Sum 41 @ ING Arena: De sum van de delen

2024 is het jaar dat het doek valt over Sum 41. De Canadese band geeft er na dertig jaar de brui aan, maar niet vooraleer ze eerst nog eens het publiek een waardig afscheid geven. Dat deden ze eerder dit jaar al met een gloednieuw laatste album alsook een festivalshow op Rock Werchter. Nu was er dus nog een laatste zaalshow die een laatste afscheid was voor de Belgische fans van Sum 41. Met een show van rond de twee uur kreeg zowel de oude als de nieuwe fan waar voor zijn geld waardoor Sum 41 in schoonheid afsluit, tot de reünie er natuurlijk weer aankomt.

The Bronx mocht het Europese luik van deze tour als opener voorzien en dat deed het met de nodige energie en intensiteit. De groep heeft al heel wat kilometers op zijn teller staan en dat zag je ook eens ze het podium betraden. Frontman Matt Caughthran bespeelde het publiek al waren het poppetjes en al snel waren de eerste crowdsurfers een feit. De snedige punkrock had heel veel intensiteit en de agressie waarmee hij werd gebracht, maakte de ING Arena meer dan warm. Het was opvallend om te zien hoe blij The Bronx was om hier als opener te spelen en dat sierde hen ook waardoor ze op het eind in een lang uitgesponnen nummer nog eens krachtig konden uithalen met heerlijke gitaarsolo’s.

Net zoals de festivalshow deze zomer, wond ook Sum 41 er geen doekjes om in het begin van zijn set. De groep begon mooi op tijd met “T.N.T.” van AC/DC door de boxen te laten knallen om nadien met “Motivation” het energiepijl omhoog te trekken. Het decor was een simpel, maar effectieve visual waarbij een grote banner alle albums van de band in stukken had. Het mocht dus een groots eindpunt worden waarbij geen enkel album van de groep genegeerd zou worden. Al snel vloog het vuur in het rond en werden we warm gemaakt voor “The Hell Song”. De band nam geen gas terug in het begin en zo krijg je een publiek natuurlijk heel snel mee.

“Screaming Bloody Murder” was de enige song uit het gelijknamige album dat nog de setlist haalde, maar het nummer bleek een van de meest aangevraagde voor deze afscheidstour. Meer dan terecht, want de smerige riffs en krachtige gitaarexplosies gaven je goesting om alles en iedereen rond je te verwoesten. Het moordaspect moedigen we voor alle duidelijkheid niet aan, maar af en toe moet je de agressie gewoon eens kunnen loslaten en een concert van Sum 41 bleek daarvoor de perfecte gelegenheid. Het publiek kon zich dus wel smijten, al moest je ook uit je doppen kijken om niet met te veel blauwe plekken thuis te komen.

Gelukkig plande Sum 41 ook de nodige rustpunten in. Vanaf “War” ging de band op zoek naar het meer poppy gedeelte van het meest recente werk en dat merkte je ook in de set. Ondanks dat de nummers duidelijk wel gekend waren, viel de energie wel wat stil. Er werd niet meer wild in het rond geduwd, maar vooral mooi braafjes meegezongen. “We’re All to Blame” deed dat al snel allemaal teniet door de metalachtige riffs in de strofes en het meebrulbare refrein.

Op die manier zat de dynamiek in de set goed in elkaar met uit iedere plaat de nodige hits en omkadering in de vorm van confetti, een goeie lichtshow en natuurlijk een groots skelet achter de band. Deryck Whibley bedankte tussendoor het publiek meermaals en hij leek oprecht aangedaan om hier afscheid te moeten nemen. Met anekdotes over een nieuwe gitaar, een oude gitaar of de eerste songs van de band kregen we ook een geschiedenisles, maar we misten oprechtheid waarmee hij de zaal echt aansprak op de Belgische connectie. Het leek allemaal nogal voorbereid en dat was jammer.

Gelukkig werd de muziek wel met de juiste intensiteit gespeeld en zo was “Rise Up” de reden om het einde van de set weer volledig te knallen. Voordien hadden we nog emotionele momenten gekend met “With Me” dat mooi eindigde met veel vuurwerk en “Best of Me” dat zich in ieders hart nestelde. “Fat Lip” liet de volledige ING Arena springen, wat net geen aardbeving veroorzaakte, en “Still Waiting” liep gewoon als loslopend wild door het publiek. Het was weliswaar nog niet het einde, want met drie bisnummers werd gewoon nog wat verder geknald om dan met “In Too Deep” de laatste hit te krijgen.

Uiteindelijk was zelfs dat nog niet het einde, want nadat de helft van de zaal al was leeggelopen, keerde Sum 41 nog één keer terug om het emotionele “So Long Goodbye” te spelen. Het zorgde voor traantjes bij een deel van het publiek, tot er ook daar een snel en snedig einde moest volgen. Nog één laatste keer moest er gemosht worden en iedereen die met een blauwe plek thuiskwam, zal die nog zo lang mogelijk proberen koesteren. Sum 41 is namelijk een uitstekende poppunkband met melige songs, maar evengoed beenharde songs en die cohesie kwam tijdens hun laatste show in ING Arena perfect tot zijn recht. Dat in combinatie met een band die perfect weet waar ze mee bezig is, de nodige showelementen en publieksinteractie (maar niet te veel), werd het een mooie en tegelijk emotionele avond voor vele poppunkliefhebbers.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Motivation
The Hell Song
Over My Head (Better Off Dead)
Screaming Bloody Murder
Underclass Hero
War
Landmines
Dopamine
We’re All to Blame
Some Say
No Reason
Walking Disaster
With Me
Makes No Difference
My Direction / No Brains / All Messed Up
Best of Me
Preparasi a salire
Rise Up
Fake My Own Death
You Wanted War (enkel solo)
Pieces
Fat Lip
Still Waiting