Best Kept Secret (Festivaldag 1): Home sweet home!

Maurits Westerik mag dan al drie jaar de touwtjes in handen hebben bij Best Kept Secret, het is echter zijn allereerste editie als gloednieuwe festivaldirecteur. Na twee zomers zonder, kunnen liefhebbers van alternatieve muziek weer terecht in de sprookjesachtige setting net over de grens en er vallen heel wat nieuwe dingen te ontdekken. Naast nieuwe podia, is er vooral ook een nieuw nachtprogramma en valt er voor de rest qua randanimatie veel te beleven op het festivalterrein. Op de openingsdag zagen we o.a. alt-J, Jessie Ware, Sigrid en Altin Gün aan het werken, die er voor zorgden dat we weer warm ontvangen werden in Hilvarenbeek.

EMY @ THE SECRET

Een festival openen. Het kan een vloek of zegen zijn. Onze voormalige ‘Grote Beer Van Morgen’ EMY kreeg gisteren pas het telefoontje dat ze haar BKS-debuut mocht maken en ze liet die kans niet aan zich voorbijgaan. In een knusgevulde THE SECRET namen ze de aanwezigen een driekwart uur mee naar hun muzikaal universum, dat afwisselt tussen grootsheid en intimiteit. Hiermee bracht het vijftal iedereen meteen in de juiste stemming en werd er op o.a. “Freestyle” en “Illusions” al schuchter wat meegedanst. De oncomplexe en toegankelijke arrangementen, die o.a. soul en blues samenbrengen, vormden zo de ideale opener voor de langverwachte terugkeer van BKS. EMY’s veroveringstocht zet zich voort en zal hun met een groter project met zekerheid op nog grotere podia krijgen.

Merol @ TWO

Velen vroegen zich af wat Merol op Best Kept Secret te zoeken had? Wel, ze kwam op haar dode gemak eventjes de temperaturen de hoogte in stuwen. Gehuld in een doorzichtige catsuit en een gigantische hoed kwam ze het podium van de TWO op om de vroege vogels op een geestig feestje te trakteren. Haar popnummers hebben niet alleen een toffe tekst, maar zitten ook muzikaal fijn in elkaar en zorgden zo voor de nodige sfeer. Als een doorwinterde entertainer volgde hit na hit en bleek ook haar enthousiasme te stijgen. Tijdens “bendronkenlaatme” dook ze zelfs het publiek in voor een ‘love pit’ (Merols versie van een moshpit) en ook “HOU JE BEK EN BEF ME” zorgde voor feest. Merol is een entertainer door en door, dat zagen we in haar geestige set die gerust op de Main Stage had mogen staan, want dat had daar zeker ook niet misstaan.

Giant Rooks @ THE SECRET

Doordat Faye Webster helaas door ziekte verstek moest geven, mochten de plezante Duitsers Giant Rooks later dan oorspronkelijk voorzien hun opwachting in THE SECRET maken. In Duitsland behoren ze al tot de toekomstige headiners en die status maakten ze ook op hun eerste Nederlandse festival helemaal waar. Hun grootste troef blijft hun overgrote enthousiasme waarmee ze hun nummers brengen, want dipjes kende deze set niet. Elk nummer werd met de nodige pit en show verkocht, maar werden vooral ook door de volle tent ontvangen alsof ze tot de grootste hits van het moment behoren. Muzikaal gebeurde er niets vernieuwends, maar dat hoeft ook niet als het vrolijk en dynamisch gebracht wordt. Tot op Pukkelpop, Giant Rooks!

Altin Gün @ TWO

Een festival dat quasi op een strand plaatsvindt, vraagt om tropische sferen. En wie beter om die vraag te beantwoorden dan het Amsterdamse Altin Gün? Amsterdams? Ja hoor! Want zowat alle bandleden behalve de twee vocalisten komen uit het eigen Nederland. Niet dat je hier als luisteraar iets van merkt, want de muzikanten vullen de Turkse zanglijnen aan alsof ze niets anders gewend zijn. De dansbare fusion van folk, funk en psychedelische rock wordt weleens gedegradeerd tot afterworkmuziek, meteen werd echter duidelijk dat het zestal hier op het podium van de, reeds bezwete, tent over podium TWO het tegendeel kwam bewijzen. Met een ijzersterke geluidsmuur waaruit hits als “Yüce Dag Basinda” de temperatuur nog wat omhoog wisten te werken, toverde Altin Gün de zon opnieuw van achter de wolken vandaan. De set werd op quasi automatische piloot afgerateld, maar aan dit consistente niveau, kunnen we daar enkel dankbaar om zijn. Best Kept Secret mocht dan al wel enkele uren bezig zijn, de dansvloer werd officieel geopend door Altin Gün.

Mavis Staples @ ONE

Terwijl leeftijdsgenoten van Mavis Staples van hun rust genieten, trekt de 82-jarige r&b-legende nog steeds de wereld rond om haar grote oeuvre te eren. Na haar passages op Primavera en de AB, stond ze gisteren volledig terecht op het hoofdpodium en liet ze haar krachtige stem door de boxen galmen. De zon hield zich nog wat verscholen achter grijze wolken, maar Mavis straalde daarom des te harder en maakte ook met plezier grapjes, wat voor vreugde bij de aanwezigen zorgde. Wanneer ze op het einde met haar band en backing vocals nog eens alles in de strijd gooide, werd ze met een groot applaus beloond. Ze is een historisch figuur binnen de muziekindustrie en gaat tot op het einde door, dat heeft ze ons gisteren steevast beloofd.

Iceage @ THE SECRET

Iceage mag dan wel uit Denemarken komen, ze bespeelden THE SECRET met een agressieve nonchalanche die enkel Briste rockbands, clichématig, weten evenaren. Als een stoomtrein die, zoals wij zuiderburen gewoon zijn, een vijftiental minuten te laat vertrok, stormden ze van “Dear Saint Cecilia” over het beenharde “Vendetta” naar “The Lord’s Favorite”. Die laatste bleek ook meteen een favoriet van de samengepakte fans te zijn die voor het podium alles van zichzelf gaven terwijl hun helden, twee meter daarvoor, vooral niet te veel gaven. Iceage was fijn, Iceage was stevig, maar Iceage gaf er zelf vooral niet te veel om.

Sigrid @ TWO

De Noorse spring-in-t-veld Sigrid groeide de afgelopen jaren door van popbelofte naar popidool en komt haar tweede album How To Let Go deze zomer op de festivals voorstellen. In een perfect uitgewerkte festivalshow wisselde ze gisteren een uurlang af tussen rustige en uptempo nummers, en greep ze regelmatig terug naar hits als “Don’t Kill My Vibe” of “Strangers” om ook de nog wat onbekende nieuwe nummers extra in de aandacht te brengen. De podiumervaring hielp haar alvast om vocaal meer te durven, al leek ze wat heser dan anders. Dat pakte goed uit tijdens “Bad Life”, waarin ze nog extra emotie kon steken. De ultieme sfeerbrengers “Strangers” en “Mirror” hield ze uiteraard voor het einde, waardoor ze op uiteindelijk ook het hele publiek deed ontdooien.

Genesis Owusu @ THE SECRET

Best Kept Secret wist de voorbije jaren zijn naam groot te maken door een festival te zijn dat ergens tussen alternatieve ontdekkingen en mainstream muziek inzweefde. Hierdoor zou je zeggen dat Genesis Owusu hier perfect zijn plaatsje heeft, al was de Ghanese-Australiër echter dankzij zijn titel als enige hiphopper op de openingsdag toch een beetje een vreemde eend in de bijt. Een handvol festivalgangers kwam dan ook met een bepaalde nieuwsgierigheid samen aan THE SECRET om vooral met lege handen terug te keren. Genesis Owusu wist nooit echt te overtuigen met een schreeuwerige set waar “Crank That” van Soulja Boy het meest sfeervolle moment bleek te zijn. Ook kleine hit “Don’t Need You” werd met stevig gebrul door onze oorvliezen gejaagd. Owusu’s achtergrondzangers hielden nog een spandoek met ‘Don’t forget to smile’ omhoog maar tevergeefs, reden tot glimlachen was er jammer genoeg niet.

Leon Bridges @ ONE

Leon Bridges luidde de avond in met zijn dromerige neo-soul, waarvoor hij vergezeld werd door vijf muzikanten en twee zangers. Samen konden ze het warme gevoel van de studioversie ook live zeer goed overbrengen en werd op het strand de bijtrekpas van onder het stof gehaald voor de zwoele nummers. Zijn project met Khruangbin kon uiteindelijk op het meeste respons rekenen in het midden van de set, waarna het vocaal behoorlijk minder vlotte bij Bridges. In “Coming Home” hoorden we veel valse noten, zowel in het refrein als de strofes. Vocaal was het dus niet meteen zijn sterkste show, maar op het einde herpakte hij zich toch nog eens. Laat ons hopen dat de focus er op Rock Werchter volledig is, want op de ONE liet hij met zijn zang soms belangrijke steken vallen.

Jessie Ware @ TWO

We hebben al veel popshows op festivals gezien, maar de nieuwe show van Jessie Ware nadert de absolute perfectie. Op haar vierde album What’s Your Pleasure? vond de Britse zangeres zich volledig nieuw uit en die discopop werd in een ravissante enscenering gegoten. Zonder muzikanten, maar wel met vier achtergrondzangers zette Ware een sublieme set neer waarin elk nummer tot in de fijnste details van een choreografie werd voorzien. Hoewel we niet altijd fan zijn van te strak geregisseerde shows, tilde de elegantie het geheel naar een hoger niveau. Jessie Ware is geen ballade-zangeres meer, maar is dé discopopkoningin die wellicht de beste show op de eerste dag bracht. What’s our pleasure? De fenomenale terugkeer van Jessie Ware was een puur genot voor oog en oor!

alt-J @ ONE

In de wandelgangen tussen alle podia, geloof ons dat het er veel zijn, hoorden we al wel eens vallen dat alt-J geen volwaardige headliner valt te noemen. Het Engelse drietal weet al sinds hun debuutalbum in 2014 te betoveren maar kon zichzelf bij het grote publiek nooit tot het niveau van mede-hoofdaffiches The Strokes en Nick Cave hijsen. Vastbesloten om daar verandering in te brengen openden de Britten hun set met het betoverende “Bane” om meteen erna van het dromerige in het dansbare te vallen met “Every Other Freckle”. alt-J trok alle registers open om er een heuse hitparade van te maken. Als er één ding bewezen werd, was het wel dat de heren in een mum van tijd een veelvoud aan tijdloze nummers wisten voort te brengen. Echter brachten ook minder gekende worpen als “Chicago” een enorme meerwaarde binnen het geheel en wisten de nummers van recentste plaat The Dream een zekere maturiteit toe te voegen. alt-J bracht een set die perfect inspeelde op zowel de emoties als de dansbenen. Geen volwaardige headliner? Think again.

Jamie xx @ TWO

Nadat hij twee weken geleden reeds CORE mocht afsluiten, kreeg Jamie xx diezelfde eer in Hilvarenbeek op hun eerste dag. Als laatste act van de hoofdprogrammatie was er een heuse volksverhuizing naar de TWO, waar zijn discobal en dj-booth op dansgrage fans wachtten. Net zoals op het nieuwe Brusselse festival kregen we zowel eigen werk als nummers van collega-artiesten te horen, waardoor hij vijfenzeventig minuten kon opbouwen naar een mooie climax. Eens het tempo in zijn set zat, bleef hij dat aanhouden en perste hij de laatste energie uit de TWO. Visueel was de show echter te sober om ons volledig mee te sleuren in een magisch moment, want veel was er niet echt te zien. We moesten het dus doen met een fijn dj-setje, maar we betwijfelen of we het ons binnen een week nog zullen herinneren.

Geschreven door Simon Van Herzele en Maxim Meyer-Horn.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!