© CPU – Lennert Nuyttens
Een tweede pauze voor Balthazar, een tweede album voor J. Bernardt. In 2017 legde Jinte Deprez met Running Days voor het eerst een muzikaal ei als soloartiest. Daarmee zette hij een aantal stappen weg van het moederschip en met invloeden van r&b en hier en daar een hiphopbeat zorgde hij voor een cool album. Een volle baard, een lange jas en een drumstick waren de props, straffe shows het resultaat. Het plaatje klopte. Zeven jaar later staat Balthazar opnieuw op pauze, wordt de drumstick opnieuw in het rond gezwaaid en staat Deprez breekbaarder dan ooit op podia. Contigo, de late tweede opvloger van Running Days, is veertig minuten lang break-up therapie geworden. Een thema waarbij hij bijna niet anders kon dan opnieuw naar strijkers grijpen: voor zijn tweede zocht Deprez troost bij de instrumenten die het dichtst bij hem staan. Daarmee zette hij een aantal stappen terug richting Balthazar en zweeft hij opnieuw op zijn eigen coole manier door de Europese zalen. Het plaatje klopt opnieuw.
Wie gisterenavond in de AB aanwezig was, weet dat soloprojecten tegenwoordig een ding zijn: ook Willem Ardui, bekend van Blackwave., bracht met Oevers voor het eerst een soloalbum uit en mocht die in een iconische zaal voorstellen. Het geluid zat in ieder geval meteen goed. De synths dropen meteen van de muren van de AB. Het voelde alsof we een dik half uur naar een beklijvende show keken met een koptelefoon. Ardui moest in het begin echter het lot van elk voorprogramma die rustigere nummers speelt ondergaan: het was opboksen tegen een pratend publiek. Een bokswedstrijd waar de broers op het podium als overwinnaars uitkwamen: met goeie teksten, wisselende gitaren en een sterke stem stond er een zeer goed voorprogramma.
Het ging ons benieuwen hoe J. Bernardt de hippe nummers van Running Days met de breekbare, slepende nummers van Contigo zou combineren in de set. Openen deed hij in ieder geval met “Contigo” – Spaans voor ‘met jou’ – de titeltrack van de laatste plaat. De avond opende in het bloedrood, een kleur waar bijna de volledige show in gehuld werd. Op die manier liet Deprez meteen in zijn hart kijken. De overgang naar het eerste album werd slim gemaakt met een onuitgebracht nummer: “The Remedy” deed iedereen voor het eerst bewegen en bleek een uitstekende brug richting hit “Calm Down” en eerste hoogtepunt “The Other Man”. Tijdens dat laatste nummer werd ook de band voorgesteld en het moet gezegd, drummer Klaas De Somer stal tijdens de outro op een compleet legale manier voor het eerst de show. En hij hield het zeker niet bij die ene keer.
© CPU – Lennert Nuyttens
Nog net iets meer dan bij Balthazar zweefde Jinte Deprez verder met een ongelooflijke naturel over het podium. Wanneer hij de microfoon van het statief nam, liet hij die statief net zo genoeg in balans wiebelen dat die niet omviel. Als de draad van diezelfde microfoon in de weg zat, danste hij errond alsof het allemaal zo gepland was. Zelfs zijn handdoek werd met volleerde elegantie over de schouder gegooid en in het rond gedraaid. Er zijn dingen die je gewoon niet kan leren. Tijdens “Matter Of Time” werd voor het eerst de Balthazargitaar bovengehaald. De violist in Deprez bleef jammer genoeg achterwege, de vioolsolo’s werden vervangen door synths en een gitaarsolo. Even vonden we dat jammer, maar al snel bleek dat het ook zo werkte.
De nummers van Running Days waren bijna altijd een hoogtepunt. “Wicked Streets” werd dolenthousiast onthaald en deed de avond echt helemaal uit zijn voegen barsten. Ook een instrumentale versie van “The Question” en het chaotische “Mayday Call” – dat eerst op plaat twijfelachtig was, maar live volledig tot zijn recht kwam – scheurden opvallend hard. En zo ontstond er een functionerende wisselwerking tussen de twee albums. Officieus afsluiten deed hij met “Last Waltz”, zonder enige twijfel zijn beste nummer. Officieel afsluiten deed hij met “Free”, zonder enige twijfel zijn meest Ennio Morricone-nummer.
Na een maand trainen over heel Europa viel de puzzel in Brussel in elkaar. ‘Heftige shit’ en ‘een triestige boel’ noemde Deprez het midden in zijn show, hij vergat er op het einde nog aan toe te voegen dat het alles bij elkaar een performance was die volledig klopte. Op naar meer van J. Bernardt.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Contigo
I’m The Ghost You Forgot
The Remedy
Calm Down
The Other Man
Matter Of Time
Left Bathroom Sink
Running Days
Taxi
The Question (instrumentaal)
Keeps Going On
Wicked Streets
Mayday Call
Last Waltz
Don’t Get Me Wrong
Free
Rio
