Liam Gallagher @ Rock Werchter 2023: Humeurige RNR-ster

De schaal van arrogantie ging gisteren om kwart na negen flink in het rood. Liam Gallagher was immers in het land en verkeerde in een, nu ja, niet al te beste bui. De voormalige Oasis-zanger deed zijn reputatie op dat vlak alle eer aan en net dat maakte heel wat doorwinterde fans heel gelukkig. De Brit had echter geen echte reden om slechtgezind te zijn. Rock Werchter was immers zijn eerste optreden sinds november en daarvoor grabbelde hij een zeer vermakelijke setlist bij elkaar, die bij momenten toch ook wel eens durfde wegzakken.

Als rasechte Manchester City-fan kwam hij op op de tonen van de “Manchester City Champions Chant”, zeker na zo een succesvol jaar als dit jaar. In kampioenstemming verkeerde Liam Gallagher hoe dan ook niet in het begin. Met een nogal humeurige blik tuurde hij over de weide en liet hij zijn band “Morning Glory” opzetten. Beginnen met een Oasis-klassieker was uiteraard wel een slimme zet om het publiek tot op de achterste rijen mee te krijgen, al was het Britse enfant terrible ook wel veel met gesticuleren bezig. Voor “Rock ‘n’ Roll Star” sloot hij zijn handen, inclusief samba-ballen weer getrouw achter zijn rug. De avond was nog maar twee Oasis-meezingers rijk, maar we voelden dat hier heel wat mogelijk was.

Meneer Gallagher was, zoals we hierboven al aanhaalden, in een nogal brommerige stemming die soms net iets te veel de bovenhand dreigde te nemen. “Wall of Glass” werd door zijn strak spelende band schwungvol gebracht en kon zo qua sfeer nog enigszins aan de Oasis-nummers aantikken. Met “Better Days” en zeker met “Why Me? Why Not.” zakte het even later toch eventjes in elkaar. Niet dat de nummers niet sterk of goed waren, maar het Werchter-publiek liet ze beide pardoes doodvallen. Voor sfeer moest hij toch uit een ander vaatje tappen, maar daar liet Liam Gallagher zich allesbehalve druk door maken. Hij doet nu eenmaal waar hij zelf goesting in heeft en is op die manier een van de weinige echte rocksterren die we nu nog op het podium kunnen zien.

Er zat een bepaalde structuur in de setlist die hij bij voorgaande tournees ook al toepaste. Zo liet hij blokken Oasis-nummers afwisselen met blokken eigen materiaal. De outro van het redelijk recente “C’mon You Know” luidde de reis terug in de tijd in, maar daar kon hij zelf blijkbaar niet echt van genieten. Met zijn vingers in de oren stond hij er redelijk verdwaald en geïrriteerd bij, wat vooral als signaal naar zijn geluidsmannen opgevat moet worden die hij een aantal keer ook tijdens het optreden aansprak. Gelukkig klaarde zijn humeur gauw weer op en daar zorgde hij zelf voor met “Stand By Me”; eindelijk nog eens een echte meekeler. Mensen kropen op elkaar schouders en zongen uit volle borst mee, en ook de arrogantie ebde voor een korte duur weg. Ook de bij het mainstream-publiek minder gekende “Roll It Over” en “Slide Away” sloegen aan, met name die laatste, die in een behoorlijke strakke uitvoering van zijn band werd gebracht.

De analogie van het optreden maakte ook duidelijk dat een paar van de nieuwe nummers niet echt werkten. “More Power” was daar nog het beste voorbeeld van en liet hij zijn voor de rest zeer stabiele stembanden deze keer iets te zeer forceren. Het wandelingetje op het podium en het wegschenken van zijn sambaballen was als fait divers bijna interessanter dan het nummer zelf. Verder kon ook “The River”, met Liams zoon Gene op een extra opstelde drum, weinig wonderen doen. We voelden het aftellen naar de echte hymnes meer en meer.

Van Liams solowerk kon vooral één nummer aansluiting vinden bij de massa voor de Main Stage en dat was ballade “Once”. Het lied had ook zo op een album van Oasis kunnen staan en klinkt haast even tijdloos als de arrogantie van de zanger zelf. Zijn gebrabbel in de bindteksten was trouwens niet echt te volgen of te verstaan, maar daar vergalde hij onze en zijn tijd toch eerder weinig mee. Het blik festivalmeezingers werd liever opengetrokken met “Cigarettes & Alcohol” als eerste aangename slok. De ad fundum hielden we uiteraard voor de absolute favoriet “Wonderwall”, waar ook de grootste niet-muziekkenners wakker schoten en meezongen. Zelfs in buurgemeente Haacht stopte iedereen met werken en zong iedereen mee, zo stellen wij het ons toch voor aan de hand van de grote hoeveelheid decibels die ver buiten het festivalpark waargenomen konden worden.

Door een gebrek aan tijd werd “Live Forever” jammer genoeg van de setlist geschrapt, maar voor “Champagne Supernova” maakten Liam Gallagher en band wel nog graag tijd. Het publiek bedankte met overtollig enthousiasme en schor schreeuwende stembanden. Voor de Brit was de kick-off van zijn beperkt rondje langs de festivals in ieder geval eentje waar zijn humeur het soms net iets te veel overnam, maar dat werd dan weer ruimschoots goedgemaakt met die gulle hoeveelheid Oasis-nummers. Liam Gallagher blijft wie hij is, een RNR-ster die recht voor de raap is en ongefilterd zijn arrogantie en humeur laat spreken. En net daar hielden wij en heel wat anderen net van.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Alle recensies van Rock Werchter 2023 lees je hier.

Setlist:

Morning Glory (Oasis-cover)
Rock’n’Roll Star (Oasis-cover)
Wall of Glass
Better Days
Why Me? Why Not.
C’mon You Know
Stand By Me (Oasis-cover)
Roll It Over (Oasis-cover)
Slide Away (Oasis-cover)
More Power
Diamond in the Dark
The River
Once
Cigarettes & Alcohol (Oasis-cover)
Wonderwall (Oasis-cover)
Champagne Supernova (Oasis-cover)