Met drie volwaardige albums onder de arm kunnen we Warhaus niet meer onder de noemer ‘zijproject’ catalogiseren. Waar Maarten Devoldere de tijd nog vindt om naast Balthazar alles bijeen te pennen blijft ons een raadsel. Alles begon in de nasleep van de release van Thin Walls toen diverse bandleden even tijd en ruimte gaven aan hun persoonlijke muzikale voorkeuren. Devoldere nam de tijd om te bezinnen over hoe Warhaus moest klinken en gooide amper een jaar later hoge ogen met debuutalbum We Fucked a Flame Into Being, waarop ook zijn toenmalige vriendin Sylvie Kreusch een glansrol vertolkte.
In 2017 volgde met Warhaus al de volgende plaat waarvan vooral single “Love’s a Stranger” het prima deed. Vervolgens pikte Balthazar weer de draad op met de release van twee albums en werd het weer even stil rond het soloproject, tot we vorig jaar verblijd werden met nieuw werk. Derde album Ha Ha Heartbreak werd opnieuw prima onthaald en vormt nu de leidraad doorheen de nieuwe tour die gisteren halt hield in een uitverkochte Ancienne Belgique.
Maar eerst tijd voor een andere frontman die jarenlang de Belgische podia beroerde. Na het uiteenvallen van The Van Jets nam Johannes Verschaeve de tijd om een nieuw – volledig Nederlandstalig – project uit de grond te stampen. De sound van Johannes Is Zijn Naam ligt mijlenver vandaan van bovengenoemde band. Na een korte introtekst uit de Bijbel springt Johannes het podium op om zich een halfuur over te leveren aan zijn nieuwe alter ego. Een personage dat in soms bevreemdende, dan weer humoristische teksten zingt over alledaagse taferelen.
De voorgeprogrammeerde synths en drums katapulteren ons terug naar de jaren tachtig en in zijn oversized kostuumvest geeft Verschaeve in zijn eentje een fijne performance. De voorlopig enige singles “Johnny Will Be King” en “Apparaat” liggen respectievelijk geplaatst aan het begin en eind van de set, maar ook tussenin toont Johannes dat er meer is om naar uit te kijken. Eind april volgt het debuutalbum en we zijn er zeker van dat hij vanavond hiervoor alvast enkele zieltjes heeft gewonnen.
Een kwartier voor aanvang van het concert krijgen we bij wijze van intro een lang bebaarde man voorgeschoteld die met zijn draaiorgel verschillende melodieën van Warhaus ten berde brengt. Een fijne opwarmer, maar de AB snakt naar het echte werk. Het publiek wordt met de sterke openers “Desire” en When I Am With You” meteen op zijn wenken bediend. Deze twee songs uit het nieuwe album zetten meteen de toon voor wat een foutloze en intrigerende avond zou worden.
De registers worden een eerste keer voorzichtig opengetrokken tijdens de slotminuten van “Control”. De scheurende tromboneklanken komen live een pak indringender binnen en het wordt al snel duidelijk dat Maarten Devoldere zich weet te omringen met vier uitstekende bandleden. Als de frontman na de zangpartijen van “Shadow Play” de coulissen induikt, is het even tijd voor authentieke spielerei van de bovenste plank. Vooral de kronkelende gitarist Jasper Maekelberg kan tijdens dit intermezzo op heel wat bijval rekenen van de fans.
Net voor het inzetten van een volledig akoestische en doorleefde versie van “Fall In Love With Me”, spreekt de zanger een eerste keer de volgelopen zaal toe. Dat Ha Ha Heartbreak als een echte breakup-plaat naar voor wordt geschoven is geen nieuws, maar volgens een kleine anekdote werd dat volgens een Portugees koppeltje heel letterlijk genomen toen ze het met elkaar voor bekeken hielden tijdens de eerste show van de tour. We hopen van harte dat Devoldere deze avond geen nieuwe relatiebreuken op zijn geweten heeft.
Na dit rustpunt in de set gaat het vervolgens crescendo naar een zinderend slot. De ingrediënten van Warhaus zijn niet ondoorgrondelijk, maar smaken des te meer. De lijzige stem en de melodramatische teksten monden maar al te graag uit in een muzikaal gelaagd arrangement waarbij we ogen tekortkomen om te volgen wat multi-instrumentalist Tijs Delbeke uit zijn mouw schudt. “Time Bomb”, maar vooral het instrumentale “Beaches” – waarbij Devoldere zijn bandleden extra in de spotlight plaatst door hen eigenhandig te belichten met een van de podiumspots – brengen iedereen aan het bewegen.
Podiumervaring heeft de frontman natuurlijk op overschot en zonder al te veel franjes uit te halen laat hij de fans toch uit zijn hand eten. De juiste moves, de grote armbewegingen en indringende blikken richting de zaal, het werkt allemaal prima. De présence is er, de songs zijn doorleefd en over de setlist is zeer goed nagedacht. In de bisronde worden we met de prachtige muzikale outro van “Open Window” de nacht ingestuurd. ‘Girl, it’s in the future we belong / I know it’s in the future we belong‘, zingt Devoldere en wie zijn wij om die hoop de kop in te drukken.
Eind deze week doet de band zijn kunstje nog eens over in een uitverkochte Roma en later dit jaar staan ze ook op Rock Werchter.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Setlist:
Desire
When I Am With You
Control
The Good Lie
Shadow Play
Fall In Love With Me
Best I Ever Had
Time Bomb
Love’s a Stranger
Beaches
It Had to Be You
Mad World
Machinery
Open Window