Is poppunk anno 2024 nog relevant? Laten we meteen kort en krachtig op die vraag antwoorden: ja! Het genre is sinds enkele jaren opnieuw aan een opmars bezig, met de terugkeer van blink-182 als ware hoogtepunt. Ook dit jaar lijkt aan die stijgende lijn geen einde te komen. De heren van Green Day, die zich nog altijd de titanen van de scene mogen noemen, komen alweer met hun viertiende album Saviors op de proppen, terwijl de oude bokken van The Offspring ook al de nodige hints hebben gegeven dat ze met nieuw werk bezig zijn. Hoewel die bands nog altijd niet van ophouden weten, staat de troonopvolging in de vorm van Neck Deep al lang en breed klaar en dat bewijzen ze maar al te graag op het gelijknamige Neck Deep, dat alweer het vijfde studiowerk is van de mannen uit Wrexham.
In het interview met frontman Ben Barlow en de kersverse nieuwe drummer Sam Powles vertelden ze ons dat ze voor hun gelijknamige album weer ‘back to the basics’ gingen, wat we eigenlijk kunnen vertalen naar een plaat vol ongecompliceerde poppunk waar de energie van afspat. Lang hoeven we hier niet op te wachten, want tijdens opener “Dumbstruck Dumbf**k” horen we de Neck Deep die we in het begin van de jaren tien hebben leren kennen. Het nummer bounced van links naar rechts en de energiemeter slaat vaker dan eens rood uit. De zoetsappige stem van Barlow ligt als een fijn dekentje over het lied heen en zet ons aan om de volumeknop nu al een tandje hoger te zetten. Maar goed ook, want het aansluitende “Sort Yourself Out” gaat rustig verder waar de eerste track mee eindigde en zet de boel nog eens stevig op zijn kop.
Halverwege vinden we met “Heartbreak Of The Century” opnieuw een pareltje. Met het meest catchy refrein van het volledige album knalt het doorheen de speakers en laat het ons steeds opnieuw de longen uit het lijf schreeuwen. Waar “Heartbreak Of The Century” al als single deed schitteren, straalt het op de plaat net ietsje meer en kunnen we met zekerheid zeggen dat het een nummer is wat we nog jaren in de setlisten zullen zien verschijnen. Ook helden worden op Neck Deep geëerd waar ze geëerd moeten worden. Wie de band al een tijdje volgt, weet dat blink-182 een van de grootste voorbeelden en inspiratiebronnen is voor de groep uit Wales, dus een kleine ode is wel op zijn plaats. Met “Take Me With You” geven ze ons een hedendaagse versie van blink’s knalhit “Aliens Exist”, met de nodige Neck Deep-saus eroverheen. ‘Tom DeLonge will be proud.’
Wat opvalt, is dat er tijdens Neck Deep vaak van dezelfde worst gesneden wordt en dat er onderling weinig verschil in de nummers zit. Of we dit nou echt als een smetje moeten zien, kunnen we betwijfelen, maar het ontbreken van een rustpunt kunnen we daar zeker onder scharen. Neck Deep vuurt het ene na het andere kanon van energie af waardoor zuurstoftanks tijdens het luisteren zeker geen overbodige luxe zijn. Een rustpunt om even op adem te komen, om vervolgens nog eens dubbel en dwars overheen te gaan, had zeker wel gemogen en wordt sterk gemist. Even lijkt die adempauze er dan toch te komen tijdens “It Won’t Be Like This Forever”, maar al na een kleine vijftien seconden trappen de heren uit Wrexham het gaspedaal in om vervolgens niet meer achterom te kijken.
De productie van Neck Deep had duidelijk wat voeten in de aarde. Barlow en Powles vertelden ons dat er in eerste instantie naar Amerika werd uitgeweken om in Los Angeles aan de muziekschijf te werken, maar dat ze daar al snel op een dood spoor terecht kwamen. Hoog tijd om het roer om te gooien zouden gedacht hebben. De groep schrapte de plannen, liet de City of Angels achter zich en sloot zich op in een pakhuis op het platteland van Wales, om vervolgens een album te maken dat aan alle kanten ruikt als een Neck Deep-plaat. Als je ooit de vraag krijgt om te beschrijven hoe de band klinkt, dan kan je het beste dit werk bovenhalen. Het is namelijk niet voor niets dat de plaat dezelfde naam heeft gekregen als de band, Neck Deep is de woordenboekdefinitie van hoe de groep moet klinken.
Neck Deep ging tijdens hun gelijknamige album terug naar het basisrecept. En om eerlijk te zijn blijft dat toch nog altijd het lekkerste dat de Welshmen ons kunnen voorschotelen. Hier en daar werd aan het receptuur gesleuteld en waar nodig licht aangepast, maar aan de belofte om ‘back to the basics’ te gaan is geen woord gelogen. Van deze plaat gaan we nog lang kunnen smullen.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Heartbreak Of The Century”, ons favoriete nummer van Neck Deep, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
