© Nathan Dobbelaere
Het ontdekken van nieuwe muziek zit in het DNA van Dansende Beren en zorgt ervoor dat we bijna dagelijks nieuwe artiesten uit binnen- en buitenland in de schijnwerpers plaatsen. Sommige acts laten zelfs zo een diepe indruk achter, dat we hen een extra duwtje in de rug willen geven. In januari stellen we daarom naar jaarlijkse gewoonte onze ‘Grote Beren van Morgen’ voor, waarmee we acts met veel potentieel in de schijnwerpers zetten en doorheen het jaar wat nauwgezetter volgen.
Na twee succesvolle edities in Trix met onder andere BLUAI, Ão en Porcelain Id, nodigden we dit jaar opnieuw acht opkomende artiesten uit voor een interview. Daarvoor kozen we voor het eerst De Roma als decor voor enkele portretten door onze fotograaf Nathan Dobbelaere. Ouders, hou jullie kinderen thuis, want de vijfkoppige Gentse posthardcoregroep Dad Magic is begonnen aan een heuse veroveringstocht.
Hoe zouden jullie je project voorstellen aan iemand die er nog niet vertrouwd mee is?
Sven (Aerts, zanger): Ik zou het hardcore noemen, maar ik denk dat niemand echt weet wat dat dat juist is. En zeker niet als we namen moeten noemen. Je zal nooit een common ground vinden van wat de mensen kennen en wat niet. Je moet het gewoon eens meemaken. Dan zeggen ze wel: ‘Dat klinkt zo of zo’, maar ik vind het echt heel moeilijk om te beschrijven.
Sander (Mangelschots, gitarist): Ik zeg heel dikwijls dat het heel energieke hardcore-adjacent muziek is, omdat het wel wat afwijkt van de klassieke hardcorelijnen. Het heeft echter wel heel veel weg van de old school hardcore spirit, of het bevat toch wat elementen die daarin zitten. We hebben ook heel veel referenties en luisteren bijvoorbeeld zelf naar bands als Drug Church, Touché Amouré en Title Fight, die ook allemaal de scheidingslijn bewandelen van ‘is het nog hardcore, emo, posthardcore of hardcorepunk?’.
Sven: Het is altijd moeilijk met genres. Dat is zo’n strijd… Ik denk dat het jaar 2013 wel interessant is, omdat ik de indruk heb dat alles dat wij goed vinden uit dat jaar komt.
Sander: Je ziet nu juist ook een hele wave aan bands die recent ontstonden, bestaande uit mensen die in 2013 naar dat soort platen luisterden. En ik zie onszelf daar ook wel in.
Wat zijn de basiselementen van jullie muziek? Welke elementen komen vaak terug?
Antoon (Van Ryckeghem, drummer): Spaghetti!
Sander: Antoon runs on carbs! Meestal hebben we een stevige basis of een element dat harder klinkt, wat op zijn beurt een beetje omvergeworpen wordt door een meer melodische lijn, of door iets dat out of its place voelt doordat we het heel poppy te maken. En dat zonder dat er per se compromissen gesloten moeten worden om het minder hard te maken. Dat is zo’n beetje wat we proberen.
Daan (Swinnen, gitarist): Het is eigenlijk altijd iets hards, iets catchy en iets melodisch met elkaar gemixt, om dan hopelijk een vierde nieuw item te krijgen.
Sven: En dan zit daar nog een vocal over die ook wel wat bepalend is. Want als je een cleane vocal hebt, dan ga je een volledig ander genre in…
Antoon: …maar dan zouden we wel cashen.
Sam (Hermans, basiste): We hebben een aantal nummers die heel toegankelijk klinken en ook heel poppy zijn. En als we daar dan de vocals over zetten, wordt dat meteen gecounterd. Het zijn alle elementen die een geheel vormen.
Sander: Ik zie heel veel van onze nummers een beetje als een middle ground van de muziek waar we zelf graag naar luisteren. Daan houdt bijvoorbeeld heel veel van harde hardcore, terwijl Antoon eerder houdt heel van skramz; iedereen houdt natuurlijk van nog heel wat andere genres, maar ik stel het even simplistisch voor. Maar dus: uit iedere smaak komt wel iets terug, zodat het voor iedereen leuk blijft.
© Nathan Dobbelaere
Hoe is jullie project ontstaan?
Sander: Initieel hebben Daan en ik op mijn zolder een aantal nummers gemaakt. Dat waren ietwat emo-achtige nummers, met wat hardcore erin gesprenkeld. Dat is nu twee jaar geleden. We fantaseerden toen ook om er een band rond te bouwen. Sam zat al in onze vriendengroep en ze heeft dan bas leren spelen, zodat ze bij ons kon komen spelen. Dan hebben we heel lang gezocht naar een drummer en vervolgens ben ik Antoon ‘s ochtends vroeg op de Vlasmarkt tegengekomen.
Antoon: Ik had toen al even niet meer gespeeld omdat mijn repetitiekot in Gent was gesloopt, en mijn coverbandje waar ik in speelde, was gestopt. Dus ik had niets meer voor handen. Maar dan kwam ik Sander tegen, waarna hij mij de eerste demo’s doorstuurde. Het eerste wat in mij opkwam was: ‘Oh, dat ga ik niet doen. Dat kan ik niet meer.’ Maar hij is toch blijven pushen en dan heb ik uiteindelijk toegezegd.
Sander: Dan waren we nog op zoek naar een zanger. En ik wist al een tijdje dat Sven graag met een hardcoreproject wilde beginnen. We zijn al langer bevriend en Sven ging altijd mee met mijn vorige band. Tijdens Covid hebben we eens ‘s middags op een bankje pintjes zitten drinken dat het niet meer schoon was, en in dat gesprek kwam voor dat Sven een hardcoreband wilde starten. Hij had alleen nog geen ervaring. Hij is dan bij ons komen proberen en dat klikte meteen. En dan zijn we zo vrij snel van start gegaan.
Sven: Ik denk dat het nu een jaar geleden is dat we samen voor het eerst gerepeteerd hebben.
Daan: We hebben een heel harde DIY-vibe. Sommige bands komen samen omdat dat megagetalenteerde mensen zijn, die dan daaruit iets beginnen te maken. Wij hebben daarentegen echt een mindset van: ‘Oké, dit willen we doen.’ En dan beginnen we met zoeken naar de tools om dat ook effectief waar te maken; dat gaat van het zelf maken van onze art tot de productie van onze ep, we hebben daarbij zelf heel veel in handen genomen. Wij komen met een idee om het dan al groeiend in te vullen, in plaats van omgekeerd te denken.
Sander: Het voorbije jaar heeft dat al goed gewerkt, want iedereen is heel hard gegroeid.
Hoe is de sound van het project geëvolueerd? En waar gaat de muzikale reis naartoe?
Sven: Sinds de vocals over het geheel kwamen, zijn we harder gaan klinken
Antoon: Voordat Sven bij de band zat, was Dad Magic meer een emoproject. Nu liggen al die oude nummers in de vuilbak.
Sander: Als er nog geen vocals zijn, moet de instrumentatie het nummer boeiend houden. Nu er zang is, kan je ruimte maken voor vocals, waardoor je tijd en ruimte hebt om het nummer an sich harder te maken. Bij de emonummers die we eerst maakten, was het eerder zo dat je iets zou moeten inpassen.
© Nathan Dobbelaere
Wat zijn tot nu toe jullie grootste mijlpalen in jullie bestaan?
Sander: Onze muziek echt uitbrengen, want vanaf dan had ik ook het gevoel dat we echt iets aan het doen zijn. We zijn niet meer zomaar aan het hobbyen.
Sam: In het begin had ik heel hard het gevoel dat je elke week samenkomt en repeteert, en gewoon denkt van: ‘We zijn een paar vrienden die wat onnozel doen en muziek maken.’ Dat is nu weggevallen. Het is serieuzer nu.
Sven: We hebben kleine groeperingen van showtjes gehad. In april een paar shows en dan nu rond oktober en november. En die periode voelde gewoon zo plezant… Het was telkens uitkijken naar de volgende shows. Het plezier dat je daaruit haalt, is voor mij de grootste mijlpaal. Bij een release is het tof dat je je muziek aan mensen kan laten horen, maar voor mij is de grootste mijlpijl echt het plezier vinden in het willen blijven verdergaan.
Sander: Die run van shows in oktober en november was nog dat extra stapje leuker voor ons. Je voelde enerzijds dat we zelf pakken beter waren en heel zelfverzekerd op het podium stonden, en anderzijds kenden de mensen in de zaal de nummers.
Antoon: Mensen kwamen ook echt kijken naar ons en kochten merch. En dat vind ik wel heel chic.
Sam: Of mensen die je muziek meezingen, dat vind ik persoonlijk crazy.
Zijn jullie in het afgelopen jaar ook obstakels tegengekomen?
Antoon: We zijn wel wat obstakels tegengekomen, maar ik zal het nu even uitdrukken in corporate language: ik zie dat niet als obstakels, maar als uitdagingen. We hebben ook mindere shows gespeeld, maar dat is meer een persoonlijk obstakel dan een echt groepsobstakel. Wat wel soms een groepsobstakel was, was de tijdsdruk die we onszelf oplegden.
Sven: We wilden harder blijven gaan, maar eigenlijk hadden we ook eens rust moeten nemen. En dat heeft nu zoveel deugd gedaan.
Daan: Het opnameproces was een uitdaging omdat we heel veel zelf hadden opgenomen. We hadden onszelf, zoals Sven ook al zei, best veel tijdsdruk opgelegd en de lat daarnaast ook heel hoog gezet. We wilden dat de ep klonk als iets nieuws, iets wat onze visie en muziek representeerde. Ik denk dat je in het uiteindelijke afgewerkte product ook wel hoort dat er heel veel bloed, zweet en tranen inzitten. We hebben in nummers die al af waren geknipt; nummers waar al hard aan was gewerkt, omdat we echt voor kwaliteit wilden gaan. Dat zie ik zelf dan ook als een van de moeilijkste, maar ook meest rewarding periodes die we tot nu toe al hebben gehad.
Sam: We proberen ook altijd lief te zijn voor elkaar. We hechten heel veel belang aan elkaar. Als er iemand aangeeft dat het even niet gaat, dan wordt daar ook rekening mee gehouden. Iedereen van ons heeft al zo’n moment gehad en dat maakt het ook een pak aangenamer en makkelijker om die moeilijke momenten iets beter te plaatsen en daar ook gewoon mee verder te gaan.
Jullie hebben al aangehaald dat jullie veel DIY doen. Maken jullie dan ooit wel gebruik van externe input?
Sander: Het schrijfproces is wel echt enkel van ons. Ook in het productieproces hebben we de eerste stappen volledig zelf gezet. De gitaar en basgitaar hebben we zelf opgenomen, zodat we ze in de studio konden re-ampen. Aan die gitaaropnames hebben we zoveel takes en dagen gespendeerd op mijn zolder. In Penthouse Studio hebben we dan de drums en de vocals opgenomen, en hebben we zes à acht lagen opnieuw door de amps laten rennen.
Antoon: Als ik denk aan externe hulp, denk ik ook wel aan het inschakelen van onze nauwste vrienden, die we de nummers lieten horen zodat ze een mening konden geven en wij bijgevolg de eerste single konden kiezen. Zelf is dat wat moeilijker om in te schatten, omdat je aan ze allemaal wel waarde hecht.
Sam: We hebben alles bij wijze van spreken al duizend keer gehoord.
Als je het afgelopen jaar in een woord zou moeten beschrijven, wat komt er dan in jullie op?
Sam: Intens.
Hoe kijken jullie naar 2024? Wat zijn de ambities?
Sander: Meer!
Antoon: We willen meer shows spelen, meer muziek uitbrengen, meer mensen overtuigen van hoe fantastisch we wel niet zijn…
Daan: Opnieuw opnemen is een hele grote ambitie. We zitten klaar om daar echt nog verdere stappen in te zetten.
Sven: En naar het buitenland beginnen kijken. We hebben nog maar één show in Nederland gespeeld, dus nog wat shows in Nederland erbij zou tof zijn. Of ook eens een weekendje naar Duitsland. België is ook maar België, en ik denk dat er in het buitenland nog heel veel avonturen op ons liggen te wachten.
Antoon: We willen ook oprecht eens gaan touren in 2024. We willen elkaar na een week beu gezien zijn.
En merken jullie al dat er reactie uit het buitenland komt op jullie muziek?
Sander: In Nederland hebben we effectief een booker. Die is ons effectief actief aan het vertegenwoordigen daar. In Duitsland hebben we een aantal losse contacten van mensen die enthousiast zijn en die met ons verdere stappen willen bekijken.
Antoon: Na de show in Nederland hebben we ook effectief goede feedback gekregen.
Zijn er concrete dingen waar jullie naartoe willen werken?
Sven: Begin dit jaar een nieuwe single, met daaropvolgend een ep ergens in maart.
Wat is jullie ultieme droom?
Antoon: Stel je voor dat we Outbreak headlinen?
Sam: Dat wilde ik ook zeggen!
Sander: Iets dichter bij huis denk ik aan Ieperfest.
Sven: Ik wil shows spelen waarbij je merkt dat mensen er iets aan hebben. Of dat nu in een kleine zaal of een grote zaal is, ik wil dat mensen met je voelen.
Daan: Als ik dan op lange termijn mag denken, dan hoop ik dat we meerdere releases op rij onze sound kunnen uitdiepen en echt kunnen doorgroeien tot iets unieks; iets wat niet te vergelijken valt met andere dingen. Ik zie dat als een lange termijn groeiproces.
Sander: Nu tijdens het schrijfproces zijn we actief aan het denken van: ‘Wat is voor de volgende release en wat is voor hierna?’.
Daan: We denken wel echt anderhalf jaar op voorhand.
Fan van Dad Magic? Volg hen op Facebook, Instagram en Spotify.
De Grote Beren van Morgen 2024
Maandag 1/1 – Dressed Like Boys
Dinsdag 2/1 – ISE
Woensdag 3/1 – STEVE
Donderdag 5/1 – Dad Magic
Vrijdag 6/1 – Fat Dog, Elmiene, Picture Parlour, mary in the junkyard en HotWax
Maandag 08/01 – Eosine
Dinsdag 09/01 – MAVEE
Morgen ontdek je de volgende ‘Grote Beer Van Morgen 2024’
Foto’s door Nathan Dobbelaere
Interview door Niels Bruwier
Neergeschreven door Simon Meyer-Horn
Speciale dank aan De Roma
