© Meeno
Wie had drie jaar geleden durven voorspellen dat de carrière van Machine Gun Kelly een dergelijke populariteitsboost zou kennen? Buiten hijzelf waarschijnlijk slechts een handvol mensen, maar zijn switch naar poppunk heeft hem duidelijk geen windeieren gelegd. De albums Tickets To My Downfall en mainstream sellout waren een onverwacht schot in de roos waarmee hij zijn fanbase aanzienlijk heeft kunnen vergroten en bovenal zijn veelzijdigheid als artiest kon onderstrepen. Paleis 12 was dan ook meer dan aardig gevuld voor het enfant terrible, dat met veel goesting en een grootse productie zijn Belgisch publiek bespeelde.
Aan 44phantom de eer om de festiviteiten te openen. De verkeerschaos en de staking van het openbaar vervoer zorgden ervoor dat er nog niet al te veel volk op middenplein stond. Veel hebben de laatkomers in ieder geval niet gemist. Het optreden van 44phantom stond bol van de clichés en kon ons op die manier maar weinig verrassen. Zijn driekoppige band voegde amper iets toe aan de composities en klonk als een groep die vijftien jaar geleden al redelijk passé was. Van de met autotune bewerkte zang van 44phantom waren we ook geen al te grote fan, zeker als hij eens wat de hoogte in ging. Aan het project 44phantom is nog heel wat schaafwerk nodig om er authenticiteit in te krijgen, zo veel werd gisteren duidelijk.
Echt veel beter deed iann dior het een kleine twintig minuten later ook niet, al had hij het publiek wél mee. Dat mag hij vooral danken aan zijn megahit “Mood”, die hij gisteren vanzelfsprekend bovenhaalde. Voordien serveerde hij ons op wat magere kost met tussendoor een hitje om het leven erin te houden. De gitarist die hij meehad, speelde ook slechts een bijrol en kon moeilijk opboksen tegen de muziek die uit de boksen knalde. iann dior deed wel moeite om het publiek bij de les te houden: geregeld vroeg hij om de handen in de lucht te steken en kort voor slot vroeg hij zelfs een moshpit. “let you” deed dan op het einde toch nog iets opleven met het catchy refrein, maar dat bleek niet genoeg om de rest recht te trekken. Een kleine teleurstelling, dat was iann dior tijdens zijn eerste Belgische concert ooit.
Machine Gun Kelly liet speciaal voor zijn eerste arenatour een helikopter bouwen waarvan hij tijdens het openingsnummer “born with horns” meteen gebruik maakte. Wild bengelend vloog de waaghals over het publiek/podium en zette Paleis 12 zo al heel snel in vuur en vlam. Na bewezen diensten mocht de helikopter zich voor de rest van het optreden in de nok van de zaal begeven, terwijl Kelly voor “god save me” voor het eerst zelf de gitaar in de hand nam. Het nummer kwam nogal traag op dreef en had een eerste meezingmoment van het publiek nodig om iedereen mee te krijgen. Gelukkig zorgde het nummer daarna voor een hogere versnelling en speelde de hele band het heerlijk strak. Bij het daaropvolgende hitje “maybe” (helaas zonder de fysieke aanwezigheid van Bring Me The Horizon-frontman Oli Sykes) kregen gitaristen Jus Lions en Sophie Lloyd zelfs even hun momentje om een solo uit hun mauw te schudden. Lekker begin met andere woorden.
https://www.instagram.com/p/CiyQyY7oIO1/
De helikopter was niet het enige decorstuk dat opviel. Het extravagante microfoonstatief was een echte eyecatcher, net zoals de grote vuurballen die tijdens bijvoorbeeld “Floor 13” de lucht in schoten. Aan showelementen geen gebrek met andere woorden, al was het middelpunt toch steeds weer MGK. Veel bindteksten had hij niet in petto en als hij ze toch bovenhaalde, dan was het redelijk voorspelbaar (onder andere veel ‘Brussels sprouts’). Voor “papercuts” werd dan weer een gigantische robot opgeblazen, maar gelukkig ging de fraaie versie met alle aandacht lopen. Het was overigens een van de weinige nummers waar Baker zijn beste gitaarskills bovenhaalde. Iets wat hij, wat ons betreft, gerust vaker had mogen doen.
Tussendoor zaten er ook wat mindere momenten in de show. De Lil Wayne-samenwerking “ay!” klonk gisteren minstens even mak als de studioversie en ook tijdens “roll the windows up” misten we (ondanks een enthousiaste fan op het podium) wat spanning om er bovenuit te kunnen steken. Bij “don’t sleep, repeat” zorgde 44phantom nog eens voor wat valse noten, maar vulde de band het deze keer wel op met wat strakheid. Verder haalde het akoestisch tussendoortje, met “jawbreaker” en “sid & nancy”, op het foute moment vaart uit het optreden nadat “I Think I’m OKAY” de zaal nog in lichterlaaie had gezet. Je kan natuurlijk niet altijd knallen, maar de aandacht zakte wel even weg.
Voor vuur (en pyro) zorgde het kort en kordate tweeluik “WWIII” en “WW4”, nummers die op de plaat zo passeren zonder echt in het gehoor te springen. Ook in Brussel waren ze zo voorbij en kon je ze moeilijk als hoogtepunt bestempelen. En toch pasten ze perfect binnen de sfeer van concert en zorgden ze naar het einde toe voor een groeiend enthousiasme. Eminem-disstrack “El Diablo” was kort voordien nog een kortstondig intermezzo dat mits wat steviger gitaarwerk (en bijhorende moshpits) werd ingepast in de set, maar het was toch wachten op nog wat hits. “emo girl” en “glass house” werden op het juiste moment bovengehaald. Meezingen en -dansen was aan de orde! Ook “I Think I’m OKAY” lag in diezelfde categorie en deed het zonder YUNGBLUD uitstekend. Paleis 12 was mee en Machine Gun Kelly bleek in z’n nopjes.
Aan het einde van het optreden voelde het uiteindelijk wel ietsje te lang aan. De nodige afwisseling ontbrak wat en daar hielp ook “forget me too” niet echt mee. Het blackbear-tweeluik “make up sex” en “my ex’s best friend” had wisselvallig succes. Terwijl die eerste wat flets werd gebracht, kreeg het vervolg ons verrassend genoeg wel mee. Zo zie je maar dat een catchy refrein soms volstaat om het verschil te maken. Eindigen deed Baker overigens met een ode aan zijn vrouw Megan Fox. Wat in het begin nog redelijk kitscherig overkwam, ontwikkelde zich dan toch tot een sprankelend einde. “twin flame” had dan ook duidelijk zijn naam niet gestolen en haalde nog eens de laatste restjes benzine en pyro boven. Geen wonder dat het publiek dolenthousiast reageerde.
Wie had gehoopt op wat oudere Machine Gun Kelly-nummers, was eraan voor de moeite. Verder dan het uit 2019 komende Hotel Diablo ging de man niet. Geen erg natuurlijk, want met maar liefst 31 nummers kreeg het publiek waar voor zijn geld. Hier en daar zaten er wat mindere momenten in de set, maar die wogen uiteindelijk niet op tegenover de vele goede stukken die het concert sierden. Iets korter en wat meer afwisseling had de show nog beter gemaakt, maar uiteindelijk keerden duizenden mensen gelukkig en voldaan terug naar huis. En daar doe je het voor als artiest.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
born with horns
god save me
maybe
concert for aliens
drunk face
fake love don’t last (met iann dior)
drug dealer
ay!
don’t sleep, repeat (met 44Phantom)
more than life
die in california
Floor 13
papercuts
title track
kiss kiss
bloody valentine
roll the windows up
El Diablo
WWIII
WW4
emo girl
Glass House
lonely
I Think I’m OKAY
banyan tree / jawbreaker / sid & nancy / love race
forget me too
make up sex
my ex’s best friend
twin flame
