Nabeschouwing Rock Werchter 2023: Een nieuw hoofdstuk

De teerling is geworpen, de festivaldagen in Werchter zijn geteld. De weide aan de Haachtsesteenweg werd afgelopen weekend weer vier dagen lang gezegend met heilige muziek, dit jaar in een volledig nieuw jasje. Een nieuw logo, een nieuwe branding en zelfs een paar uithoeken van het festival die, inclusief de podia, fris stonden te blinken in het zonlicht. Nu ja, als de zon tevoorschijn kwam dan toch, want Rock Werchter kreeg tussen twee hittegolfjes in af te rekenen met een paar regenachtige dagen. Maar dat kon de pret gelukkig niet bederven, want afgezien van enkele ongemakjes en frustraties mag de organisatie, zeker op muzikaal vlak, terugblikken op een vrij tot zeer sterke editie.

In tegenstelling tot wat je zou verwachten, was de muziek afgelopen jaargang niet het drukst besproken onderwerp. Rock Werchter pakte namelijk uit met een splinternieuwe The Barn; een festivaltent die dat etiket eigenlijk niet meer verdiende. Een compacte versie van het Sportpaleis is misschien een betere beschrijving. Hoewel het tweede grootste podium van het festival met zijn bredere tribunes ruimer aanvoelde, was er met een capaciteit van om en bij de 20.000 toeschouwers slechts evenveel plaats als in haar equivalent van vorig jaar. Dat in tegenstelling tot de naam en faam van de bands en artiesten die het podium bestegen. Gevolg: veel mensen stonden met regelmaat lang op voorhand voor rode verbodskruisjes boven de ingang, wat leidde tot chaos en frustraties bij zowel organisatie als festivalgangers.

De problemen begonnen al op donderdag toen Charlotte de Witte voor een eerste volksverhuizing zorgde en ze werden nog een tikkeltje groter toen Editors de dag erna The Barn afsloot. De teleurstelling bij het publiek dat niet bij de gelukkigen hoorde, laaide hoog op. Zij voelden zich verraden omdat ze tot 300 euro betaald hadden om een concert van hun favoriete band vanop een scherm op een grasweide te volgen. Ergens is het zeker te begrijpen. De organisatie speelde kort op de bal en zorgde in de nacht van vrijdag op zaterdag voor een extra groot scherm en riep in een statement op om vroeger naar The Barn te trekken als je een artiest écht graag wilde zien. Een uitspraak waarmee ze, samen met de media-aandacht, de kritiek ongewild nog groter maakte. Het grote probleem is dat het Rock Werchter-publiek tegenwoordig net iets te veel betaalt om nog aan de Main Stage te blijven hangen om enkel daar de bands te checken. Iedere bezoeker wil waar voor zijn geld, waardoor ook meer acts worden bekeken en de tenten dus ook drukker worden bezocht dan ooit tevoren.

Fred again.. zorgde al van zaterdagnamiddag voor chaos, doordat fans zijn set voor geen geld wilden missen. Uren op voorhand was het al drummen voor een plekje, met paniek, flauwvallende mensen en zelfs mensonterende omstandigheden tot gevolg (sommigen plasten letterlijk in hun eigen broek om hun plek te behouden). Op een manier is dat dus vrij onverantwoord, maar wie er wel bij was, maakte een van de meest legendarische shows van de afgelopen editie mee. De infrastructuur van The Barn moest er letterlijk aan geloven, zelfs een handvol securitymedewerkers konden het drumpad van de Brit niet meer redden, waardoor een uitverkorene voor statief mocht spelen. ‘One of the maddest gigs to date‘ volgens Fred zelf, episch volgens ons.

Het brengt ons noodzakelijkerwijs bij de hoge kwaliteit aan sets die afgelopen weekend een lust waren voor het oog en oor. ROSALÍA zette zichzelf met een magistrale popshow in de geschiedenisboeken van Rock Werchter, Gabriels dompelde ons onder in een bad vol muzikale liefde, Iggy Pop zette zijn legendestatus als oudste artiest ooit op het festival in de kijker, Ben Howard vond zijn liefde voor hits en publieksparticipatie terug en als Editors dan toch niet op de Main Stage mocht spelen, dan probeerde het toch om op een openluchtpodium te staan door het dak eraf te blazen. En dan hebben we het enkel nog maar over de sets die in een van de grootste festivaltenten van Europa plaatsvonden.

Want ook op de Main Stage was het vaak om duimen en vingers bij af te likken. Opvallend was daarin het feit dat de headliners – ondanks enkele mindere reputaties – allemaal konden overtuigen. Mumford & Sons kreeg de moeilijke taak om holderdebolder Stromae te vervangen, deed op zich weinig verrassends, maar zorgde wel voor euforie. Red Hot Chili Peppers leerde dan weer uit alle fouten die het vorig jaar maakte, terwijl Arctic Monkeys dan ein-de-lijk wat meer peper in hun gat had, wat het zowel vorig jaar op Pukkelpop als een paar jaar eerder op het Werchterse podium miste. Muse flirtte dan weer iets te graag met zonderlinge bokkesprongen, maar speelde eveneens een pak strakker dan bij zijn vorige passage op het Festivalpark.

Op zondag was het vooral Queens of the Stone Age dat er met kop en schouders bovenuit stak. Niet alleen dankzij zijn fantastische set, maar ook dankzij een goedgeluimde Josh Homme en de ondertussen opnieuw legendarische cameo van Spider-Man. Oscar and the Wolf, Stormzy en Liam Gallagher waren uiteindelijk ook niet de allergrootste subheadliners, maar met respectievelijk een energieke glitterregen, een bommetje tussen de regendruppels en een rits humeurige anthems, mag dit triumviraat ook als geslaagd beoordeeld worden. Helaas viel het aan de Main Stage ook ietsje vaker tegen dan mee, met een playbackshow van Lil Nas X, aanstelgedrag van Machine Gun Kelly en een ijdele zoektocht naar emotie bij Dermot Kennedy.

Over het algemeen baadden de podia van Rock Werchter 2023 gelukkig in de meevallers, met onder meer Sam Fender, DOPE LEMON, blackwave., STONE, The Murder Capital, Fever Ray, Tamino, Danielle Ponder, RÜFUS DU SOL, Viagra Boys, The 1975, Zwangere Guy en Holly Humberstone als uitschieters. Een aantal van die bands vond overigens onderdak in de vernieuwde The Slope. Geen hellend vlak meer zoals dat er vorig jaar stond, maar een alleenstaand podium met uitzicht op een soort U-vormige constructie over het podium. Op die manier kon het meer volk verwelkomen, al stond het daar zelden volledig vol. Wel was dit ongetwijfeld het podium waar de meeste moshpits en crowdsurfers verwelkomd werden, al is dat laatste eigenlijk niet toegelaten. Mensen die zich dus in de lucht begaven werden constant op de vingers getikt door de security. Bands zoals PUP en Touché Amoré werkten het juist bewust in de hand, zeker als de bandleden zelf het publiek indoken. De charme van het kleine podium van andere jaren ging misschien een beetje verloren, maar een festival als Werchter moet langs de andere kant ook blijven groeien en evolueren.

Vanaf volgend jaar zal die evolutie zich uiten in herbruikbare bekers. Dit jaar zagen we al een transformatie in de vorm van een cashless betaalsysteem. Via een chip op je festivalbandje kon je makkelijk via je smartphone (of bij een van de KBC-standjes) bonnetjes opladen. Betalen kon snel door dat bandje simpelweg te scannen aan de bar. Over de hoge prijs voor de coins wordt al jaren geklaagd, net als over de stijgende prijzen van de toegangstickets. Dat ook het voedingsaanbod best mager blijft en je voor je geld soms te weinig eten krijgt, zal altijd een frustratie blijven. Ondanks die kritiek mocht de organisatie toch alweer terugblikken op een om en bij volledig uitverkochte editie. Na de dagevents leek bij Rock Werchter de opgeklopte parkeerchaos overigens ook best mee te vallen.

Hoewel het weideplan van Rock Werchter er na al die jaren hetzelfde blijft uitzien, lijkt het muzikale toch net iets minder te primeren tegenwoordig. Het festivalterrein werd op bepaalde plekken in een gloednieuw jasje gestoken, met een splinternieuwe Casa Bacardi (die net zoals The Barn soms ook volledig vol stond) en een upgrade voor de North West Walls. Daar viel ook op dat het publiek van Rock Werchter soms liever tijdens de dag aan het feesten gaat dan naar muziek te gaan kijken, want het was er nooit kalm en sommige mensen parkeerden zich daar een volledige dag. Festivalgangers komen dus niet enkel meer om geweldige shows te zien, maar willen nog steeds een bepaalde knaldrang uit zich krijgen, waardoor loutere ambiance bij sommigen primeert op livemuziek. Ook op The Hive was dat zichtbaar, met iedere avond een volgepakte tent voor de afterparty. Zoals ieder jaar stonden daar alleen maar Studio Brussel-dj’s en zoals altijd was er het probleem dat die precies dezelfde USB-stick gebruiken, waardoor je op dezelfde avond drie keer “As It Was” van Harry Styles hoorde. De UNTZ-avond was zo een verademing met meer techno en een sterke set van Amber Broos. Daar was het publiek dan weer niet volledig klaar voor, gezien de zaal op die dag het minst vol stond. Toch is het goed dat Rock Werchter enigszins inspeelt op diversiteit in sound en zo hun publiek wat uitdaagt tijdens die feestjes.

Rock Werchter begon in 2023 met andere woorden aan een nieuw hoofdstuk in hun bestaan. En zoals zo vaak is alle begin gewoon moeilijk. De organisatie lijkt zowel achter als voor de schermen terug te blikken op een vrij chaotisch weekend, maar vanzelfsprekend draait het op een festival in eerste instantie om de muziek. En die was afgelopen weekend vaak van een uitzonderlijk hoog niveau. Opvallend weinig slechte sets, een paar matige, maar heel veel sterke en zelfs een paar legendarische. We hopen dus dat Rock Werchter 2023 de geschiedenisboeken ingaat om hetgeen er op het podium gebeurde en de logistieke problemen een belangrijke les zijn om volgend jaar rekening mee te houden, zodat ze in 2024 slechts een voetnoot blijven. De enige weg is vooruit!

Rock Werchter 2024 vindt plaats van donderdag 4 tot en met zondag 7 juli. Meer info volgt later dit jaar.

Alle recensies van Rock Werchter 2023 lees je hier.