De kans dat je sinds midden jaren 00 al eens de dansbenen gestrekt hebt op een nummer van het Franse danceduo Justice, is relatief groot. “D.A.N.C.E.“, maar vooral de remix van “We Are Your Friends” vonden toen (én later) meer dan terecht hun weg naar menig mengpaneel. Gesteund door het label van Ed Banger brachten de twee kompanen in 2007 hun alomgeprezen debuutalbum Cross uit. Hun ruwere sound deed de grenzen tussen dance en rock vervagen en dit bracht hen al snel op de podia van verschillende grotere festivals.
Dankzij opvolger Audio, Video, Disco uit 2011 werden Gaspard Augé en Xavier de Rosnay gevestigde waarden binnen de elektronischemuziekwereld en werden hun nummers intussen zelf ook gretig geremixt door concullega’s. Derde album Woman volgde een vijftal jaar later, maar liet een minder diepe indruk na. De twee Fransmannen brachten in tussentijd nog wel enkele livealbums uit, maar op écht nieuw werk was het dus al even wachten.
En plots was daar begin dit jaar die teaser van “One Night/All Night” met de vocals van niemand minder dan Tame Impala-bezieler Kevin Parker. Dat Justice destijds ooit weigerde om een remix te maken van diens nummer “Elephant” – omdat het van mening was dat het onmogelijk was om het origineel te verbeteren – hield beide artiesten niet tegen om nu wel samen in de studio te kruipen en aan nieuw materiaal te werken. De uiteindelijke release van het heerlijk dansbare, catchy nummer werd gecombineerd met het beukende en ruwere “Generator“, waardoor de lat voor een sterk gevarieerde plaat meteen hoog werd gelegd.
Justice nam een goede vier jaar de tijd om te schrijven en te sleutelen aan nieuw materiaal en naar eigen zeggen was het enige discussiepunt in die periode het al dan niet gebruiken van bongo’s op het derde nummer van het album “After Image”. De Rosnay won het pleit en de bongo’s haalden het eindresultaat niet, maar de gaststem van Rimon geeft het nummer gelukkig voldoende cachet om te kunnen bekoren. Na een sterk begin van de plaat krijgen we met “Dear Alan” een iets minder sterke song voorgeschoteld, maar het stevige “Incognito” maakt dit vervolgens ruimschoots goed. Wanneer de synths in combinatie met pompende bassen hun werk doen, krijg je climax na climax te verwerken en is Justice duidelijk op zijn best.
Dat de tracklist nog voor het beluisteren van het album tot de verbeelding sprak, heeft Hyperdrama te danken aan de mooie gastbijdrages. Hoewel Justice in het verleden zelden tot nooit beroep deed op andere artiesten, leek het ditmaal niet te beroerd om zijn nummers naar nieuwe hoogtes te duwen door de juiste stemmen te selecteren om de eigen sound zowaar nog beter in de verf te zetten. Zo krijgen we eerdergenoemde Kevin Parker maar liefst tweemaal te horen, maar zijn het misschien de samenwerkingen met Connan Mockasin en Thundercat die nog meer in het oog springen.
Mockasin maakt deel uit van een (relatief) rustpunt op de plaat waarbij de diepe stem van de Nieuw-Zeelander ons op “Explorer” even meeneemt naar andere sterrenstelsels. Dit kan allerminst gezegd worden van de bijdrage van Thundercat op “The End”, toepasselijk ook het laatste nummer op de langspeler. Na een stevige instrumentale intro, waarin we zowaar gabberinvloeden menen te herkennen, nemen de vocals de bovenhand en vindt dit nummer een heerlijk evenwicht tussen stevigere elektronica en meeslepende beats. Een meer dan waardige afsluiter van een intrigerende plaats.
Dankzij de indrukwekkende doorbraak destijds lagen de verwachtingen steevast hoog voor Justice, maar op Hyperdrama worden ze meer dan ingelost. De verrijking van een al indrukwekkende sound, in combinatie met de toevoeging van de juiste samenwerkingen, zorgt ervoor dat we dit album minstens op gelijke hoogte kunnen plaatsen als klassieker Cross. Dat de liveperformances ook altijd iets zijn om naar uit te kijken, bewezen beide heren de afgelopen twee weekends op Coachella; iets dat overigens ook verder duidelijk zal worden op een uitgebreide tour verder dit jaar.
Wie de Franse knoppentovenaars dichtbij huis aan het werk wilt zien, krijgt de kans op zondag 9 juni op Best Kept Secret of op zondag 21 juli op Dour Festival.
Ontdek “The End”, ons favoriete nummer van Hyperdrama, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
