De Grote Beren van Morgen 2024: STEVE

Het ontdekken van nieuwe muziek zit in het DNA van Dansende Beren en zorgt ervoor dat we bijna dagelijks nieuwe artiesten uit binnen- en buitenland in de schijnwerpers plaatsen. Sommige acts laten zelfs zo een diepe indruk achter, dat we hen een extra duwtje in de rug willen geven. In januari stellen we daarom naar jaarlijkse gewoonte onze ‘Grote Beren van Morgen’ voor, waarmee we acts met veel potentieel in de schijnwerpers zetten en doorheen het jaar wat nauwgezetter volgen.

Na twee succesvolle edities in Trix met onder andere BLUAI, Ão en Porcelain Id, nodigden we dit jaar opnieuw acht opkomende artiesten uit voor een interview. Daarvoor kozen we voor het eerst naar De Roma als decor voor enkele portretten door onze fotograaf Nathan Dobbelaere. De drie lawaaischoppers van STEVE (in het interview en de shoot vertegenwoordigd door bassist Daan Claes en gitarist Leonard Langbeen) maken het op de derde dag van het jaar alvast bont.

Hoe zouden jullie je project voorstellen aan iemand die er nog niet vertrouwd mee is?

Leonard (Langbeen, gitarist): Muzikaal is het een mix van noise rock en hiphop. We proberen met drie gewoon een zo gul mogelijke klank te maken, wat een grote uitdaging is gebleken.

Daan (Claes, bassist): Het is noise, punk en hiphop, en al die invloeden door elkaar met een vleugje boosheid door gemengd.

Leonard : Er zit inderdaad wel wat kritiek in.

Wat zijn de basiselementen van jullie muziek? Welke elementen komen vaak terug?

Leonard: De synths, ook al is dat er als laatste bijgekomen. Die elektronische component verweven met hiphop is een centraal iets in de muziek die we maken.

Hoe is jullie project ontstaan?

Daan: STEVE ontstond op PXL-Music tijdens het onderdeel ‘Bandproject’, een vak waarin je in een semester een show of een set moet voorbereiden van ongeveer twintig à dertig minuten. Je wordt dan eigenlijk willekeurig samen gezet met andere muzikanten uit je jaar. Jef, Leonard en ik werden toen samen gezet, en het heeft heel lang geduurd voordat we ideeën gevonden hadden wat aanvoelde alsof het iets kon worden. Toen we eindelijk onze sound vonden, werd het plots wel gemakkelijk om daarin verder te gaan. We hadden alle drie het gevoel dat we er iets mee konden doen.

Hoe is de sound van het project geëvolueerd? En waar gaat de muzikale reis naartoe?

Daan: Alles wordt vuiler en vuiler. Op dit moment zijn we heel hard aan het zoeken naar klankjes die eigenlijk op het randje zitten van het bruikbare.

Leonard: Het is eigenlijk heel simpel begonnen met drums, gitaren en bas, maar dat was te jolig en saai.

Daan: En dan zijn de synths erbij gekomen. Ik was al lang bezig met synths en elektronische muziek. Dat bleek te werken, maar toch miste er nog iets. Dan zijn we toch ook nog vocals beginnen toevoegen, en toen waren alle ingrediënten er zo ’n beetje. Nu blijven we daar eigenlijk op verder bouwen.

Zijn er artiesten waar jullie inspiratie uit putten op muzikaal of tekstueel vlak?

Leonard: Het is eigenlijk een mix van bekende en minder bekende dingen die het vermelden wel waard zijn. We horen regelmatig de vergelijking met Beastie Boys en gelijkaardige acts, maar ook in België zijn er redelijk veel bands waar we inspiratie uit halen. Een beetje van Shht zit er wel in.

Daan: Raketkanon! Hypochristmutreefuzz! En bij mij dan veel hiphop en old school, zoals MF Doom en al die dingen.

Leonard: Kameel eigenlijk ook nog wel een beetje. Dat is vooral een meter. Patrick Steenaerts (de gitarist van Kameel, nvdr.) was trouwens ook onze bandcoach bij dat onderdeel ‘Bandproject’.

En in welke mate heeft hij jullie dan geholpen?

Daan: Dat semester draaide rond funk en hij heeft ons toen funk leren spelen, maar dat werkte totaal niet. Toen we de funk een beetje overboord gooiden, heeft ook hij die switch gemaakt. Dat heeft er ook mee voor gezorgd dat het uiteindelijk wel gewoon tot een goed einde is gekomen.

Wat zijn tot nu toe jullie grootste mijlpalen in jullie bestaan?

Leonard: Rock Herk!

Daan: We hebben drie keer gespeeld tijdens de Gentse Feesten, een gekke week! We spelen op We Are Open in februari en dat we daar zo snel al mogen staan verbaast ons!

Leonard: We hebben dit jaar ook de editie van Jonge Wolven (een talentenwedstrijd op de Gentse Feesten, nvdr.) gewonnen.

Daan: Jammer genoeg net geen Sound Track, maar los daarvan hebben we al schone dingen op ons palmares staan.

Hebben jullie speciale plannen voor We Are Open?

Daan: We gaan gewoon een kloefer van een set hebben.

Leonard: Er gaan ook wel een paar nieuwe dingen in zitten.

Welke obstakels of uitdagingen kwamen al op jullie pad?

Daan: Voor ons is de grootste uitdaging op dit moment om alles gespeeld te krijgen met ons drie. En dan vooral al die switches maken. Leonard met zijn pedalen, Jef met de drums en ik met de vocals, bas en synths. Het is een hele lijst van switches en overgangen. ‘Als je dat knopje niet indrukt, dan werkt die overgang niet.’ Verder is het ook nog onze stijl vinden net als het schrijven. We hebben niet echt een baseline en kunnen overal naartoe gaan.

Wat is tot nu toe de mooiste fase of het mooiste moment geweest van jullie project?

Daan: Rock Herk was een hoogtepunt, zeker toen we de laatste twee nummers aan het spelen waren. Dat vond ik wel heel vet.

Leonard: Het meest memorabele vind ik eigenlijk KPM Cup. Dat is een skatewedstrijd in Hasselt tijdens de zomer. Een paar dagen voordien kregen we de vraag om te spelen in de Muziekgieterij in Maastricht op dezelfde dag als KPM. Dat was wel leuk om twee shows op een dag te spelen.

Daan: Misschien vond ik het meest memorabele wel hoe alles misliep in Gent met de Jonge Wolven. Mijn synths werkten niet meer tijdens een nummer: die speelden gewoon een noot. En hoe we daar dan gigantisch hard de dieperik in zijn gegaan.

Leonard: Ik zei tegen Daan dat ik de synths wel zou fixen, maar dat ging niet. Dat was het moment in de set waarop Daan in het publiek duikt voor een intermezzo. Ik had zoiets van: ‘Ik zal wel teken doen als het terug in orde is, dus blijf die mensen entertainen.’ En dan heb je je bas nog meegenomen…

Daan: … Mijn bas is ook op de grond gevallen, en tot overmaat ook nog eens kapot gegaan.

2023 ligt alweer achter ons. Hoe zouden jullie de afgelopen 365 dagen beschrijven?

Leonard: Snel. Alles gaat zo snel. Veel kansen gekregen. Veel kunnen spelen. Veel stappen kunnen zetten. Veel nieuwe nummers. Dus het is gek dat dat allemaal in een jaar was.

Daan: Snel, hard en nieuw!

Wat zijn jullie ambities voor het komende jaar?

Leonard: Tot nu toe hebben we twee singles uitgebracht, maar het is tijd voor een eerste ep.

Daan: We zijn al aan het opnemen!

Leonard: Qua liveshow switchen we voorlopig nog heel veel en proberen we te zien wat er werkt. Vaak komen we dan tot de conclusie dat een nummer eruit moet of we vervangen het gewoon door iets nieuws. Meestal spelen we dus nooit twee dezelfde shows na elkaar, tenzij ze in dezelfde week zitten. Nu willen we wel werken aan set door aan pa-repetities te doen, om zo tot iets te komen dat tot iets groters kan uitgroeien.

Wat is jullie ultieme droom met STEVE?

Daan: Dat weet ik eigenlijk niet. Misschien wel een stempel drukken op de Belgische muziekscene, of om de noise-undergroundscene een beetje te verkennen en te zien waar dat ons heenbrengt. We moeten nu nog niet shooten om binnen twee jaar op de Main Stage van Rock Werchter te staan. Dat hoeft ook niet.

Leonard: Ik hoop dat het gewoon blijft gaan. STEVE is wel een belangrijk iets geworden in ons leven.

Daan: Voor mij is dat ondertussen al bijna een soort van job, of toch op basis van de hoeveelheid tijd die we erin steken, maar dan zonder de vervelende dingen van een job. Ah, nu weet ik wel wat het doel is: zodanig veel kunnen spelen, dat we niet moeten werken.

Fan van STEVE? Volg hen op Facebook, Instagram en Spotify.

De Grote Beren van Morgen 2024

Maandag 1/1 – Dressed Like Boys
Dinsdag 2/1 – ISE
Woensdag 3/1 – STEVE
Donderdag 5/1 – Dad Magic
Vrijdag 6/1 – Fat Dog, Elmiene, Picture Parlour, mary in the junkyard en HotWax
Maandag 08/01 – Eosine
Dinsdag 09/01 – MAVEE
Morgen ontdek je de volgende ‘Grote Beer Van Morgen 2024’