AlbumsFeatured albumsRecensies

Panic! at the Disco – Viva Las Vengeance (★★½): Panic! in het theater

Zoals bijna iedereen weet, begon Panic! at the Disco ooit als een emopopgroep. Intussen werden de skinny jeans en gestijld haar al lang achtergelaten en evolueerde de groep naar het soloproject van zanger en multi-instrumentalist Brendon Urie. Hoewel de Amerikaan altijd al populair is geweest, zorgde zijn laatste album Pray for the Wicked met onder andere de single “High Hopes” voor een volledige mainstreamdoorbraak. Hierdoor was hij zowel te horen in stadions rond de wereld als de wachtkamer van uw lokale tandarts. Na vier lange jaren is Panic! at the Disco terug met zijn nieuwste album Viva Las Vengeance. Urie beschrijft het als ‘een terugblik naar wie ik was zeventien jaar geleden en wie ik nu geworden ben.’ Thema’s zoals jeugd, het moment grijpen en burn-out vormen dan ook de rode draad doorheen het album.

Titeltrack “Viva Las Vengeance” lanceert het album en maakt onmiddelijk duidelijk dat Urie opnieuw gaat voor een heel poppy geluid. De dramatische en dynamische vocalen, gecombineerd met de hoogdravende gelaagdheid die de instrumenten brengen, geven een soort Broadway-gevoel. Dit is niet voor iedereen weggelegd en voelt voor ons net iets te gemaakt aan.

Dit Broadway-gehalte wordt vastgehouden tijdens het overgrote deel van het album, al vult Panic! at the Disco dit vaak aan met andere elementen. Zo maakt Urie tijdens “Middle of a Breakup” gebruik van dromerige gitaren, wat ons bij momenten doet terugdenken aan de oudere Panic! at the Disco. Ook zorgt een enorm catchy refrein ervoor dat dit een van de meest aanstekelijke en dansbare nummers is op het album. Helaas verwart zanger Urie deze aanstekelijkheid met herhaling tijdens “Local God”. Deze single voelt dan ook aan alsof de Amerikaan een refrein had geschreven, maar niet goed wist hoe hij hier een single kon rond maken. Eindigen met een fade-out is altijd riskant en in dit geval zorgde het er enkel voor dat ons gevoel werd bevestigd.

Dergelijke flaters zijn natuurlijk snel vergeven wanneer je een single als “God Killed Rock and Roll” op je album hebt staan. In het verleden stak de muzikant zijn bewondering voor Queen nooit onder stoelen of banken. Tijdens “God Killed Rock and Roll” zet hij dit nogmaals in de verf. Als een ware ode aan de rockgoden zingt hij vol furie en stelt hij zijn gigantisch stembereik wederom tentoon. De variatie in het timbre van de zang gedurende de rustige en rock-‘n-rollgedeeltes maakt dat we nog extra kunnen genieten van dit extreem temperamentvol nummer.

Hoe meer we van Viva Las Vengeance hoorden, hoe moeilijker het was om de nummers van elkaar in stijl te onderscheiden. Ook het gebruik van Urie’s imposante kopstem verliest helaas aan kracht wanneer deze bijna twaalf nummers voor het overgrote deel wordt gebruikt. Jammer genoeg maakte dit de luisterervaring nu en dan vermoeiend. Vooral in nummers zoals “Something About Maggie” en “Sad Clown” konden we ons niet van deze indruk ontdoen. Het gekende principe less is more is iets wat Viva Las Vengeance goed zou gedaan hebben.

De afsluiter “Do It to Death” gaat verder op het elan van het album, maar kan zich meer differentiëren door de gitaar en drums, die regelmatig de bovenhand nemen in plaats de zang. De vele tempowisselingen zorgen er ook voor dat je als luisteraar meer voldoening haalt uit deze single. Hierbovenop sluit “Do It to Death” het album zelfverzekerd af. Op de golven van enkele strijkers zoekt de Amerikaan uiteindelijk de soberheid op en neemt hij ons zachtjes mee naar het einde van Viva Las Vengeance.

Brendon Urie zet met Viva Las Vengeace een vurig, theatraal album neer. Helaas zorgt deze intense combinatie en het gebrek aan variatie in stijl voor een luisterervaring met hier en daar vermoeiende passages. Zijn onmiskenbare talent en een topsingle zoals “God Killed Rock and Roll” zorgen gelukkig ook voor boeiende hoogtepunten die onze nieuwsgierigheid in momenten opnieuw prikkelde. Toch is het niet dit album waarvoor we de Amerikaan zullen herinneren.

Wie Viva Las Vengeance live wil horen, kan op 28 februari in het Sportpaleis terecht. Voor de Nederlandse fans daarentegen zal zijn show op 25 februari in Rotterdam Ahoy net iets dichter zijn.

Facebook / Twitter / Instagram / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

50 posts

About author
West-Vlaamse liefhebber van de zwaardere genres!
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Aarde Aan Daan - "Verrassing"

Wie denkt dat enkel oubollige liedjes in het Nederlands geschreven worden is eraan voor de moeite. Dat bewijst Aarde Aan Daan die…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Debuutsingle geosy - "Is Dit Het Dan?"

‘Suzan & Freek voor emo’s’, zo omschrijft GirlsGirlsGirls-zanger Geosy Kleefman zijn nieuwste soloproject geosy. Onder zijn eigen naam brengt de jonge Emmenaar…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Natalie Jane - "Tattoos"

Natalie Jane is een heus TikTok-fenomeen die fans verzamelde met nummers te coveren in grote parkings. Die bevatten een goede akoestiek voor…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.