AlbumsFeatured albumsRecensies

Smith & Burrows – Only Smith & Burrows Is Good Enough (★★★): Een warme knuffel bij het kampvuur

Het is 2011. Editors-frontman Tom Smith zit zich samen met zijn goeie vriend, ex-Razorlight-drummer Andy Burrows, te bezatten in een Britse pub. Kerst komt eraan, waardoor het gesprek de twee heren leidt tot hun gezamenlijke voorliefde voor oude kerstplaten. De bal ging aan het rollen en uiteindelijk eindigden ze met elkaar in de studio. Het eindresultaat werd een leuke mix van covers en eigen nummers, dat het etiket Funny Looking Angels kreeg opgeplakt. Het eerste en enige werk van de ‘supergroep’ Smith & Burrows was een feit. Dat er daarna niets meer volgde, leek initieel geen probleem. De populariteit van Editors bereikte – vooral in de Lage Landen dan – een gigantisch kookpunt, terwijl Andy zich op zijn solocarrière richtte en opnieuw aan de slag ging bij We Are Scientists.

Je zou bijna denken dat het het coronavirus was dat voor een adempauze zorgde en de comeback inluidde, maar niets is minder waar. Album nummer twee staat stiekem al meer dan een jaar on hold. Only Smith & Burrows Is Good Enough heeft haar geboorte dus niet aan de coronacrisis te danken. Sterker nog, alle nummers die op de tweede plaat staan, zijn door de jaren heen langzaamaan gegroeid tot het eindresultaat dat er vandaag is. Om een voorbeeld te geven: de melodie van albumafsluiter “Straight Up Like a Mohican” zag het levenslicht tijdens de Funny Looking Angels-tour in 2011.

Het werd dus op zijn minst een proces van lange adem, en daar kan nu eindelijk een punt achter gezet worden. De aanloop naar vandaag werd al in de zomer van vorig jaar ingezet, toen uit het niets “All the Best Moves” op de wereld werd losgelaten. Een leuke single, die meteen ook al heel wat prijsgaf van wat we konden verwachten op Only Smith & Burrows Is Good Enough. Een fikse dosis akoestische gitaren – al dan niet begeleid door wat pianoriedeltjes – met de herkenbaarheid van Tom Smiths stem en een hoog oorwurmgehalte in de melodieën. Op zich een geslaagd recept, maar ook een dubbeltje op zijn kant: hou je het stramien tien nummers lang aan, dan wordt het al snel eentonig. Wijk je toch eens van dat pad af, dan moet je ervoor zorgen dat dat niets afdoet aan de kwaliteit.

Tom en Andy mogen dan wel ervaren rotten in het vak zijn, ook zij kunnen zich wel eens mispakken. Zo voelt bijvoorbeeld “Aimee Move On” gigantisch bevreemdend aan, doordat we ons in een soort driehoeksverhouding tussen r&b, Editors en vage piano bevinden. Doe daar nog eens bovenop dat Smith zich dan waagt aan een megafooneffectje – zoals Damon Albarn dat graag doet bij Gorillaz – en je kan wel stellen dat de bal serieus wordt misgeslagen. Ook op “Bottle Tops” gaat het al snel fout. De beats zorgen voor een kil effect, zeker dankzij die bewerkte stemsamples op de achtergrond. Gelukkig is er dan nog altijd de man in de schaduw, Andy Burrows, die gek genoeg alles nog naar zijn hand weet te zetten en op die manier nog een finale redding inzet.

Aan iedereen die aan onze objectiviteit twijfelt: neen, natuurlijk zijn we geen negativisten. Er zitten ook heel wat positieve punten en uitstekende toevoegingen verstopt op Only Smith & Burrows Is Good Enough. Zo zit de brug in pakweg “Old TV Shows” goed in elkaar en ligt ook het meezing- alsook Bastillegehalte op nummers als “Parliament Hill” en “I Want You Back in My Life” lekker hoog. Gezellige muziekjes die je tegen komende zomer al kan instuderen, zodat je ze (hopelijk) met al je vrienden rond het kampvuur kan meezingen. Ook dat is waar Smith & Burrows voor staat.

Of Tom Smith dan ook rond je kampvuur zit, weten we niet. Wie de man een beetje kent, weet wel dat hij niet vies is van wat drama, en dat is vandaag niet anders. Of dat nu begeleid is door een zomerse steeldrum en wat trompetten zoals op “Buccaneer Rum Jum” of door het bombastisch wordende “Too Late”, de Editors-frontman kan het allemaal (en trekt op die manier ook vaak de aandacht naar zich toe).

Only Smith & Burrows Is Good Enough werd de lichtelijk arrogante titel van album nummer twee, dat er op zich zeker mag zijn. De plaat klinkt catchy en gezellig, bevat meezingers en heeft herkenbare stemmen. Betekent dat daarom dat niets anders nog goed genoeg is? Neen, helemaal niet. De nieuwste van Tom Smith en Andy Burrows is voor alle duidelijkheid zeker en vast een leuk album, maar springt er nooit helemaal uit. Als je de singles hebt gehoord, valt er uiteindelijk niet echt iets nieuws meer te beleven. Leuk, maar ook niet meer dan dat, al zal “All the Best Moves” na vandaag wel weer voor even in je hoofd blijven plakken.

Facebook / Instagram

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

2091 posts

About author
't is oke.
Articles
Related posts
InterviewsUitgelicht

Interview Smith & Burrows: 'Hopelijk duurt het niet opnieuw tien jaar voor we onze volgende plaat uitbrengen'

Tien jaar geleden kregen Tom Smith (die je kan kennen van Editors) en Andy Burrows (van onder meer Razorlight, We Are Scientists…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Smith & Burrows - "I Want You Back in My Life"

Daar is Smith & Burrows weer! De band rond Editors-frontman Tom Smith en ex-Razorlight-drummer Andy Burrows begon tien jaar geleden nog als…
2020FeaturesInstagramUitgelicht

De 101 beste singles van 2020

In 2020 kwamen er meer singles uit dan ooit tevoren, en dat is vooral te danken aan de crisis die dit jaar…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.