iedere dag komen bakken vol nieuwe singles uit en wekelijks kunnen we ons opmaken om weer overspoeld te worden met de nieuwste albums en ep’s. Om te zorgen dat je door de bomen het bos nog ziet, zijn we al onze artikels van de afgelopen maand afgegaan en hebben we al de hoogtepunten, en soms helaas ook de dieptepunten, op een rijtje gezet in de vorm van het ‘Dansende Beren Maandoverzicht’. Zo ben jij in één oogopslag weer volledig op de hoogte van alles wat in de muziekwereld gepasseerd is en kan je met een gerust hart november ingaan. Met in dit maandoverzicht onder andere aandacht voor een snoeiharde plaat van de andere kant van de plas, een woestijn aan muziek in het hartje van Antwerpen en de eerste festivalaankondigingen.
Nieuwe muziek
Wij van Dansende Beren zijn niet bang voor een beetje gitaarherrie. Voor ons kan het ronken van de gitaren en de zwaarte van de riffs doorgaans niet hard genoeg zijn. Althans, zolang het uiteraard maar goed wordt uitgevoerd. En dat is bij het nieuwste album van Peer Pressure zeker het geval. Op This Hell On Earth Could Be brengt de Canadese band een explosief hardcoregeluid dat aan alle kanten wrikt en schuurt. Met een nietsontziende intensiteit beukt Peer Pressure zich door elk nummer heen, waarbij frontvrouw Victoria Mladenovski met haar onverschrokken en rauwe vocalen een indrukwekkende stempel drukt. Het hardcoregenre heeft een aantal goede, een paar zeer goede en slechts enkele steengoede platen geleverd dit jaar, maar we kunnen met zekerheid zeggen dat Peer Pressure zich niet heeft ingehouden en dat This Hell On Earth Could Be honderd procent zeker in die laatste categorie thuishoort.
De combinatie van harde gitaren en goede albums was duidelijk een trend afgelopen maand, want ook bands als Bongloard, Touché Amoré en CRACKUPS lieten hun snaren stevig heen en weer gaan. En normaal zou Colin H. Van Eeckhout dat met zijn band Amenra ook doen, maar samen met broeder Dieleman doet hij het een stuk rustiger aan op Sober Maal. Het resultaat leed er gelukkig niet onder en De Mannen Broeders, zoals de heren gezamenlijk door het leven gaan, leverde een debuutplaat af waar menig artiest jaloers op zou zijn. Verder zagen we nog een mooi eerbetoon aan de inmiddels tien jaar overleden Luc De Vos, loosde Hang Youth weer een lading middelvingers in de vorm van ER IS HOOP* en betraden we een denkbeeldige, met momenten best donkere, dansclub tijdens het luisteren van Strawberry Hotel van Underworld.
November begint meteen goed, want op de eerste dag van de nieuwe maand is het The Cure dat al meteen een dijk van een album zal afleveren in de vorm van Songs Of A Lost World. Met “A Fragile Thing” kregen we een laatste voorproefje op de nieuwste plaat en lijken alle tekenen erop dat dit wel eens eentje zal worden met de volle score. Verder was er nog een mooie samenwerking tussen Pommelien Thijs en MEAU, waarvan het allesbehalve een goed bewaard geheim is dat onze liefde voor beiden groot is. Afgelopen maand stonden naar alle waarschijnlijkheid alle sterren op een lijn, want de twee brachten gezamenlijk pophit “Het Midden” tot leven en het tweetal liet ons dansen tot onze benen ermee ophielden. KLAKMATRAK liet ons ook dansen, maar dan in moshvorm, tijdens “Who Made Me“. De laatste dans was aan Tom Morello en grandson in de vorm van “One Last Dance“.
© CPU – Sam De Boeck
Verder gaf het Nederlandse Droom Dit een leuk voorproefje van zijn show op 13 november, wanneer de groep op een van onze gecureerde avonden in PILAR staat. Het eveneens van onze noorderburen afkomstige The Indien pakte met “Dancing On My Feelings” uit met een van haar grootste wapenfeiten tot nu toe. As I Lay Dying zag door de maand het ene na het andere bandlid opstappen en heeft nu enkel nog de met controverse overladen Tim Lambesis onder contract, maar leverde met “Whitewashed Tomb” wel weer een stevig metalcorenummer af, terwijl Linkin Park op “Over Each Other” een allesbehalve stevig geluid bracht. De meningen over de 2.0-versie van de groep blijven verdeeld, maar op de nieuwe track liet Emily Armstrong wel horen dat ze een gouden strot in haar keel heeft zitten.
De Vergeten Single
Omdat er iedere dag zoveel singles uitkomen, wordt er hier en daar nog wel eens een nieuw nummer over het hoofd gezien. Om daar toch nog aandacht aan te besteden, hebben we in het maandoverzicht een oplossing voor dit probleem bedacht. Met ‘De Vergeten Single’ geven we aandacht aan een lied dat eigenlijk een artikel verdiende, maar helaas door de mazen van ons muzikale net zwom. Dit keer pakken we een iets bekendere ster aan, want wie afgelopen jaar naar het songfestival heeft gekeken, heeft naar alle waarschijnlijkheid de bijzondere Bambie Thug nog altijd op het netvlies staan. De Ierse inzending pakte met “Doomsday Blue” zowel auditief als visueel uit en bracht een act waarvoor die tot enkele eeuwen geleden nog op de brandstapel zou eindigen. Wij vonden het wel wat hebben, net als diens nieuwste single “Fangtasy”. De nieuwste aanwinst is een altpophit die tegelijk donker en dansbaar is. Met een pulserende beat en scherpe synths trekt de track je in een onweerstaanbare groove waar je pas na enkele repeats uit komt. Catchy hooks en duistere ondertonen is de stempel die Bambie Thug bijna altijd gebruikt en ook op “Fangtasy” staat die er tienlaags opgeperst.
Live
Wie ons een beetje kent, weet dat we ons najaar het liefst spenderen in de popzalen. Toch waren het de arena’s die deze maand de grootste impact op ons maakten. Zo namen we in de ING Arena op een emotionele manier afscheid van Sum 41 en stonden in de Lotto Arena met Powerwolf en Within Temptation twee gigantische namen die allebei een prima show gaven, maar de echte spotlight stond op een man met de naam Bob Dylan. Of ja, man… De term legende is misschien een beter passende. Ondanks dat het muzikale genie al lang zijn pensioenleeftijd is gepasseerd, weet hij nog altijd hoe het is om een dijk van een show te geven en had hij het publiek een gehele avond in zijn broekzak. Nick Cave kon enkele meters verderop eenzelfde ervaring op zijn conto schrijven, want in het Sportpaleis ernaast wist hij samen met The Bad Seeds het dak eraf te blazen. In Brussel was het andere koek en bleef het dak van Vorst Nationaal stug liggen tijdens Glass Animals en ook bij Cigarettes After Sex van hetzelfde. Wel kreeg die laatste de arena tot de laatste plek uitverkocht, iets waar de eerste alleen maar van kon dromen.
Groot is leuk, maar klein is (meestal) fijner, dus brachten we afgelopen maand eveneens een bezoek aan onze geliefde popzalen. Speed gaf een lesje gasgeven in Kavka Zappa, Equal Idiots toverde Ancienne Belgique om in een Kempisch jeugdhuis en Godspeed You! Black Emperor was in diezelfde zaal ’the voice of the voiceless’ tijdens een show die van A tot Z klopte. Ook bracht The Last Dinner Party weer eens een bezoekje aan ons land en had het opnieuw een sterke show meegenomen, terwijl DEADLETTER bewees dat het meer was dan enkel een band met een saxofoon. Festivals deden we eveneens en zo hebben we weer flink wat talent gespot op Left of the Dial, was het zwartzandhappen in Trix gedurende Desertfest en dansten we onder honderden glinsterende discoballen tijdens HERE’S THE THING, waar bands als Fat Dog, Captain Kaiser en CLOUDSURFERS flink indruk maakten.
© CPU – Nathan Dobbelaere
Festivalnieuws
Daar waren ze dan eindelijk: de eerste namen voor Rock Werchter 2025. Met Green Day pakte Herman Schueremans als eerste uit voor de vijftigste verjaardag van het festival en ook met Sam Fender wist hij een meer dan prima headliner te strikken. De plekken bovenaan het affiche zijn hiermee voor 4 en 5 juli al aardig bezet, maar voor 3 en 6 juli liggen deze nog volledig open. Wordt het Billie Eilish? Of The Cure? Of gaat Schueremans voor een verrassing en zet hij Oscar and the Wolf bovenaan? In het artikel ‘Dit zijn de grootste kanshebbers voor Rock Werchter 2025!‘ pluisden wij in ieder geval alle mogelijke opties uit en misschien staat daar wel die ene artiest in die het festival op de overige dagen gaat afsluiten.
What’s next?
Zoals we eerder al aanhaalden, staat er op 1 november al meteen een klapper van jewelste voor de deur. The Cure brengt namelijk die dag zijn nieuwe album Songs Of A Lost World. Op diezelfde dag is het ook aan Chase Atlantic om zijn jongste muzikale kindje aan de wereld te tonen, terwijl een week later de beurt is aan Isaac Roux om met Troubled Waters ons omver te blazen. Verder kijken we uit naar Rosa, de nieuwste plaat van Ramkot, die vanaf 15 november in de schappen ligt, en op 22 november pakt Warhaus uit met Karaoke Moon.
Ook in de zalen trappen we november meteen goed af, want op de eerste dag van de maand mogen we Hannah Reid en haar bandleden van London Grammar verwelkomen in een goed gevulde Vorst Nationaal. Ook nemen we afscheid van Sepultura in de AB, trekken we op de tiende naar Hot Water Music in Trix en komt Fontaines D.C. ons land na twee maanden opnieuw een bezoekje brengen. Daarnaast organiseren we vier avonden in PILAR in Brussel, waar we met Foyer Red (7 november), Droom Dit (13 november), Johnny Mafia (21 november) en Floodlights (28 november) vier opkomende bands laten optreden. Tickets lopen als een vuurtje en sommigen zelfs als een vuurzee, dus het is aangeraden om als de wiedeweerga tickets te scoren.
