InstagramLiveRecensies

Paaspop 2023 (Festivaldag 2): Luide zaterdag

© CPU – Nathan Dobbelaere

De zaterdag van Paaspop had een mooi zonnetje in petto van zodra de deuren van de weide openwaaiden. Het grote festivalterrein stond op de tweede dag in het teken van heel wat Nederlands talent, want op George Ezra na was de Apollo, zeg maar de Main Stage van het festival, gevuld met Nederlandse acts. Dat het publiek daar wel van kon smullen, zag je aan de grootse volksverhuizingen die telkens maar weer plaatsvonden als een act daar van start ging. Ook de andere podia hadden wat lekkers in de aanbieding en op die manier was deze zonnige Paaspop-dag gevuld met maaltijden voor iedereen.

WIES @ Phoenix

De middagstond had goud in de mond. Het Amsterdamse popdrietal WIES mocht in de Phoenix de spits afbijten en opende daarmee ook in één keer haar drukke festivalzomer. Van zomerse temperaturen was er, ondanks een aangenaam lentezonnetje, hoe dan ook niet bepaald sprake in Schijndel, maar de grote tent werd aangenaam opgewarmd door de Nederlandstalige groep. Dat de drie zich laten inspireren door Spinvis, merkte je tijdens de live-uitvoering van hun oeuvre. “Wat Is er Misgegaan?” had dat dromerige en weemoedige, waardoor het nummer er gisteren met kop en schouders bovenuit stak. Jammer dat de bas op het einde net iets te aanwezig was, maar de instrumentale outro werd desondanks erg knap gebracht. Afsluiten deden de Nederlanders met hun doorbraakhitje en cynische meezinger “Bandje”, waar de halfvolle Phoenix wel iets mee kon aanvangen. WIES was een prima band om mee aan de dag te beginnen, al verdiende het ook wel een plekje iets later op de dag.

Taipei Houston @ The Jack

© CPU – Nathan Dobbelaere

Soms heb je aan een bekende vader genoeg om carrière te maken in de muziekwereld. Enter Taipei Houston, twee broers die papa moeten zeggen tegen Lars Ulrich van Metallica. De band opende The Jack en het leek er niet echt op dat veel mensen op de hoogte waren van die familiale band. De tent stond goed leeg, maar dat liet het duo niet aan zijn hart komen. Van zodra de twee het podium bestormden, ontstond er een muur van geluid die heel hard binnenkwam. Met enkel een basgitaar en drums kunnen we al snel de vergelijking maken met bands als Royal Blood, al is het bij Taipei Houston nog net iets smeriger. Op die manier konden de jongens hun hele set vettige riffs en knallende drums naar voor brengen. Het was misschien zelfs zo dat de zoon een betere drummer is dan zijn vader. Hij sloeg er niet naast: telkens opnieuw moest de stagehand zijn drums weer op orde komen zetten. Met een verrassende instrumentale cover van “Eleanor Rigby” vol energie, verrasten ze ons nogmaals. Het is duidelijk: talent is erfelijk.

Rondé @ Apollo

© CPU – Nathan Dobbelaere

Als alumni van de befaamde Herman Brood-popacademie valt Rondé met moeite een excentriek project te noemen. De groep kleurt netjes binnen de lijnen van de kleurrijke indierock en weet daar mee te scoren. “The Light” van eind vorig jaar was daar een goed voorbeeld van. Voor zo’n vroeg middagslot haalde Rondé alles uit de kast om de Apollo zweverig aan het dansen te zetten. Gitarist Armel Paap, bassist Cas Oomen en drummer Sharon Zarr stonden netjes gesorteerd op hun lichtgevend vak. Zodoende kon Rikki Borgelt volop paraderen en schitteren. Met haar flashy zonnebril en moves zette ze na een korte nacht onze heupen aan het werk. Door de afgelikte eighties powerpopsound hadden we soms wel het gevoel dat we teveel naar een braaf academieproduct aan het kijken waren. Desalniettemin zocht Rondé het experiment op door de aankomende single “Break My Heart” uit te testen op Paaspop. Het publiek lustte er pap van en ging verder nog uit de bol tijdens “Bright Eyes” en “Love Myself”.

Santrofi @ Roxy

De Roxy op Paaspop is normaliter de thuishaven voor de hiphopfans, met af en toe eens een uitzondering. Voor die uitzondering tekende gisteren het Ghanese Santrofi. Het achttal speelde afgelopen jaar onder meer op Down The Rabbit Hole en Into The Great Wide Open en daar maakte het zodanig veel indruk dat het naar De Molenheide mocht komen. Na een ietwat aarzelende start ontdooiden de tent en de band steeds meer. Santrofi vond uiteindelijk zijn groove en speelde alles met een grote glimlach; iets wat zo aanstekelijk werkte, dat onze heupen meer en meer los gingen. Met een nieuw nummer van de aankomende plaat had de band ons bovendien helemaal mee en kreeg ze ons zelfs zover om mee te doen met een paar simpele danspasjes. Tijdens het laatste nummer maakte ze het feestje compleet met welgeteld drie sitdowns en een hoop vreugde. Zonde dat het niet over koppen lopen was in de Roxy, maar wie er was, genoot met volle teugen van de verrassing van het weekend.

FLEUR @ Luxor

© CPU – Nathan Dobbelaere

FLEUR, of Floor Henkelman uit Brabant, doet iets wat in Nederland zelden voorkomt. De zangeres liet zich namelijk inspireren door Franse avant-gardisten en zingt bijgevolg ook in het Frans. Toen we de Luxor betraden, hadden we een beetje schrik dat de zangeres een tikkeltje te alternatief zou zijn. In het middenveld waren namelijk veel mensen aan het babbelen en het was niet zo dat Henkelman het publiek aanmaande om aandachtig te luisteren, laat staan dichterbij te komen. Wanneer we op eigen initiatief de voorste rijen opzochten, zagen we wel haar potentieel. De bloemenbossen op het podium en het orgel leken regelrecht gegrepen te zijn uit de Flower Power-periode. Wanneer er ook gitaren aan te pas kwamen, moesten we ook spontaan denken aan een protoversie van Shocking Blue. Naarmate de set vorderde, raakten we telkens meer overtuigd, maar dat Franse bindteksten lijden onder een Nederlands accent, zou op Franse bodem een doorn in het oog van taalpuristen kunnen zijn.

Siggy & D1ns @ Roxy

Het Nederlandse rapduo Siggy & D1ns wordt her en der genoemd als ’the next big thing’ in de Nederlandstalige hiphop. Wij hebben daar na een kleurloos halfuurtje een andere mening over. De twee groeiden op in Zandvoort en leerden elkaar kennen tijdens een aantal freestylesessies. Dat ze kunnen rappen en feeling hebben in het creëren van een lekkere flow, staat met andere woorden buiten kijf, maar daar kwam gisteren weinig tot niets van naar boven op het podium. In een zo goed als lege Roxy bleef het energiepijl op een laag pitje en we hadden niet echt het gevoel dat Siggy & D1ns moeite deden om er het beste van te maken. Ze namen vrede met de situatie en ratelden hun nummers zonder motivatie af. Als Siggy & D1ns de toekomst van de Nederlandse rap is, dan gaat het genre geen al te rooskleurige toekomst tegemoet.

Smash Into Pieces @ The Jack

© CPU – Nathan Dobbelaere

Het voordeel aan een eclectische line-up neerzetten, is dat er altijd wel ruimte is voor een verrassing. Of dat nu in positieve of negatieve zin is; je wordt soms van het ene uiterste naar het andere getorpedeerd. Smash Into Pieces uit Zweden was zo’n uiterste. De band liet The Jack al snel goed vollopen en met een grootse productie zag ook het podium er piekfijn uit. Toch was het muzikaal helaas iets te flets en vooral heel plakkerig. Het viertal doet het allemaal nogal gelikt overkomen, waardoor er geen ruimte is voor authenticiteit. De Zweden hebben zo een drummer met een verrassend masker en de twee gitaristen lijken net van een slagveld van een of andere oorlog te komen. Ook de zanger is met zijn harnas precies de zoveelste strijder in een onbestaande strijd, maar wij hadden vooral een strijd met de muzikale cadans van Smash Into Pieces. Soms stevige screams, soms loepzuivere vocals en dan ook de nodige backtrack om de sound nog grootser te doen klinken. Een mix van Nickelback en Imagine Dragons, want in de tent leek iedereen het wel te appreciëren en de band bereikte op die manier makkelijk een publiek. Toch slaan wij liever dingen kapot na het zien van deze band.

Warhaus @ Phoenix

© CPU – Nathan Dobbelaere

Met het zwoele Ha Ha Heartbreak tekende Maarten Devoldere in 2022 voor een van de Belgische releases van het jaar. Ook in de concertzalen die België rijk is, was de Balthazar-zanger op geen enkele fout te betrappen. De singer-songwriter is namelijk muzikant pur sang die zijn emotioneel verleden weet na te vertellen in pakkende songs. In de Phoenix was dat niet anders. De dynamiek tussen de op elkaar ingespeelde bandleden was mooi om te zien en zorgde voor een paar straffe momenten. Zo was “Time Bomb” een uiterst sterk geheel, waar hij een fantastisch einde aan kon breien met zijn band. “Beaches” klonk dan weer heel bezwerend door de trompet en “Open Window” was een passend sluitstuk. Enkel “Mad World” kon in een nieuw jasje niet volledig overtuigen, maar desondanks kunnen we wel stellen dat Warhaus in een uitstekende vorm verkeert.

Elephant @ Luxor

Het Rotterdamse Elephant kon bij het begin van zijn set rekenen voor een goed gevulde Luxor. De landgenoten waren dan ook nieuwsgierig naar hoe dit kwartet zichzelf zou bewijzen op een festival als Paaspop. Vorig jaar verscheen met Big Thing een debuutplaat, maar dit jaar zit er toch alweer nieuw werk aan te komen. Daardoor werd de set van de indierockers een mix van oud en nieuw werk. Fijne dromerige songs werden afgewisseld met nummers die een duidelijke sixtiesinvloed hadden en ook psychedelische klanken waren nooit ver weg. Op die manier kon Elephant voor de liefhebbers van de iets rustigere, meer zwevende sound heel wat fijns brengen. Alleen had het publiek dat anders begrepen en werd er heel wat gepraat, waardoor de muziek minder goed binnenkwam. Ook was de tent tegen het eind van de set helemaal leeg. Een miscast? Niet echt, want muzikaal was het echt een heerlijke set met alleen maar leuke tracks en de mensen die er bleven, zullen er een nieuwe favoriete band bij hebben.

Son Mieux @ Apollo

© CPU – Nathan Dobbelaere

Den Haag of ‘s-Gravenhage was vandaag goed vertegenwoordigd. Vooraleer Golband de tweede festivaldag zou afsluiten, mocht Son Mieux de stellingen van de Apollo komen uittesten. Het ging zelfs zo ver, dat de tent op een gegeven moment afgesloten moest worden. Bijna exact een jaar geleden scoorde het zevental met “Multicolor” een monsterhit en dat succes liep niet op zijn laatste benen. Zanger Camiel Meiresonne is immers geboren om op een podium te staan en gaf de volle tent waar ze naar snakte: goudeerlijk entertainment. In vergelijking met Goldband en Prins S. en De Geit is Son Mieux veel minder origineel, maar al dansend op de regenboog was het overbodig om voor veel verrassingen te komen staan. Kersverse single “Tell Me More” liet alvast een meer eigen sound horen en als band zo blijft doorwerken, zien we ze binnen de kortste keren ook de Phoenix afsluiten.

Coely @ Roxy

© CPU – Nathan Dobbelaere

Er stond ook op Paaspop geen maat op onze landgenote Coely. Afgelopen maand vierde ze haar terugkeer met het album Alive, dat ze gisteren uitgebreid kwam voorstellen in Nederland. De Roxy stond maar halfvol, al lieten Coely en haar band zich daardoor niet intimideren. De uithalen tijdens “Kaos” waren verbijsterend sterk, evenals bij “Regulator”. Het nieuwe werk werd heel expliciet in de kijker gezet met gemengd resultaat. “Nightcall” was bijvoorbeeld een onschijnbaar nummer, terwijl “Mayor” met die extra punch wel kon overtuigen. Fahad Seriki was als vaste waarde ook van de partij en zorgde samen met Coely voor een uitgelaten sfeer. ‘Mama, know we celebrate’, liet ze de tent nog meezingen. Elke noot haalde Coely met een vanzelfsprekendheid en zo won ze weer een paar nieuwe zielen.

dEUS @ Phoenix

© CPU – Nathan Dobbelaere

Op dit verlengde Paasweekend mocht een god uiteraard niet ontbreken. De Antwerpse artrockband dEUS had al vanaf de begindagen voet aan de grond op Nederlandse bodem. Tom Barman en de zijnen waren bijvoorbeeld meermaals te gast in de iconische 2 Meter Sessies. Door de release van How To Replace It bewandelt de band live terug iets avontuurlijkere paden. Net zoals in de Ancienne Belgique werden verschillende hits op de achtergrond verdrongen, maar oogde groep stukken relaxter. Het achtste studioalbum is intussen volledig omarmd door de fans. dEUS kreeg ‘maar’ een uur om zich te bewijzen en ramde de ene track na de andere door onze strot. Barman had overduidelijk energie voor twee en maakte regelmatig springbewegingen om de massa op te jutten. Raar maar waar bleef het publiek kalm op “The Architect”, “Instant Street” en “Fell Off the Floor, Man”. Niettemin zagen we dEUS de spreekwoordelijke pannen van het dak spelen. Als beloning na het scheurende “Bad Timing” kwam met “Suds & Soda” als het ware brood uit de hemel gedruppeld.

Egyptian Blue @ Luxor

De leden wilden graag aangekondigd worden als de beste band uit Brighton, en dus lagen de verwachtingen meteen hoog voor Egyptian Blue. Met een grote arrogantie en de nodige lederen vesten werd de toon meteen gezet voor een stevige en furieuze set vol kracht. De Luxor was jammer genoeg niet echt volgelopen, wat eigenlijk een soort van teneur was die we al de hele dag zagen. Dat hield het viertal niet tegen om de ene na de andere furieuze song op ons af te vuren. De mensen die er wel waren, bleven gelukkig altijd enthousiast en smeten zich, waardoor het wel een ietwat grootse show werd voor iedereen die er was. De postpunk van de band is duidelijk ook iets dat meer toegankelijk wordt hoe langer het duurt. De heel intense drummer, strakke gitaren en leuke baslijn geven het allemaal een eigenheid, en op die manier kan Egyptian Blue misschien binnenkort toch een groot publiek aanspreken.

Sticks @ Roxy

Sticks of Sticky Steez is een van de grondleggers van de Nederhop. Samen met rapper Phreako Rico en dj-producer Delic bood hij een Nederlandstalig antwoord op de conscious rap uit de States. Tot op de dag van vandaag blijft Opgezwolle een respectabele referentie in hiphopmiddens. De Brusselse hiphopkoningen van STIKSTOF vroegen Sticks bijvoorbeeld als feature op de titeltrack van FAMILIE BOVEN ALLES. Ondanks het feit Sticks vijf jaar niet meer heeft opgetreden en dit sindsdien nog maar zijn derde show was, hoefde Junte Uiterwijk, zoals hij echt heet, zich nergens zorgen over te maken. Zowel oude als jonge hiphopheads zorgden ervoor dat de Roxy afgeladen vol stond. Door zijn goede flow en scherpe teksten viel het ook niet op dat Sticks al meedraait sinds 2001. ‘Real recognises real’, en dus was de Nederlander zo eerlijk om te vragen wie zijn nieuwste release Alles Over Hoop al had gecheckt. Hij kreeg een lauwe respons en in plaats van zijn vissershoedje op te eten, deed hij dubbel zo hard zijn best om zijn nieuwe muziek aan de man te brengen. Re-spect!

Joost @ Apollo

© CPU – Nathan Dobbelaere

Joost kwam, zag en overwon bijna Paaspop. Het afgelopen jaar ging de Fries bijzonder hard in eigen land en dat terwijl hij in onze contreien al een tijdje een vaste waarde is. De Apollo stond in ieder geval stampvol voor het fenomeen uit het noorden van Nederland. De uitgebreide setlist bood elke fan wel iets, maar Klein zette zijn meest recente album toch graag iets explicieter in de kijker. Het was bovendien best jammer dat hij, net zoals op Pukkelpop 2022, iets te veel als mc van zijn eigen optreden fungeerde. Sfeer bij het jonge publiek was er wel, maar we misten soms toch iets te hard de spontane Joost Klein. Tijdens “Florida 2009” stelde hij zich bloot met als gevolg een daverend applaus. Joost was op z’n plaats in de Apollo, al had hem een iets andere plaats zeker geen windeieren gelegd.

DITZ @ Luxor

Ook voor DITZ was het publiek duidelijk niet naar Paaspop gekomen. De zaal stond zo goed als leeg en dat was iets wat de band in het midden van zijn set even moest vermelden. ‘Who are we clashing with?’, toonde toch aan dat de Britten niet helemaal tevreden waren met de opkomst. Toch liet het vijftal dat niet aan zijn hart komen, want zijn snedige postpunk en furieuze gitaren lieten geen spaander heel van alles wat je een tent kan noemen. Frontpersoon Callum Francis smeet zich als een bezetene en zelfs in een lege tent kwam de vocalist toch even het publiek in. Op die manier kreeg iedereen het gevoel betrokken te worden en op een bepaald moment kon Francis zelfs even (bescheiden) crowdsurfen. Dat twee personen tevergeefs met elkaar moesten moshen, toonde weliswaar de teneur van de avond, maar dat geeft niet weg dat DITZ gewoon alles aan elkaar bleef knallen.

George Ezra @ Apollo

© CPU – Nathan Dobbelaere

Hitmachine George Ezra was voor het eerst op Paaspop en had in zijn kielzog een hoop meezingers meegebracht. Als onbetwistbare radiolieveling is hij niet meer weg te denken van de Qmusics van deze wereld en dat merkte je aan het publiek. Zowel jong als oud tekende present en genoot ruim een uur van de luchtige sfeer. Op zich viel er weinig aan te merken aan de muziek, behalve dan dan het nogal braaf gebracht werd. Nummers als “Paradise” mogen naar onze smaak nog iets meer buiten de lijntjes ingekleurd worden, zeker als je naar de bandopstelling kijkt. Het was leuk, het was luchtig en “Green Green Grass” en “Shotgun” waren andermaal die verdomde oorwormen die je niet meer uit je hoofd kreeg. Er waren met andere woorden nog zekerheden op Paaspop en daar ging de stampvolle Apollo heel goed op.

Nina Kraviz @ Phoenix

Geopolitiek en festivals zijn twee werelden die liefst zo ver mogelijk van elkaar verwijderd moeten zijn én blijven. Het siert de festivalorganisatie dat ze zich apolitiek opstelde en de Russische Nina Kraviz de Phoenix liet afsluiten. Met Go_A’s passage in het achterhoofd had de boeking ergens een wrange nasmaak. Artistiek gezien was Kraviz daarentegen een uitstekende keuze om de zaterdagnacht in donkerte te omhullen. De bonzende technobeats en overgangen hielden de Phoenix volledig in zwijm. Zijzelf bediende supergeconcentreerd haar machinerie om alle verdwaalde blikken naar dezelfde kant te doen kijken.

Nova Twins @ The Jack

Nova Twins blijft in de wandelgangen precies alleen maar meer positieve reacties verzamelen. De twee vriendinnen brengen dan ook een bepaalde energie in hun performances, waar niemand aan kan tippen. Dat bleek ook weer op Paaspop. Van bij het begin was het hek van de dam en schoot alles beenhard in gang. De vettige riffs kliefden door ons lichaam als een mes door boter en zangeres Amy Love neemt nooit ergens gas terug. Zelf wisselt Love af en toe af tussen gitaar en gewoon zich volledig smijten als frontvrouw, wat werkt, want op die manier blijft er een dynamiek bestaan binnen het duo. Georgia South kan als bassiste altijd voor een bepaalde sound zorgen, waardoor de krachtexplosies bij Nova Twins altijd blijven bestaan. De ene moshpit na de andere werd zo in gang gestoken en bij de afsluiter kwam de band zelf even het publiek in. Op die manier betrek je natuurlijk iedereen in het geheel, waardoor alles heel oprecht overkwam.

Goldband @ Apollo

© CPU – Nathan Dobbelaere

Na een mini-arenatour door de Lotto Arena en AFAS Live startte Goldband zijn festivalzomertournee. Vorig jaar mochten Boaz Kok, Milo Driessen en Karel Gerlach aandraven in de Phoenix, gisterenavond waren ze de ultieme headliner van de Apollo. De tent werd negentig minuten lang de Scheveningse pier waar psycho’s kinderwensen hebben en zich mogen afvragen waarom coke zo fucking duur is. Hoe dan ook was deze headlineshow strak geregisseerd, waardoor Goldband zich weinig uitschieters veroorloofde. Wanneer Driessen zijn mopje over Mula B goedmaakte en Jessie filmpjes aan het maken was, viel het op dat Goldband toch een spontane kliek blijft. De grootste festivaltent van Europa op stelten zetten, leek echter een klein kunstje te zijn voor de ex-stukadoors. Het reuzenrad draaide geen toertjes, maar tijdens “Mijn stad” werd het voorste stuk één grote circlepit. Ook de nieuwe single “Rommel” werkte aanstekelijk. Op den duur kwam de show schielijk dicht in de buurt als op Lowlands 2022. Goldband is zeker en vast nog niet aan het einde van zijn Latijn.

Tijdens de lente- en zomerperiode kan je Goldband nog aan het werk zien op Kingsland (27/04), Oerrock (18/05), CORE Festival (28/05), Dauwpop (03/06), Best Kept Secret (10/06), Central Park (17/06), Werchter Boutique (17/06), Pinkpop (18/06), Concert at SEA (22/06), Indian Summer Festival (24/06), Cactus Festival (07/07), Lokerse Feesten en Suikerrock (04/08).

gladde paling @ Roxy

Er zwemmen veel vissen in de zee, maar er is er maar eentje die ons helemaal gek krijgt: gladde paling! Lange tijd genoot de medeoprichter van het Pestcore-collectief van zijn anonimiteit en maakte hij zo de ene na de andere memetechnohit. De vruchten van die hitjes kwam hij gisteren eigenhandig plukken in een broeierige Roxy. Met een MC als Parsa werd het een knettergek feestje, waar de ene vettige drop haast moeiteloos in de andere overliep. Op het einde werd de sfeer nog iets intenser en werd er stevig op los gemosht. gladde paling was gisteren niet glad en ook geen paling, maar zonder enige twijfel wel het hardste uurtje van de avond.

Hang Youth @ The Jack

48 nummers in nog geen uur door je strot rammen, enkel Hang Youth krijgt het voor elkaar. Met tracks met een tijdsduur rond de minuut is het niet moeilijk om zo stevig uit te halen met de setlist en ook de songs zijn altijd heel furieus. Omringd door allerlei vlaggen, waarbij ze het kapitalisme probeerden te bekritiseren, lieten de mannen geen spaander heel van alles wat geld moet opbrengen. Spotify, VDD, Shell, TikTok en nog veel meer moest er aan geloven. Met een moshpit die zich gedurende de hele show liet gelden, was het duidelijk dat dit laatste concert niet hetgeen was waarbij de energie verdwenen was. Meer nog, het laatste beetje energie werd uit ieders lichaam geperst. Op die manier konden de Nederlanders een extra krachtige set afleveren, waarbij de typische Nederlandse punk naar voor kwam, en hierdoor ook iedereen nog een laatste keer omver blies.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Deze recensies werden geschreven door Cédric Ista, Niels Bruwier en Simon Meyer-Horn.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Joost - "Filthy Dog"

Joost Klein is al langer dan vandaag een fenomeen in de Lage Landen, maar sinds afgelopen jaar kent de hele wereld de…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Warhaus - "No Surprise" (feat. Sylvie Kreusch)

Nu Warhaus zijn succesplaat Ha Ha Heartbreak op zowat elk mogelijk podium in binnen- en buiteland heeft voorgesteld, dook Maarten Devoldere terug de studio…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe singles Hang Youth - "BOM" & "EEN HAAR"

Als een storm in een glas water, zo kunnen we de muziek van Hang Youth het best beschrijven. Mensen die bekend zijn…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.