Metallica @ Rock Werchter 2022: Scheurende recordhouders

‘Rock Werchter’ en een ‘gedurfde programmatie’, het zijn twee begrippen die we zelden samen in de mond nemen. Ongeveer dertig jaar geleden deed de organisatie iets dat toen ongezien was. In de nasleep van The Black Album mocht Metallica als eerste metalband ooit een mainstreamfestival headlinen en doorbrak daarmee alle grenzen. Zeven jaar na de laatste passage zou iedereen steen en been klagen, moesten James Hetfield, Kirk Hammett, Lars Ulrich en Robert Trujilo Werchter niet in hun tourschema hebben gezet. Op de tweede dag van Rock Werchter was dit dan ook de absolute headliner. De show was goed voor zestien snoeiharde tracks waarmee het instituut voor de negende keer in Werchter aantoonde waarom metal geen rariteit is in de hedendaagse popmuziek.

Door de last minute annulering mocht Metallica twintig minuten vroeger beginnen aan zijn show, al gebeurde dat eigenlijk niet. Eerst was de band een tiental minuten te laat waarna eerst nog de gekende introtrack passeerde. Uiteindelijk verscheen de band iets voor elf uur op het podium om dan met “Whiplash” meteen stevig van jetje te geven. Na hun annulatie van een show in Zwitserland eerder deze week, werd meteen duidelijk dat corona niet al te zwaar inhakte op de band, want ze hadden er erg veel zin in. Met heerlijke solo’s en knappe energie werd meteen duidelijk waarom Metallica nog zo geliefd is bij het grote publiek.

Toch kon dat grote publiek niet alles appreciëren wat de band hier vandaag serveerde. Waar de echte fans al sinds de middag vooraan op post waren, was het verder op de weide toch wat twijfelachtiger. Die twijfel werd meteen weggespoeld toen “Enter Sandman” als derde op de setlist voor een eerste streepje herkenning zorgde. Het is duidelijk dat The Black Album nog steeds het album is dat moet zorgen voor herkenbaarheid en sfeer, want ook bij “Wherever I May Roam” en “Sad but True” kon het publiek zijn hart luchten en volledig meedoen met alles wat Metallica op het podium serveerde.

We merkten weliswaar op dat voor velen twee uur aan stevige gitaren en riffs iets te veel is. De weide liep langzaam, maar zeker een beetje leeg en dat was volledig onterecht. Metallica is een steengoede band die met krachtig gitaarwerk voor kwijlende fans zorgt. Hierdoor was het soms jammer dat Metallica af en toe voor wat trage intermezzo’s moest zorgen. Zo zagen we plots een vogel vliegen die “For Whom the Bell Tolls” moest inleiden en kregen we nog wat meer donkere visuals te zien om de zoveel nummers. Het haalde de schwung wat uit de set en het was daardoor ook niet verwonderlijk dat James Hetfield zich op een bepaald moment afvroeg waarom iedereen zo stil was.

Gelukkig had de band een verrassend laatste uur voor ons in petto dat eigenlijk in gang werd geschoten met “Nothing Else Matters”. De metalballad bleek voor vele stemmen een ideaal moment om die nog eens zo luid mogelijk boven te halen en vanaf dan gingen de visuals ook een stapje omhoog. Waar in het begin vooral meerdere kubussen wat licht gaven, dook daarna vuur en vuurwerk op. Vooral bij “Moth Into Flame” was het alsof we naar een show van Rammstein aan het kijken waren. Deze song bleek ook de enige van de meest recente plaat te zijn, maar blendde wel perfect in het geheel en lijkt nu al een klassieker te zijn.

Met “Seek & Destroy” werd de set van Metallica naar een gierend hoogtepunt gebracht waarbij Kirk Hammett nog eens aantoonde wat voor een straffe gitarist hij wel niet is. Ook hier werden de details in de visuals nog maar eens benadrukt met oude tickets van Metallica shows in België op de display. Leuk dat de band voor iedere show ook nieuwe beelden bedenkt, dat toont aan dat ze echt bezig zijn met hun fans en voor iedereen een unieke show willen serveren. Dat vertelde James Hetfield dan ook meerdere malen, want voor hem was iedereen in Werchter deel van de Metallica-familie.

Met een bisronde om U tegen te zeggen, wist Metallica toch nog iedere twijfelaar over de streep te trekken. “Damage, Inc.” mocht nog eens aantonen waarom ze nog steeds straffe thrashmetal kunnen spelen en “One” was dan weer een epische song die voor vuurwerk en lasers zorgde. Uiteindelijk was het de uberklassieker “Master of Puppets” dat het feestje compleet maakte en nadien bleef die ‘MASTER’ nog heel de avond in je hoofd spoken. Ook hier maakte de band gebruik van het volledige podium, inclusief de zogenaamde snakepit, om zo dicht mogelijk bij iedere fan te geraken en dat charmeerde wel.

Nadien werd iedereen dan ook nog eens uitvoerig bedankt, waardoor we allemaal de liefde van Metallica voor Rock Werchter voelden. Het was een metalshow volgens het boekje met heel wat spektakel, prachtige visuals en natuurlijk monsterlijke gitaarsolo’s. Dit alles met een James Hetfield die goed bij stem was en zijn herkenbare ‘yeahs’ overvloedig liet vloeien. Toch hadden er iets minder intermezzo’s in het geheel mogen zitten en bleken de minder gekende songs iets te veel voor de echte fans, maar ook dat moet er natuurlijk zijn. Metallica is met andere woorden niet enkel een instituut, maar gewoon een band waar je altijd op kan vertrouwen.

Alle recensies van Rock Werchter 2022 lees je hier.

Setlist:

Whiplash
Creeping Death
Enter Sandman
Ride the Lightning
No Leaf Clover
Wherever I May Roam
Sad but True
Dirty Window
Nothing Else Matters
For Whom the Bell Tolls
Moth Into Flame
Welcome Home (Sanitarium)
Seek & Destroy

Damage, Inc.
One
Master of Puppets

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!