Nabeschouwing Graspop Metal Meeting 2025: Als een vis in het water

Nu de laatste restjes aftersun zijn ingesmeerd en het verdorde gras op de weide in Dessel weer vrij kan ademen, maken we de balans op van Graspop Metal Meeting. Een kleine 24 uur voor de laatste festivaldag op zondag 22 juni gebeurde dan toch het onvermijdelijke: ook de 28ste editie van het vierdaagse hardrock- en metalfestival was volledig uitverkocht, van reguliere tickets tot VIP-kaarten. Publiekstrekker en misschien wel de meest controversiële headliner in jaren was onze ‘guter Kamerad’ Till Lindemann. Los van zijn excentrieke performance durven we stellen dat het vooral de unaniem goede sfeer en het stralende weer waren die de laatste twijfelaars over de streep trokken. Overal waar we passeerden, van camping Boneyard tot het voorste punt aan de Studio Brussel-stand, waren festivalgangers, toogvrijwilligers, EHBO’ers en crewleden steevast vriendelijk en behulpzaam. Dat sommige bezoekers tijdens de hittegolf een halve liter te veel op hadden, uitte zich doorgaans alleen in een diepe slaap vooraan in de Marquee.

Door de verzengende hitte zag de organisatie zich genoodzaakt het terrein licht aan te passen. Spijtig genoeg blijft het op de weide praktisch onmogelijk om natuurlijke schaduwplekken te voorzien. De extra waterpunten waren een goed initiatief, al zorgden ze, vooral aan het drukke knelpunt tussen de Marquee en de merchandisestand, op de heetste momenten voor lange wachtrijen in de volle zon. Festivalgangers die een dutje deden vooraan in de tent maakten het bovendien niet altijd gemakkelijk om vlot naar een optreden te geraken. Behalve bij The Hu, waar we het einde nog net meepikten, bleef de Marquee qua capaciteit op maat bij grote publieksfavorieten zoals Orbit Culture, Imminence, Blood Incantation en King Diamond. Vooral bij die laatste twee viel op dat de beschikbare oppervlakte zowel in de breedte als in de hoogte productioneel nog heel wat toelaat. Mogelijk zouden tribunes langs de zijkanten toekomstige opstoppingen kunnen vermijden.

Op het vlak van vernieuwing was misschien de bitterste pil om te slikken dat de anders gratis camping Boneyard plots 35 euro kostte. Zonder enige uitleg volgde Graspop daarmee het voorbeeld van Rock Werchter en Pukkelpop. Na er zelf vier dagen gekampeerd te hebben, kunnen we zeggen dat de prijs-kwaliteitverhouding uiteindelijk best goed zat. Toegegeven, slapen op een stuk grond maak je zo comfortabel als je zelf wilt, maar de verdeling in North en South, de duidelijke richtingaanwijzers en de nieuwe mogelijkheid om ook ’s nachts te douchen maakten het makkelijker om je tent terug te vinden en fris te gaan slapen. Het is bovendien geen geheim dat het vrijwilligerswerk overal onder druk staat. Het feit dat elke post en de douches continu bemand waren, droeg dan ook bij aan een groter gevoel van veiligheid. Maar opnieuw blijkt: zelfs buiten de festivalweide blijven metalheads de liefste mensen, die (verbonden door muziek) elkaars grenzen blijven respecteren.

Financieel gezien bleven de grootste verliezers ongetwijfeld de verkoopprijzen van eten en drinken. Uiteraard blijft het ieders eigen keuze om al dan niet diep in de buidel te tasten, maar bij temperaturen boven de dertig graden was het toch jammer dat er bij de aankoop van een fles (bruis)water geen optie bestond om er bijvoorbeeld twee te krijgen voor de prijs van één. Wat ons maagzuur pas echt opwekte, waren de bedragen naast de Skullies voor een wokgerecht of een pakje friet. Zelfs voor een toef mayonaise werd 0,30 Skully (oftewel €1,17 euro) aangerekend. Wat gezonde voeding en portiegrootte betreft lieten we ons daarentegen graag verleiden door de saladebar, uitgebaat door Foodmaker. De medewerkers daar waren bovendien zo vriendelijk om de bakjes royaal te vullen met onder andere koude, verse pasta, falafel en koolsla. In die hitte was dat zowel verzadigend als verfrissend. Het principe van de eco-munten en het opladen van Skullies is intussen goed ingeburgerd, maar toch blijven we pleiten voor een eenvoudiger systeem waarbij je gewoon overal met de bankkaart kunt betalen. Pinkpop, dat hetzelfde weekend plaatsvond, heeft inmiddels al komaf gemaakt met het bonnetjessysteem.

Uiteindelijk draait het op Graspop, meer dan waar ook, om de muziek. En ook dit jaar kunnen we stellen dat de organisatie opnieuw breed en divers programmeerde. Iron Maiden en Slipknot bewezen als headliners, respectievelijk voor de elfde en negende keer, dat ze nog altijd moeiteloos beide speelvlakken van de wei konden vullen en domineren. Bij de collectieve furie uit Iowa, ondanks opnieuw de afwezigheid van Clown, lijkt er nog genoeg brandstof over voor jaren. Voor Iron Maiden daarentegen zou het ons niet verbazen als Bruce Dickinson en de zijnen na hun vijftigjarige jubileumtournee het definitieve afscheid aankondigen. Na enkele schoonheidsfoutjes bij “Wasted Years” beloofde Dickinson alvast snel terug te keren. Drummer Simon Dawson werd intussen warm onthaald door het publiek. Naast deze twee gevestigde waarden waren er ook Nine Inch Nails en Till Lindemann, die elk op hun eigen manier de meningen verdeelden. Toch slaagden ze er zonder twijfel in hun trouwe achterban en meest fanatieke fans in vervoering te brengen. Wanneer we naar de leeftijden van deze vier headliners kijken, dringt verjonging zich stilaan op. Hetzelfde gold voor Judas Priest en Korn, die allebei uithaalden met een gedisciplineerde best-ofset.

Het is ook opvallend hoe breed de programmatoren tegenwoordig gaan om de vijf podia te vullen met een toch zeer uitgewogen programmatie. Een band als Thrice was jaren geleden nog redelijk ondenkbaar geweest op de weide van Graspop, maar haar afsluitende set op de Jupiler Stage bleek gewoon te werken. Idem voor de dynamische show van Falling in Reverse. Ronnie Radke mag dan ergens gebrandmerkt zijn, de man wist een show neer te zetten waarin emo, country en hiphop simpelweg werkten. De opkomst voor onder andere Nova Twins, grandson, Dead Poet Society, Static Dress en Last Train had dan weer wat groter mogen zijn, al deed dat nooit echt afbreuk aan de altijd leuke sfeer. Ook aan de verjonging van de affiche wordt jaar na jaar continu gewerkt. Spiritbox stond bij zijn tweede passage in Dessel al net onder de headliner, en ook groepen als Knocked Loose, Motionless in White en Lorna Shore toonden zich bands met toekomstig headlinerpotentieel. Zonder echte hits maakte ook de officiële North Stage-afsluiter Behemoth een diepe indruk door het terrein optimaal te benutten. Nergal en co, die plots in een kooi vol toortsen stonden te beuken, staan nog steeds op ons netvlies gebrand.

De hoogtepunten waren verder mooi gespreid over de verschillende momenten van de dag. Het Graspop-debuut van Psychonaut als opener van de Marquee was een donker schot in de roos. Het greep zijn moment, zoals Brutus dat vorig jaar deed in de Metal Dome. Op het hoofdpodium bevestigde het powertrio zijn status als een van onze meest populaire metalbands. House of Protection was op de Jupiler Stage niet verlegen om een memorabele stunt, Blood Incantation speelde – ondanks een vertraging van ruim tien minuten – een innemende set, en Savatage toonde zich bij zijn comeback in België (ruim 23 jaar na zijn laatste concert in Hof ter Lo) nog steeds in uitstekende vorm. De nostalgie zegevierde eveneens bij gitarist Jerry Cantrell, die samen met Greg Puciato de grunge eerde, en bij Ugly Kid Joe en Krokus. In hun sets sloop telkens een cover van onder meer Neil Young, Harry Chapin en Alice in Chains.

Voor het betere coverwerk lieten we ons ’s nachts vermaken door ACinDC en Meatallica. Zelfs al geraakten we niet binnen, bij wandelingen tussen de Metal Dome en het fooddorpje hoorden we een constante stroom muziek uit het Classic Rock Café. Op vlak van randanimatie blijven deze formules werken, want dagen én nachten in Dessel duren lang. Echte tegenvallers kwamen we nauwelijks tot niet tegen. Zelfs als een band als Self Deception of Cobra The Impaler zich iets te serieus nam of net té hard beukte, bleef het publiek trouw en geboeid kijken. En zo gaat Graspop Metal Meeting 2025 opnieuw de geschiedenisboeken in als een editie waar duizenden metalheads zich voelden als een vis in het water. Vlak na het spetterende vuurwerk na de show van Till Lindemann belooft de organisatie alvast opnieuw vier volle dagen spektakel. Het is nu al uitkijken naar welke topacts ze achter de schermen aan het strikken zijn. Met eerdere en komende zaalshows van Ghost, Sabaton en Volbeat liggen de mogelijkheden alleszins wijd open.

De 29ste editie van Graspop Metal Meeting gaat volgend jaar door van donderdag 18 tot en met zondag 21 juni. In de tussentijd kun je van 26 juni tot en met 10 juli het tegoed van je Skullies laten terugbetalen, tegen een administratieve kost van €3,50. Alle voorwaarden vind je hier. De resterende festivalmerchandise is hier beschikbaar.

Kreeg je na het lezen van deze nabeschouwing en onze recensies ook zin om over metal, hardrock, hardcore en punk te schrijven? Stuur dan zeker een mailtje naar beir@dansendeberen.be. Wie weet sta jij volgend jaar wel als Dansende Beer op Graspop Metal Meeting!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Al onze recensies over Graspop Metal Meeting 2025 lees je hier.

Deze recensies zijn geschreven door Cédric Ista en Simon Meyer-Horn.