Wanneer we Warhaus vermelden, wordt Balthazar nog steeds vaak in eenzelfde adem genoemd en dat is misschien een beetje onterecht. Oké ja, de frontman en het brein van Warhaus is dat ook van Balthazar (al is het daar samen met Jinte Deprez), maar met zijn twee soloplaten bewees Maarten Devoldere dat Warhaus meer is dan tijdvulling tussen de Balthazaropnames en concerttournees door. Na We Fucked a Flame Into Being en Warhaus in respectievelijk 2016 en 2017 werd Warhaus weer eventjes in een schuif gelegd om er eerder dit jaar het stof af te blazen en het muziekproject weer de Belgische muziekscene op te laten wandelen. Dit keer doet Maarten Devoldere het op z’n eentje, terwijl Sylvie Kreusch (zijn muze en partner in crime op de twee voorgaande platen) zich op haar solocarrière focust. Op Ha Ha Heartbreak laat Devoldere zich inspireren door zijn gebroken hart en ondanks het feit dat we de zwoele energie van Kreusch zo nu en dan wel missen, is het nog steeds een zeer sterke plaat.
Gebroken harten hebben veel te vertellen, dus windt Maarten Devoldere er doorheen zijn nieuwe plaat weinig doekjes om. Aanvankelijk is hij nog optimistisch en ziet hij de relatiebreuk nog goed komen, maar later ziet hij in dat zowel hij als zijn ex-geliefde niet perfect waren en de relatie op een gegeven moment wel moest exploderen. Na heel wat gemis, kijkt hij er toch nog vrij positief op terug, al blijft het een beetje een jammere zaak dat de relatie stukliep. Beginnen doen we bij het begin en dat is dus het optimistische “Open Window”, meteen een van de beste nummers op Ha Ha Heartbreak. ‘Girl, it’s in the future we belong’ wordt er gezongen, hintend op een vervolg met hetzelfde meisje, dat hij hier als een soort filmster omschrijft. De muziek klinkt dan ook alsof ze uit een sfeervolle, warme film afkomstig is en er wordt afgesloten met een outro die gewoon fenomenaal is. Een trucje dat doorheen de plaat wel verschillende keren wordt toegepast: een goed nummer dat naar een hoger niveau wordt getild met een sterke outro.
‘Ooooh let me be your baby’, zo wordt “When I’m With You” meteen catchy ingezet. Smekend vraagt Devoldere of zijn ex-geliefde niet terug naar huis komt. We zouden zelf meteen onze tandenborstel opnieuw in Devolderes badkamer installeren, want de sfeervolle en groovy track is gewoon onweerstaanbaar. Ook hier is het weer de outro die extra overtuigend werkt en we moeten toegeven dat Sylvie Kreusch’ sensuele superkrachten hier de kers op de taart hadden kunnen zijn. Dreunende trompetten zorgen op “It Had To Be You” wel voor die extra punch (ja, dat heeft wat weg van Balthazar), maar zo wordt het eerder speelse karakter van het nummer stevig door elkaar geschud.
Met “Time Bomb” wordt er nog een torenhoog hoogtepunt bereikt. Het nummer combineert groovy, sensuele, en catchy klanken met een vleugje seks; exact wat Warhaus, de vorige langspeler, zo goed deed werken. De gelaagde samenzang, met Jasper Maekelberg en (jawel) Sylvie Kreusch, gaat binnen als de zoetste broodjes, terwijl er gezongen wordt over een relatie die niet anders kan dan stuklopen. ‘You’re ticking like a time bomb, honey’ en zo loopt de verleiding om je honingvingers af te likken hoog op. Verleiding is dan ook de inspiratiebron van “Desire”, opnieuw een groovy en sfeervol nummer, dit keer met backingvocals van Billie Leyers.
Op “I Miss You Baby” loopt de temperatuur een beetje op, want dit lied schreeuwt gewoonweg zon. ‘There’s the wound still hot, there’s the pain’, zingt Maarten lekker hard en uiteindelijk ook (iets te) hoog. Ondertussen straalt de muziek de zomerse buitenlucht uit, in tegenstelling tot veel andere nummers, die eerder als liedjes voor binnen aanvoelen. Op “Batteries & Toys” zorgt de muziek voor een grote glimlach en met lijnen als ‘Who I’m missing, I don’t know’ is het ook duidelijk dat Devoldere zijn gebroken hart langzaamaan herstelt. Met “Best I Ever Had” wordt er een einde aan Ha Ha Heartbreak gebreid en wat begint als een rustig door gitaar gedreven liedje, vormt een quasi perfect einde. Muzikaal opnieuw net iets anders, maar toch weer typisch Warhaus (uiteraard deels dankzij Devolderes warme en rokerige stem) en in de tekst blikt de zanger terug op de relatie. ‘All I ever wanted was a lot’, misschien realistisch gezien te veel, want het besluit luidt: ‘To be your man was something I could not.’
Liefde was een rode draad doorheen We Fucked a Flame Into Being en Warhaus, en ook op zijn derde langspeler focust Maarten Devoldere zich op het onuitputtelijke thema. Dit keer heeft hij het echter over de keerzijde ervan en smeert hij zijn gebroken ha-ha-hart uit over tien heerlijke nummers. De teksten gaan over het op springen staan van een relatie, verlangen naar iemand die er niet meer is, positief naar de toekomst kijken en uiteindelijk ook positief naar het verleden kijken. Devoldere doorgaat een hele evolutie doorheen zijn derde soloplaat en ook muzikaal is het een samenhangend werk, met toch de nodige variatie erin. De muziek op het ene nummer is wat speelser of warmer dan op het andere, maar bijna altijd aanstekelijk, stijlvol en uiterst sfeervol. Ha Ha Heartbreak toont nog maar eens hoe goed een gebroken hart kan klinken.
Op 27 november speelt Warhaus in de Handelsbeurs in Gent, en volgend jaar stelt hij in maart zijn nieuwe plaat ook voor in de AB en De Roma.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.