Daar zat hij dan. Op de rand van dat grote podium, te huilen onder een Friese vlag. Nog geen kwartier nadat hij de Werchterse weide had doen ontploffen met én Acid én Walter Grootaers én “Axel F” van Crazy Frog. Ja, Joost was een emotionele rollercoaster; eentje die je niet onbedeesd achterliet. De allerbelangrijkste reden bleek daarvoor het slotakkoord: “Florida 2009”. Het is dit jaar precies tien jaar geleden dat de Nederlander zijn beide ouders verloor, iets dat hem tot op vandaag nog gigantisch veel pijn doet. Met zijn nieuwste creatie eert hij ze nu mooier dan ooit, en daar krijgt zelfs de meest Stoïcijnse brombeer tranen van in de ogen.
‘Daar sta je dan, op de crematie van je pa.’ Geen knotsgekke teksten dit keer, maar een meer dan oprechte inkijk in de ziel van Joost Klein. Begeleid door rakende minimale synths en een bescheiden engelenkoortje vertelt hij over alles wat hij mist en nooit meer terug zal krijgen, alles wat hij nog zeggen wilde, maar nooit nog zal kunnen. Alles komt recht uit het hart en dat voel je ongelofelijk hard. ‘Ik mis ons en ik mis thuis’, klinkt het terwijl hij iets later de liefde voor zijn moeder uitdrukt. Joost Klein heeft prachtige herinneringen aan Florida in 2009 en heeft met dit gelijknamige nummer alle pijn en emoties die daarmee in verbinding staan omgezet in woorden. Bloedmooi, goudeerlijk.
Joost speelt komende zomer nog op Rock Zottegem (9 juli), in het OLT Rivierenhof (23 juli) en op de Lokerse Feesten (5 augustus).
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.