Metallica @ Johan Cruijff ArenA (set 1): Koning metal aan de macht!

© CPU – Toon Miermans (archief)

Na twee verschroeiende headlineshows op Pinkpop en Rock Werchter vorige zomer maakt Metallica alweer de oversteek naar het Europese vasteland. De absolute koningen van het metaluniversum pikten Amsterdam uit voor de wereldpremière van de M72-wereldtournee. Met een nagelnieuwe productie en een dubbelalbum palmen de vier Bay Area-thrashers de Johan Cruijff ArenA tweemaal in. Fans wereldwijd moesten echter diep in de buidel tasten om voor dit evenement een goede plek te bemachtigen. De inflatie indachtig is het geen wonder dat er voor beide avonden nog een heleboel zitplaatsen beschikbaar bleven. Desalniettemin zou Metallica, Metallica niet zijn als er over elk detail strategisch nagedacht is. Van een eenvoudige rebranding op hun Linktree tot merchandise in alle formaten, de mastodont zet het lot altijd buiten spel.

Los van de verkoopscijfers heeft Metallica ook een hart voor muziek. De band kocht onlangs een vinylperserij en drummer Lars Ulrich maakt voor Apple Music een ongecensureerde radioshow. Zodoende is de groep goed op de hoogte van welke gitaarbands er potentieel hebben. Openen voor Metallica is dus geen packagedeal of handelsovereenkomst. De eerste act van de avond was Mammoth WVH. Dat is de band rond Wolfgang Van Halen (zoon van) en die maakt melodieuze hardrock. Vorige maand verscheen de single “Another Celebatrion at the End of the World” en ondertussen wordt er ook werk gemaakt van de tweede langspeler. Desalniettemin blijft openen voor Metallica een vergiftigd geschenk. Mammoth WVH werd niet door de band zelf stiefmoederlijk behandeld, maar eerder door de fans die enkel voor hun helden kwamen. Gevolg is dat de rockers voor zichzelf moesten spelen en daar slaagden ze min of meer wel in. Het blijft immers een machtig gegeven om je eigen muziek te horen weerklinken door een reusachtige PA. De LED-schermen draaiden weliswaar nog niet op volle toeren, waardoor we niet alles duidelijk konden zien. Toch vloog het eerste halfuur van de avond voorbij als een amusant gegeven. Of Mammoth WVH hier had gestaan zonder Van Halen jr. laten we voor de goede orde in het midden.

Mammoth II komt uit op 4 augustus. De release wordt zelfstandig gepromoot in Patronaat (02/06) en in Poppodium 013 (03/06) als support van Alter Bridge. De Belgen kunnen naar Graspop Metal Meeting (15/06).

Vervolgens mocht Architects komen laten zien hoe het als metalcoregroep de AFAS Live en Lotto Arena eerder wist uit te verkopen. Artistiek kende de band betere tijden. the classic symptoms of a broken spirit is niet alleen een saaie titel, ook de nummers boden weinig meerwaarde aan hun straffe discografie. Niettemin was het verschil tussen Architects en Mammoth WVH immens groot. De Britten zagen het als hun verdomde job om de Amsterdamse galmbak klaar te stomen voor een uur en 45 minuten aan onvervalste Bay Area-metal. Frontman Sam Carter had fysiek ook wat weg van Slipknots Corey Taylor en deed alsof het publiek louter voor hem kwam. De man geneerde zich geen seconde en paradeerde bronstig heen-en-weer over het 360°-podium. Gevolg is dat hij hier en daar een verdwaalde vuist in de lucht kreeg en zijn band enige bekendheid bijbracht. Dat de nieuwe songs niks schokkends teweegbrachten, begrijpen we. Helaas gebeurde er bij “Doomsday” ook niet veel en was het een beetje pijnlijk om te zien dat Architects bij velen geen belletje deed rinkelen. Daartegenover mocht de metalcoregroep gretig proeven van het stadiongevoel en dat smaakte duidelijk naar meer.

Naast Mammoth WHV zien we Architects 17 juni terug op Graspop Metal Meeting. Deze dag met o.a. Slipknot, Parkway Drive, Pantera en Rancid is al een tijdje uitverkocht (incl. VIP-tickets). Inschrijven voor de wachtlijst doe je hier.

Nadat Architects het podium verliet, zag Metallica zijn kans schoon om alle aanwezigen te informeren over hun Liquid Death Mountain Water. De obligatoire reclamevideo’s waren op den duur tenenkrullend, maar wanneer er fanfoto’s van de namiddag werden geprojecteerd, begon het toch te kriebelen. “It’s a Long Way to the Top (If You Wanna Rock ‘N’ Roll” en “The Ecstasy of Gold” deden de arena onmiddellijk huiveren. Toen Metallica zijn vuurdoop aftrapte met “Orion” voelden we de levensvreugde van vijftigduizend neuzen die allemaal in dezelfde richting stonden. Hammett, Hetfield, Trujilo en Ulrich mogen dan wel al 41 jaar actief zijn, dat betekende niet dat ze daardoor feilloos speelden. Verkeerde tempowisselingen of te lange gitaarstukken waren schering en inslag. Het excuus van een nieuw podium en tournee brachten ergens begrip op, al was het nu ook niet dat Metallica’s huidige opstelling enorm veel verschilde van de Hardwired… to Self-Destruct-zaaltournee.

Afgezien daarvan was de setlist enorm goed gedoseerd met tracks uit alle albums die Metallica’s carrière een populariteitsboost gaven. Bij de vorige tournees werd Hetfield online smalend vergeleken met de leeuw van The Wizard of Oz. Rehab had hem duidelijk goed gedaan, want met zijn gebronsde huid en grijze piekharen loodste hij als een “King Nothing” op zijn ijzeren troon de drie overige horsemen door het slagveld. Welk album er telkens onder de loep werd genomen, was afhankelijk van de spectaculaire lichtshow. Tijdens de livedebuten van “Lux Æterna”, “Screaming Suicide” en “Sleepwalk My Life Away” schoten de bliksemlichtachtige stralen pijlsnel uit de lichtkoppen. Bovendien werd er ook tot in de puntjes nagedacht over de overige podiumattributen. Zelfs de microfoons en Ulrichs drumstel waren gekleurd volgens de huisstijl van 72 Seasons. De echte bliksemschichten kwamen daarentegen pas tevoorschijn toen “Ride the Lightning” de arena splijtte.

Vervolgens werd het soms akelig om te zien dat oud materiaal weinig tot geen beweging veroorzaakte. Dat zoiets op een festival gaande is, snappen we. Op een wei van tachtigduizend personen is immers niet iedereen vertrouwd met een uitgebreide discografie als die van Metallica. In plaats van te smeken om enige vorm van interactie laat Metallica echter alles organisch gebeuren. Tijdens de powerballade “Nothing Else Matters” vlogen de flikkerende smartphones dan weer spontaan de lucht in. “Sad But True” blijft deze track een vreemde eend in de bijt, maar dat maakt ze niet per se minder tijdloos. Kort daarna werd er terug hard van leer gegaan met een integrale uitvoering van “Battery”. Toen Hetfield vroeg of we nog allemaal in leven waren, was het antwoord volmondig ‘ja’. De man zal nooit nog de meest originele bindteksten uit zijn mouw schudden, maar daarom voelden we ons vanavond niet minder dan een koning.

Wanneer we ons afvroegen of er nog een beetje vuur mocht zijn, werden we op ons wenken bediend. “Fuel” uit het destijds verguisde Reload stak geheel onverwachts de boel in de fik. Met een heerlijke ninetiesgroove, die we te danken hebben aan Trujilo’s baslijnen, kon het metalfeest niet op. Vanaf dan werd het glashelder waarom Metallica de onbetwistbare heerser is van zijn genre. “Seek and Destroy” en culthit “Master of Puppets” waren één ellenlange ode aan het tijdperk dat jeansvestjes, bandana’s en gestikte patches meer dan een vestimentaire keuze waren. Metal is tot op de dag van vandaag een levensstijl die ook in een commercieel circuit kan gedijen. De korte peptalk nadien had echter niet gehoeven. Het zou ons verbazen moesten er mensen in de arena aanwezig zijn geweest die Metallica 39 jaar geleden voor het eerst zagen in Zwolle. Dat terzijde legde het viertal de lat wederom hoog voor zichzelf. Nu dat de productie en de eerste setlist gekend zijn, is het namelijk geen fysica om voorzichtig te voorspellen hoe de tweede avond er zal uitzien.

Metallica speelt zaterdag 29 april zijn tweede unieke set. Om 14u30 spelen de Gentenaren van Ramkot een gratis opwarmshow in foyer van de Ziggo Dome. De tweede concertavond start om 18u met Ice Nine Kills en Floor Jansen van Nightwish. De laatste zit- en exclusieve snakepitplaatsen zijn hier beschikbaar.

Facebook / Instagram / Website

Setlist:

Orion
From Whom the Bell Tolls
Holier Than Thou
King Nothing
Lux Aeterna
Screaming Suicide
Fade to Black
Sleepwalk My Life Away
Nothing Else Matters
Sad But True
The Day That Never Comes
Ride the Lightning
Battery
Fuel
Seek & Destroy
Master of Puppets