We weten niet wat er in het water zit in Nederland, maar we vermoeden dat er iets moet zijn waardoor het land momenteel bruist van het muzikale talent. Artiesten als Goldband, S10 en Froukje zijn inmiddels niet meer weg te denken uit het Nederlandse en Vlaamse poplandschap, maar er loopt ook ontzettend veel opkomend talent rond bij de Noorderburen. Een van onze favoriete opkomende artiesten is philine. Met haar oprechte, kwetsbare singer-songwritermuziek heeft de Rotterdamse niet alleen onze harten veroverd, maar ook die van 3voor12 die haar uitriepen tot Popronde-talent en die van de eerdergenoemde Froukje, waarvoor philine het voorprogramma mocht verzorgen. Twee jaar terug bracht de zangeres haar mooie debuut-ep Somewhere Else uit, die ze nu opvolgt met de ep so sick of myself.
so sick of myself is een exploratie van philine’s onzekerheden en gevoelens, maar ook van de complexiteiten die romantische relaties in je twintigerjaren met zich meedragen. Het is eerlijk en ontzettend kwetsbaar, en het wordt gedurende de vijf nummers die de ep telt duidelijk dat philine haar hart naar buiten toe draagt en zichzelf volledig blootstelt in de manier waarop ze haar liedjes schrijft. Perfect of baanbrekend is so sick of myself niet. Bij vlagen is het hoorbaar dat ze nog zoekende is naar een eigen geluid, waardoor het soms een beetje cliché klinkt, maar de ep is wel een testament van haar potentieel, talent en emotionele volwassenheid.
Zo is “needy as hell” een fijn popnummertje waarop philine erin slaagt om haar onzekerheden in een prille relatie duidelijk te maken. Haar onzekerheden bemoeilijken de situatie, wat haar enorm frustreert: ze wil het allemaal niet verpesten, maar het is moeilijk om haar gevoelens te onderdrukken. Tegen een catchy, vrolijke beat die in ons hoofd blijft plakken en ook nog eens ontzettend lekker openbreekt richting het einde toe, bekent philine op “when the silence falls” dat ze zich soms een beetje schuldig maakt aan destructief gedrag. Haar hart ligt op haar tong en er is niets dat ze liever wil dan open kaart spelen. Echter is ze bang voor de pijn achteraf: wat gaat er gebeuren wanneer ze dat zegje heeft gedaan? Het vergt een bepaalde mate van zelfbewustzijn en kwetsbaarheid om dit zo te kunnen toegeven en beschrijven, wat we enorm waarderen.
Het hoogtepunt van so sick of myself is wat ons betreft “half of it“. Onder leiding van een dromerige, ietwat melancholische gitaar verkent philine hier een vorm van liefdesverdriet dat misschien wel het pijnlijkst is. Het gaat om het type liefdesverdriet dat oplaait wanneer de ander eigenlijk nog niet de ruimte heeft in diens hart voor een nieuwe relatie, doordat er nog gevoelens voor een ander zijn. Ze geeft toe hierdoor aan zichzelf te gaan twijfelen, en zich af te vragen of het probleem bij haar ligt. Gaat zij te snel, vraagt zij teveel, zit het allemaal in haar hoofd? Haar verwarring en verdriet wordt naarmate “half of it” vordert nog voelbaarder doordat het snaar- en drumwerk verder wordt opgebouwd, waardoor de emotionele klap van het nummer nog intenser is.
Ook op “all we got” staat er een complexe verliefdheid centraal. Het gaat hier om een vriendschap die overduidelijk meer is dan dat, maar de loze beloften maken het voor haar moeilijk om zichzelf er volledig aan over te geven. Hoewel “all we got” geen vervelend lied is om naar te luisteren, vinden wij wel dat het de kwetsbaarheid van de andere songs op so sick of myself mist, en dat de tekst iets minder sterk geschreven is dan op de rest van de nummers. De frustraties van “all we got” keren terug op “the verge of breaking up”, maar daar komt het gelukkig wat lekkerder uit de verf. Het intensere, hogere tempo van het refrein maakt dat wij denken dat “the verge of breaking up” zich goed leent voor een livesetting!
Met so sick of myself geeft philine ons een hele fijne ep over haar onzekerheden en complexe verliefdheden en relaties. Ze exploreert haar gevoelens en gedachten op een zeer herkenbare manier, en bewijst geen moeilijke metaforen nodig te hebben om ons te laten begrijpen wat ze allemaal voelt. so sick of myself biedt troost aan degenen met soortgelijke gevoelens en gebroken harten, en wij denken wel degelijk dat de nummers op deze ep hen kunnen helpen om die gevoelens een plekje te geven of te verklaren. philine draagt haar hart op de tong en schaamt zich daar niet voor. Ze verschuilt zich nergens achter op so sick of myself en laat juist de muren om haar heen volledig vallen door ons een inkijk te bieden in haar psyche. Dat doen middels muziek is iets ontzettend moois en krachtigs, en wij betwijfelen niet dat de toekomst voor philine ontzettend rooskleurig is, want het potentieel is enorm!
Facebook / Instagram
Ontdek “half of it”, ons favoriete nummer van so sick of myself, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
