2023FeaturesInstagramUitgelicht

De 40 beste ep’s van 2023

Lifeguard – Dressed in Trenches

Als we iedere keer als we verdrinken de muziek van Lifeguard zouden horen, zouden we bijna niet meer boven water komen. De band uit Chicago bracht dit jaar zijn derde ep uit, maar dat was wel een eerste via het gerenommeerde label Matador Records. Dat legde de Amerikanen zeker geen windeieren, want het groepje werd toch breder opgepikt dan eerder. Meer dan terecht, durven we wel eens stellen, want de agressieve noisy rock van het drietal brengt de jaren negentig meer dan terug. Er zit een bepaalde ruwe sound in de songs, iets wat alles net zijn charme geeft. Dat wordt het meest duidelijk op “Alarm”, waar de gitaren heel rauw in de mix zitten en de drums aanvoelen alsof ze naast je in de living worden ingespeeld. Ook verder op deze ep wordt dat gevoel behouden. En dat in combinatie met sterke songs die zich aan je vastbinden, blijf je geboeid luisteren. Keer op keer.

Manchester Orchestra – Valley of Vision

Zes nummers lang neemt Manchester Orchestra ons mee op een ingetogen reis van ontdekking. Opener van The Valley Of Vision “Capital Karma” scheert hier vooral hoge toppen met een eenvoudig begin, waarna we een meerstemmigheid horen van Andy Hull en gastartieste Caroline Swon. We horen vooral een piano waardoor Manchester Orchestra zich het merendeel van de ep laat begeleiden. Toch is er ook plaats voor vernieuwing, want op “The Way” voegt er zich een beatje toe aan het geheel en bij “Lose You Again” ligt de nadruk op de zachte gitaar. The Valley Of Vision vertrekt steeds van een minimalistische basis, waarna andere elementen voor een gevoel van verrassing en ontdekking zorgen. Deze ep mocht dus zeker niet ontbreken in ons lijstje.

Manchester Orchestra – The Valley of Vision (★★★★½): Ingetogen pracht

Maruja – Knocknarea

Maruja pakte in maart uit met een van de meest sinistere ep’s van het jaar. Het viertal uit Manchester stampte daarvoor niet alleen een zeer unieke sound uit de grond, maar wist met jazzachtergrond ook een nieuwe opwindende bries door de punkwereld te blazen. Als eerste bundeling van zijn muzikaal werk maakte Knocknarea niet alleen indruk omwille van de meeslependheid en een totale speelduur van bijna tweeëntwintig minuten, maar ook de compactheid en de virtuositeit van de saxofoon. Van “Thunder” tot “Kakistrocracy”, Maruja neemt je op Knocknarea mee op een gitzwarte rollercoaster die spannend en vernieuwend aanvoelt.

néomí – after


De Nederlands-Surinaamse folkpopzangeres néomí maakte van haar gebroken hart zowaar haar handelsmerk, of tenminste van de songs die eruit voortvloeiden. Haar dromerige, emotionele songs werpen een warm dekentje om je heen op koude dagen en voelen aan als een stevige knuffel op moeilijke dagen. Ook op haar tweede ep after wist ze zich bijzonder kwetsbaar op te stellen en dat lijkt zowaar te lonen. Minimalistische instrumentale composities dragen de verhalen van de artieste en weten op de juiste momenten de deur wat meer open te zetten. Soms groots, soms uiterst klein, maar steeds met het hart op de juiste plaats, dat is after. En laten we eerlijk zijn, we zijn ongetwijfeld niet de enigen die een traantje moesten wegpinken bij “i could never leave“.

néomí – after (★★★½): Een prachtig gebroken hart

Nia Archives – Sunrise Bang Ur Head Against Tha Wall

Als een van onze internationale ‘Grote Beren van Morgen‘ smeerde Nia Archives zich dit jaar de status van jungleprinses aan. Dat deed ze onder andere met een eigen interpretatie van “Heads Will Roll”, maar bij ons sprong vooral ep Sunrise Bang Ur Head Against Tha Wall in het oog. De Londense underground-dj speelt er met onregelmatige jungleritmes alsof het niets is. Het gaat van heel druk en chaotisch op “Baianá” en de titeltrack over de ochtend na een zware avond stappen, tot heel wat warmer en ingetogener op nummers als “So Tell Me…” en “No Need 2 Be Sorry, Call Me?”. Voor niet-fervente luisteraars van het genre is het even wennen aan de atypische jungleritmes, maar eenmaal je die barrière overbrugd hebt, zal je deze zes tracks vast en zeker kunnen smaken.

No Prisoners – Watch Your Eyes

Pieter-Paul Devos, bekend als frontman van Raketkanon, heeft met zijn nieuwe project No Prisoners de debuut-ep Watch Your Eyes uitgebracht. Samen Pieter De Wilde (Raketkanon), zanger-gitarist Harry Descamps (WHORSES) en bassist Leander van het Groenewoud schrijft hij een soort garagepoprock. De ep omvat vier nummers die een diverse muzikale reis laten zien, variërend van nineties-geïnspireerde tracks met melodieuze refreinen zoals “If This Is A Man’s World” tot snellere en speelsere rock met punkinvloeden in “I’d”. De afsluiter “Mouth To Mouth” onthult een tedere kant van Devos en biedt een melancholische afsluiting van de korte maar veelbelovende ep.

No Prisoners – Watch Your Eyes (★★★½): Klaar voor meer

Opus Kink – My Eyes, Brother!

Nadat Opus Kink vorig jaar een fantastische tweede ep uitbracht, bleef het niet op de lauweren rusten. Er kwam zowaar een derde aan dit jaar en die brengt de band nog verder naar voor dan ooit tevoren. De artrock van het collectief laat je niet los, enerzijds door de intense manier waarop de vocals klinken, maar langs de andere kant ook door de manier waarop de songs zijn opgebouwd. “Chain” is zo een opbouwend nummer dat door “Dust” al meteen de vuilbak wordt verwezen door een sound die heel intens chaotisch klinkt. Dat komt ook naar voor op “Children”, dat eindigt met een chaotische saxofoon en meteen aantoont dat Opus Kink niet de meest toegankelijke songs maakt. Ze mogen dan wel aanstekelijke refreinen hebben, een nummer is bij Opus Kink meer dan enkel dat. Dat wordt duidelijk doordat er altijd wel iets te gebeuren valt en dat maakt van My Eyes, Brother! een extreem boeiende luisterervaring.

philine – so sick of myself

Het afgelopen jaar werden we overspoeld door muziek uit Nederland. In sommige gevallen was dat tot vervelens toe, maar minstens even vaak zaten daar aangename verrassingen bij. Tot de laatste categorie behoort philine. Op so sick of myself presenteert ze zich als een verdediger van de alternatieve pop. Denk aan een Engelstalige Froukje die de inspiratie enkel uit het eigen (liefdes)leven haalt. De zangeres schrijft op een heerlijke manier twijfels en liefdesbesognes van zich af. Op “needy as hell” slaan die twijfels, tot haar grote ergernis, over op haar relatie. Even mooi is “half of it”, een dromerig nummer over de pijn die overblijft na het beëindigen van een relatie. so sick of myself is zowel een plaat waar de nummers klein en dicht bij het hart gehouden worden, als een eerste statement van een nieuwe popster.

philine – so sick of myself (★★★½): Het hart op de tong dragen

RONKER – Self Loathing Self Help

RONKER was dit jaar een van onze ‘Grote Beren van Morgen‘ en zal ook in 2024 een band zijn die je live moet ondergaan. Dan verschijnt namelijk het volwaardige debuutalbum van het viertal uit de Denderstreek. Self Loathing Self Help is daarbij een teen in het water. De ep is aan de korte kant, maar de vier tracks bevatten elk een duistere en intense kant. Daardoor is RONKER geen dertien-in-een-dozijnrock- of metalact. De groepsleden schreven alle ernst des levens van zich af. Het resultaat is een bruine brei vol metal, punk en zwartgalligheid.

RONKER – Self Loathing Self Help (★★★): Zwartgallige corrosie van metalen

Roufaida – Roufaida

De Nederlandse Roufaida verbindt op haar zelfgetitelde ep taal, cultuur en muziek. Het beste voorbeeld op die ep is “Kalimat“, een gedicht van een Syrische poëet. Waar andere artiesten zich kenmerken door een gitaar of piano, doet zij dat met de guembri: een instrument uit Marokko. Het speelt een hoofdrol op “Ourinou” en zorgt ervoor dat we willen meebewegen, net zoals op “Barrier”. Combineer dat met de betoverende stem van Roufaida en je krijgt een geslaagde ep. Hopelijk krijgen we met die leuke geluiden binnenkort ook een volwaardig album.

Roufaida – Roufaida (★★★½): Nieuwe lente, uniek geluid

Ontdek meer op de volgende pagina!

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Hallan - “Lilian's Regret”

Aan onze trouwe lezers hoeven we Hallan niet meer voor te stellen. Al sinds 2019 werden geregeld reviews gepubliceerd over de singles…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Maruja - "Aon"

Wie al is naar een show van Maruja is geweest zal ongetwijfeld met een laaiend enthousiast gevoel huiswaarts gekeerd zijn. Ondanks de…
InstagramLiveRecensies

We Are Open 2025 (Dag 2) @ Trix: Dag des Beren

De zondag staat traditiegetrouw bekend als de ‘Dag des Heren’, maar de zaterdag van We Are Open kunnen we net zo goed…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.