Terwijl de nachten steeds korter worden, en er ’s nachts afkoeling wordt gezocht in koele kelders, gaat er een hittegolf door het land. J. Bernardt is de soundtrack voor die zomernachten.
J. Bernardt, dat is natuurlijk Jinte Deprez, de helft van het Balthazarfrontmanschap. De voorbije maanden teasde hij al met zweterige nachtclubshows, terwijl geile tracks als “Calm Down” en “Wicked Streets” een uitstekend voorsmaakje boden. Nu is er ook het debuutalbum, Running Days, en het is het beste dat je deze zomer zal horen.
Als een 21e-eeuwse troubadour leidt de bebaarde Bernardt je rond in zijn wereld, waarin onderkoelde synths tegenover warme blazers staan, en stuurse grooves de snelheid bepalen. Opener “On Fire” zet meteen de toon, en gaat naadloos over in “Calm Down” en “The Other Man”, dat we hierbij meteen nomineren voor Verslavendste Baslijn van 2017. Hoor hoe ze van in het begin indoctrineert – eerst via de drums, daarna via de synths en de stem. Dat die in het rond vliegende blazers eigenlijk pas halverwege het nummer invallen, vergeet je keer op keer. En hoe ze de hoofdrol opeisen in een epistel dat uiteindelijk zes minuten zal duren, overvalt je nooit. Wat een song.
Deprez trekt je in zijn teksten dicht tegen zijn gestel om je zijn geheimen toe te fluisteren. Over een pijnlijke break, over hoe niet iedereen zomaar te vertrouwen is. Maar ook over hoe mooi de liefde kan zijn, of toch het gevoel van onoverwinnelijkheid geeft. Luister eens goed naar die tekst van “The Direction”, “My Own Game”, of opnieuw “The Other Man”. Het staat soms in schril contrast met de verslavend beweeglijke muziek. “The Direction” mikt met zijn kaduke drums op de heupen, en “The Question” zou met zijn oriëntaalse beat zo van Missy Elliott geleend kunnen zijn.
“High Low (Interlude)” zorgt letterlijk voor een adempauze, heel eventjes dan. In “Motel” heersen de blazers, die bovenop die eenvoudige hiphopvibe van een andere planeet lijken te komen. Running Days eindigt met het titelnummer, dat met zijn gladde flow alleen al de straalstroom zou kunnen beïnvloeden. Een orgelpunt, het onversaagd nog een laatste keer alles uit de kast halen.
Volgens beren die het kunnen weten, lijkt J. Bernardt muzikaal nogal sterk op een kerel genaamd Chet Faker. Laat dat dan de enige reden zijn waarom er een half puntje af gaat. Deze beer kent de muziek van meneer Faker niet, en hoort hier voornamelijk een sterke collectie sóngs. Running Days is een eindeloze trip vol subbassen, dronken synths en kranke beats. Een antieke Griekse tragedie, toongezet in het hier en nu.
J. Bernardt is het ei dat Deprez kwijt moest na tien jaar Balthazar. Hij is er in geslaagd om met Running Days een volledig eigen nieuwe wereld te creëren, eentje waarin bovenal veel gezweet en gedanst wordt. Adempauzes nemen om effectief op adem te komen is zó 2016.
Running Days van J. Bernardt verschijnt op 16 juni bij PIAS.
Website / Facebook / Instagram / Twitter
