AlbumsFeatured albumsRecensies

Joost – Fryslân (★★★½): Achternaam Klein, de dromen groot

Als je ons een paar jaar geleden had verteld dat er binnen afzienbare tijd een Frieslander met een tattoo van Crazy Frog in dezelfde zomer op de Main Stage van zowel Rock Werchter als Pukkelpop zou staan, dan hadden we je voor gek verklaard. Laat staan dat de Nederlander in kwestie ook nog eens “Axel F” van die virtuele kikker zou coveren en daarmee meteen ook de hele weide uit zijn hand zou laten eten. Om maar te zeggen: de Joost-mania is anno 2022 groter dan ooit tevoren. Het mooie aan dat verhaal is eigenlijk dat het zo natuurlijk tot stand kwam. Wat begon als YouTuber EenhoornJoost die als grap een nummer in elkaar flanste, groeide in geen tijd uit tot een energieke splinterbom die met Albino Sports zijn eigen creatieve label oprichtte. De drijfveer van dat alles? Het getal 1983, oftewel het geboortejaar van zijn broer, die tevens ook een significante rol speelde sinds Joost zijn beide ouders verloor.

Het is dan ook die laatste gebeurtenis, met alle gevolgen van dien, die vaak terugkeert in de muziek van de Nederlander. Joost Klein is een mens zoals jij en ik. En dat is misschien wel de reden waarom hij op zo’n grote fanbase kan rekenen. Hij is geen artiest die metershoog boven zijn publiek zweeft, maar iemand die ook gewoon te maken heeft met de dagdagelijkse dingen des levens. Dat Joost zijn discografie bij momenten een beetje aanvoelt als een uitgesponnen verwerkingsproces, mits wat ruimte voor humor, is op zich niet eens erg. Sterker nog, het wekt eigenlijk alleen maar meer sympathie op voor de man.

Het perfecte voorbeeld daarvan is terug te vinden op het nieuwe Fryslân, onder de noemer “Florida 2009“. Tussen de botsautobeats door wist Joost met dat nummer gigantische menigtes stil te krijgen, en soms zelfs tot tranen toe te dwingen. Na een hoop gekkigheid, gaande van samen met Walter Grootaers “Ik Wil Je” brengen tot YouTuber Acid ‘de duurste sprong van zijn leven‘ te zien maken, onder een Friese vlag kruipen en vertellen hoe hard je je overleden ouders mist; Joost is gewoon doodeerlijk, en dat zorgt voor kippenvel. Het deed ook meteen het idee oprijzen dat Klein zijn ondertussen al achtste album serieuzer nam dan ooit tevoren. Dat hij voor de opnames samen met producer Tantu Beats en gitarist Dylan Van Dael helemaal richting Berlijn trok, zegt natuurlijk ook al veel.

Het neemt weliswaar niet weg dat Joost zijn prettige gestoordheid achterwege heeft gelaten op Fryslân, kijk daarvoor bijvoorbeeld maar naar “2002/2001”. ‘Deze hele tune, ja, die rijmt op de e / Geloof je me niet, zet ‘m dan op replay’, zingt de Nederlander terwijl ook hij op de poppunkhype springt. Je kan ervan vinden wat je wil, maar de vibe die doorheen het nummer hangt, werkt gewoonweg aanstekelijk. Ook bij het daaropvolgende “Joost Klein 4” is stilstaan geen optie, want terwijl Louis Van Gaal, Mark Van Bommel en Frank Boeijen de revue passeren, moet gewoon gezegd dat de botsautobeat de ideale instrumentatie is voor zijn knotsgekke flow.

De Fries staat er natuurlijk ook om bekend om alle taboes te doorbreken en op die manier ook gewoon over heel herkenbare dingen te zingen. Op “Wachtmuziek” schopt hij bijvoorbeeld tegen de schenen van de gezondheidszorg, door uit te halen naar de jarenlange wachtrijen. Ook in “PTSD” horen we over een groovy beat teksten over slaapproblematiek en een roep om traumatherapie: ‘Ik wil gewoon een beetje hulp!’ Een gitaarsolo zorgt op muzikaal vlak nog voor de nodige cool, want ook op muzikaal vlak zitten die nummers gewoon goed in elkaar. “Papa en Mama” lijkt zijn gitaarlijn zo zelfs te ontlenen aan pakweg The New Abnormal van The Strokes, die op zijn beurt een extra dosis emotie toevoegt aan de ‘Brief aan m’n ouders / Hoop dat jullie dit zien / Joost Klein die wordt groot / Da’s de ironie’ in het refrein’.

Dat Joost doorheen Fryslân experimenteert met genres, wordt bijvoorbeeld ook duidelijk aan de gangsterrapbeat die opener “Life Story” aan elkaar bindt, of het ska-getinte “Liverpool”. Toch is de Nederlander op z’n best als hij alle remmen loslaat, zoals op “Antwoord”. Waar het nummer nog redelijk poppunkachtig begint, loopt het na verloop van tijd over in een snoeiharde skankremix van Gladde Paling: de botsauto’s zijn nooit ver weg. Ook “Fryslân Bop”, waarvoor Klein beroep deed op Zuid-Afrikaans icoon Jack Parow, ligt in diezelfde lijn. Zware beats, met hier en daar wat dubstepinvloeden en een knipoogje naar videogamegeluidjes uit de jaren negentig; het kan allemaal.

In “Pinkpop 1983” horen we dan weer samples terug vanop het festival, maar het is uiteindelijk toch nog “Disco Belgica” met Acid en Apson dat voor een bommetje zorgt. Het tempo schiet de hoogte in en de lichten gaan uit: eentje om hard op te gaan in de club. ‘I love Belgium! This the best rave ever!’, horen we nog voorbijflitsen, waardoor we kunnen besluiten dat Fryslân wederom van alle markten thuis is. Slaat Joost in dat opzicht de bal ook eens mis? Natuurlijk. “Rookpauze” is bijvoorbeeld niets meer dan een vreemde parodie op countrymuziek en ook “Offline” heeft, ondanks de Crazy Frog-sample, niet heel veel interessants te bieden. Maakt dat wat uit in het geheel? Niet echt.

Joost heeft met Fryslân misschien wel zijn meest volwassen album tot nu toe gemaakt, want het wordt vaker wel dan niet duidelijk dat de man zijn hart en ziel in het album stak. In dat opzicht voelt het een beetje verkeerd om een score te plakken op de plaat, gezien de oprechtheid waarmee hij over zijn mentale gezondheid alsook trauma’s zingt. Het is echter een kunst om dat niet zo zwaar te laten overkomen als het klinkt, en als het op woordkunst aankomt, is Joost nog steeds een van de meest innovatieve artiesten van het moment. Dat de weide voor de Main Stage van Pukkelpop afgelopen editie nooit voller stond dan tijdens zijn set, zegt misschien ook wel iets over het doelpubliek van de Nederlander. En met dat in het achterhoofd, is Fryslân gewoon een goed album mét een krachtige boodschap: droom groot. Zelfs al is je achternaam Klein.

Joost staat dit najaar nog in Het Depot in Leuven (7 november), in VIERNULVIER in Gent (9 november) en in de Muziekodroom in Hasselt (11 november). Deze drie concerten zijn allemaal uitverkocht.

Facebook / Instagram

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

2091 posts

About author
't is oke.
Articles
Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Suikerrock vult affiche aan met Faithless, Brihang, Froukje, Royel Otis en meer!

Je zou het misschien niet zeggen als je aan het raam kijkt, maar het festivalseizoen begint nu echt wel heel nadrukkelijk op…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Joost - "Europapa"

Zijn naam is Klein, maar zijn dromen groot. Heel groot, want binnen een paar weken mag Joost Klein het podium van het…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single MCR-T & Joost - "Buurman Uit Berlijn"

Al te serieus zijn de klanken die de Duitse MCR-T naar buiten brengt niet altijd, maar dat je er een feestje op…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.